خبرگزاری فارس: این روزها همه عادت ها، روش ها، نوع و شیوه زندگی کردن، ارتباطات و ... دست خوش تغییراتی شده است. بخشی از این تغییرات ماحصل ورود اینترنت و تکنولوژی به فضای حقیقی زندگی انسان است که به طبع آن مزایا و معایبی را با خود به همراه داشته است. بخشی از این تغییرات برمی گردد به افزایش شبکههای تلویزیونی و وفور مجریانی نام آشنا و غیر آشنا که با یک کنترل به دست گرفتن میتوانید بالغ بر 20 مجری جدید را در سال 99 نظاره گر باشید.
** مجریانی که مخاطبان را از جزئیات پخش آگاه میکردند
شاید برای شروع این گزارش بهتر باشد مرور کلی بر روند تاسیس دو شبکه مهم تلویزیونی داشته باشیم. شبکه یک سیما در 5 بهمن 1350 افتتاح شد و از سال 1354 پخش برنامههای این شبکه به صورت رنگی آغاز شد. پس از انقلاب اسلامی ایران نام این شبکه از تلویزیون ملی به نام فعلیاش تغییر کرد و از سالهای میانی دههٔ 1380 این شبکه را شبکه ملی مینامند.
حتما این را به یاد دارید که وقتی از ساعت 16 پای تلویزیون مینشستید و شروع به تماشای برنامههای دلخواهتان میکردید، مجری با شما سلام و احوالپرسی کرده و بعد از حرفهای روزمره از شما دعوت میکرد تا برنامههایی که قرار است پخش شوند را ببینید. او یک بار به صورت کلی و یک بار نیز به جزئیات موجود در تک تک این برنامهها میپرداخت تا مخاطبان تلویزیون با آگاهی کافی برنامهها را تماشا کنند. این برنامهها شامل سریال، مسابقه، میان برنامه، آگهی بازرگانی و ... بود.
** مخاطبی که به مجریهای «اعلام پخش» عادت کرده بود
چنین روندی از دهه 60 در تلویزیون پا گرفت و ابتدا در شبکه یک و سپس در شبکه دو پایه گذاری شد. یک جورهایی انگار مخاطب به حضور این مجریهای «اعلام پخش» عادت کرده بود و اگر آنها نمیآمدند و او را به دیدن برنامه هایش دعوت نمیکردند، انگار دیگر حتی تماشای برنامه و سریالها و مسابقهها برای مخاطبان لطفی نداشت.
** مجریانی که سعی در بهتر شدن داشتند
این روند تا دهه 80 نیز ادامه داشت و در این میان بودند مجریانی که صرفا در بخش اعلام برنامهها فعالیت داشتند. علیرضا قرا گوزلو، سعید مینا روش، ابوالفضل طباطبایی از جمله این افراد بودند. قرا گوزلو و طباطبایی در شبکه یک سیما اجرا میکردند و مینا روش نیز مجری اعلام پخش برنامههای شبکه دو بود. تمامی این مجریان در مدت زمان محدودی که در اختیارشان قرار داشت سعی میکردند به بهترین نحو ممکن مقابل دوربین و مخاطبانشان حاضر شوند
** تکلیف مجریانی که به تعلیق درآمدند.
اما رفته رفته بخش «اعلام پخش برنامههای تلویزیونی» ارج و قرب خود را از دست داد و تلتکست یا پیام نماهای تلویزیونهای جدید در دهه 80 گوی سبقت را از مجریان آن زمان ربود و خود یک تنه به جای این مجریان نشست!
پیام نماها به عبارتی بهتر نشریههایی الکترونیکی بودند که در جدولی در یکی از منوهای تلویزیون، برنامههای پخش شبکهها و مدت زمان هر برنامه را اعلام میکردند. به همین خاطر از سال 84 طی دستوری که در سازمان صداوسیما مقرر شد، بنا شد تا بخش «اعلام پخش برنامه ها» از کنداکتور خارج شود و به طبع چنین موضوعی تکلیف این مجریان نام آشنا و شناخته شده برای مردم نیز به حالت تعلیق درآمد.
** اجرا به شاخههای دیگر کشید
در این میان برخی از این افراد به سمت مشاغل دیگری رفتند تا شانس خود را در آن کارها نیز محک بزنند و برخی هم در همان حرفه ماندند و صبر کردند تا به سمت پیشنهادهای بهتر بروند.
قراگوزلو در سال 97 به عنوان مشاور رئیس سازمان نقشه برداری کشور در امور آمایش سرزمین و محیط زیست انتخاب شد و طباطبایی بعد از زمانی کوتاه دوباره با حوزههای دیگری مثل دوبله و گویندگی و اجراهای کوتاه به تلویزیون برگشت.
