به گزارش ایسنا، فیلیپ فلاین، تحلیلگر بازار در گروه پرایس فیوچرز در این باره گفت: قراردادهای نفت بازار شانگهای همچنان راه درازی در پیش دارند تا یک شاخص قیمت جهانی شمرده شوند. ممکن است تصور شود که با توجه به حجم عظیم تقاضای چین، این معاملات جذاب خواهد بود اما روند تبدیل شدن معاملات شانگهای به یک شاخص جهانی آهسته بوده است.
وی در ادامه افزود: چین که بزرگترین واردکننده نفت جهان است، سابقه طولانی در تغییر مقررات است و این امر باعث شده است معامله گران در انجام معاملات قرارداد نفت شانگهای در بلندمدت احساس راحتی نکنند. همچنین دستکاری ارزی چین و سقف قیمت قبلی در برابر دلار، کشف قیمت دقیق را در بلندمدت دشوار می کند. باید در ساختار رگولاتوری چین تغییرات بزرگی صورت گیرد تا چین این قرارداد را قابل دوام نگه دارد.
اگرچه شمار قراردادهای باز در بازار بورس انرژی بین المللی شانگهای (INE) طی یک سال گذشته دو برابر شده است، اما معاملات قراردادهای نفت چینی فاصله زیادی با میلیونها قراردادی دارد که روزانه در بازارهای معاملات آتی نفت برنت و وست تگزاس اینترمدیت مبادله می شوند.
به گفته استان بهارتی، مدیرعامل شرکت فوربس اند منهتن، قراردادهای برنت و وست تگزاس اینترمدیت در مقایسه با قراردادهای چینی با دقت بیشتری دنبال می شوند زیرا نفت در چین انحصاری و داخلی است. پاندمی کووید 19 نشان داد که دو بازار برای نفت در چین وجود دارد. یکی بازار نفت داخلی و تولیدکنندگان داخلی که چندان تحت تاثیر بازار جهانی قرار نمی گیرند و دیگری بازار بین المللی که به کشورهایی خدمات می دهد که تولیدکنندگان بزرگ نفت یا انرژی نیستند. اگرچه معاملات نفت چینی، برنت و وست تگزاس اینترمدیت را دنبال می کنند اما بیشتر قراردادها داخلی هستند و چین نفت زیادی تولید نمی کند تا در صحنه جهانی قیمت را در صنایع بزرگ تغییر دهد.
با این حال مایکل کورلی، رییس شرکت مشاوران انرژی مرکاتوس برآورد کرد که معاملات نفت در بورس انرژی شانگهای شاهد رشد سهم خود از بازار جهانی در برابر معاملات نفت برنت، وست تگزاس اینترمدیت، دوبی و نفت عمان بوده و حدود 10 درصد رشد کرده که برای مدت دو سال از زمان راه اندازی آن کاملا قوی است.
وی بر این باور است که معاملات نفت چین علاقه بازار را جلب می کند اما بعید است به یک شاخص جهانی پرنفوذ تبدیل شود و حجم معاملات و شمار قراردادهای مشابه برنت و وست تگزاس اینترمدیت داشته باشد.
بر اساس گزارش مارکت واچ، قراردادهای نفت شانگهای برای معامله گران غیرچینی به شکل وسیع قابل دسترس نیست و با توجه به این که به یوان انجام می شود، شرکتهای خارجی در خصوص کنترل سرمایه در چین نگرانیهایی دارند.
