نیم قرن اشتباه دانشمندان درباره علت اصلی اختلال شنوایی سالمندان

به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، یک مطالعه برجسته به رهبری محققان متخصص چشم و گوش ماساچوست، فرضیه جدیدی را برای توضیح میزان کم شنوایی مرتبط با افزایش سن مطرح کرده که دیدگاه غالبی را که علوم پزشکی بیش از نیم قرن بر آن حاکم شده است، به چالش می کشد.

تحقیقات جدید شواهدی را ارائه می دهد که نشان می دهد کاهش شنوایی مربوط به افزایش سن و پیری در درجه اول ناشی از آسیب انباشته شده در سلول های موی حسی گوش داخلی است و فناوری های احیای مو ممکن است درمان های جدیدی را برای این مشکل ارائه دهند.

به طور کلی تصور می شد که کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن(Presbycusis) ناشی از تخریب آهسته عروق استریا(stria vascularis) که بخش مهمی از حلزون گوش است، می شود.

تحقیقات قبلی روی حیوانات نشان داده است که ضعیف شدن(آتروفی) ناشی از افزایش سن در عروق استریا باعث کاهش شنوایی می شود و فرض کلی در بین بسیاری از دانشمندان این است که این روند در مورد کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن در انسان نیز صدق می کند.

بررسی دقیق گوش داخلی انسان فقط با استفاده از نمونه های کالبد شکافی پس از مرگ امکان پذیر است. اکنون یک مطالعه جدید برای انجام بزرگترین و دقیق ترین تجزیه و تحلیل نمونه کالبد شکافی برای درک آسیب شناسی کم شنوایی مربوط به افزایش سن انجام شده است.

این مطالعه با بررسی دقیق بیش از 120 نمونه کالبد شکافی گوش داخلی انسان انجام شده است. بیشتر نمونه ها با داده های "شنوایی نگاره" جمع آوری شده از وقتی که این افراد زنده بودند، همراه بود و به محققان این امکان را می داد تا داده های آناتومیکی را با الگوهای کم شنوایی به خوبی مرتبط کنند.

نمودار ثبت‌شده آستانه شنوایی در بسامد (فرکانس)های صوتی متفاوت را شنوایی‌نگاره (audiogram) می‌نامند . شنوایی‌نگاره یک روش برای تعیین نوع، میزان، شکل و قرینگی کم شنوایی در دو گوش است . تهیه شنوایی‌نگاره یا به زبان عامیانه نوار گوش، وظیفه شنوایی شناس است که با دستگاه شنوایی‌سنج (Audiometer) انجام می شود.

یافته بزرگ این مطالعه این بود که آسیب به عروق استریا با شدت یا الگوی کم شنوایی ارتباطی ندارد. درعوض مشخص شد که دقیق ترین پیش بینی کننده کاهش شنوایی، میزان و محل مرگ سلول های موی حسی گوش داخلی است.

آنچه این یافته نشان می دهد این است که آسیب به سلول های موی حسی در حلزون گوش ممکن است دلیل اصلی و ابتدایی بروز کم شنوایی در سالمندان باشد و این نشان می دهد که کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن نتیجه اجتناب ناپذیری حاصل از پیری نیست، بلکه در عوض بیشتر مربوط به استهلاک صوتی سلول های شنوایی در طول عمر یک فرد است.

"چارلز لیبرمن" سرپرست این مطالعه جدید توضیح می دهد: مرگ هر چه بیشتر سلول های مو در گوش انسان حاکی از آن است که ضایعات شنوایی در فرکانس بالا که منجر به بروز کم شنوایی در سنین بالا می شوند، قابل اجتناب هستند و منعکس کننده عمده آسیب های ناشی از مواجهه با محیط زیست است. این احتمال وجود دارد که اگر در مراقبت از گوش های خود در حین انجام فعالیت های پر سروصدا یا به طور کامل اجتناب از آنها کوشا باشیم، همه ما می توانیم در دوران پیری بهتر بشنویم.

"پیژه وو" نویسنده مسئول این مطالعه جدید می گوید: این یافته جدید، پتانسیل توسعه درمان های جدید برای بهبود شنوایی در افراد مسن را به طور چشمگیری افزایش می دهد. اگر این نوع آسیب به سلول مو در واقع دلیل اصلی کم شنوایی ناشی از سالمندی باشد، می توان پیشرفت های اخیر در احیای سلول های مو را برای درمان کم شنوایی استفاده کرد.

وی افزود: مطالعه ما روی علت اصلی کاهش شنوایی در سنین بالا متمرکز است. مستند سازی نقش اصلی ریزش پیش رونده موهای حسی گوش در ضعف شنوایی در سالخوردگی به این معنی است که میلیون ها بیمار مبتلا به این بیماری می توانند از روش های ترمیمی سلول های مو برای بهبود شنوایی خود بهره مند شوند.

این مطالعه جدید در مجله JNeurosci منتشر شده است.