** مخاطبی که به راحتی سیستم قبلی را فراموش کرد!
این روزها دیگر بخشی به نام «اعلام پخش برنامههای تلویزیون» وجود ندارد و همان مخاطبی که تا دیروز با ندیدن مجریهای پخش شبکه یک و دو ناراحت میشد، حتی آن سیستم برنامه سازی تلویزیونی را فراموش کرده است و برای دیدن برنامه دلخواهش یا در اینترنت جست و جویی ساده میکند یا اینکه به کمک منوی موجود در تلویزیون حتی ساعتهای بازپخش این برنامهها را مطلع میشود.
** طباطبایی: پنج سال است که در تلویزیون اجرایی ندارم
در همین زمینه با «ابوالفضل طباطبایی» مجری و گوینده قدیمی تلویزیون که بیشتر در بخش اعلام پخش برنامههای تلویزیونی شاهد حضورش بودیم، گفتگو کردیم. او در ابتدای صحبت هایش گفت: این روزها به خاطر شرایط کرونا که نمیشود از خانه بیرون رفت، اما مشغول نگارش هستم.
وی ادامه داد: حدود 5 سال است که اجرا نمیکنم و چرایی آن را باید از دوستان سازمان صداوسیما پرسید. سال گذشته چند ماهی در رادیو به عنوان گوینده کار کردم و آخرین برنامهای که در تلویزیون اجرا کردم برنامه تسبیح صبا بود.
این مجری در ادامه افزود: در همان سالهای فعالیتم در سیما بیشتر مجری پخش بود که الان چنین بخشی در تلویزیون وجود ندارد. ما ریز برنامههایی که از ساعت 16 تا 23 قرار بود پخش شود را اعلام میکردیم و در بین برنامههای پخش شده هم میآمدیم و باز اطلاع رسانی میکردیم. همچنین در اعیاد مذهبی نیز به اجرا میپرداختم.
** آخرین اعلام پخش برنامهها برای من بود
این دوبلور و گوینده افزود: آخرین اعلام برنامه را در سال 84 من انجام دادم و بعد از آن دیگر چنین بخشی در سازمان وجود نداشت و ادامه نیافت. بعد از آن سال 89 برای برنامه تسبیح صبا به تلویزیون برگشتم. البته حدود سه سال به مشهد رفتم و در آنجا زندگی کردم و الان دو سال است که به تهران برگشتم و با برخی مدیران سازمان برای ادامه فعالیتم در تلویزیون صحبت کردم، اما هنوز خبری به ما ندادند.
طباطبایی ادامه داد: بخش اعظم کاری که در همان سالهای فعالیتم در تلویزیون انجام میدادم مربوط به شبکه یک بود، اما برای شبکههای دو و پنج هم نریشن خوانی میکردم و مدتی هم در شبکه جام جم مجری بودم.
** 23 سالم بود که کارم را در تلویزیون آغاز کردم
این مجری قدیمی تلویزیون همچنین بیان داشت: زمانی که کارم را در سازمان شروع کردم 23 سالم بود، اما آن زمان قبل از اینکه بخواهیم کارمان را شروع کنیم برایمان کلاسهای آموزشی برگزار میکردند. حتی یادم است زمانیکه میخواستم به پخش شبکه یک بیایم، با اینکه یکسال و نیم تجربه کار داشتم، اما حدود دو ماه هر روز به استودیو میآمدم و برای آشنایی با فضا فقط نریشن خوانی میکردم و بعد از این اتفاقها به من اجازه کار دادند.
وی افزود: این روزها کلاسهای زیادی برگزار میشود که در اغلب آنها مدیریت بدن آموزش میدهند، اما این موضوع زمانی قابل استفاده است که شما چهارچوب کار تصویر و با دوربین را بلد باشید. یعنی وقتی فردی به این کلاسها میآید باید ببینند قابلیت و شخصیت و سواد کار گویندگی را دارد یا نه و اگر تائید شد باید در این کلاسها شرکت کند.
** کار گویندگی مثل بازیگری نیست
طباطبائی در ادامه نیز افزود: کار گویندگی مثل بازیگری نیست که در قالب یک شخصیت رفته و بازی کند. کار گوینده در لحظه است و باید بازخوردش در لحظه باشد و در واقع باید به حرفی که میزند اعتقاد داشته باشد؛ بنابراین وقتی شما از صمیم قلب مطلبی را بیان میکنید نیازی ندارید به اینکه آموزش بدن یاد بگیرید و رفتار و حرکت هایتان بازگو کننده مطلبی است که دارید میگویید.
وی درباره مدیریت نوع اجرا و مدیریت برنامههای تلویزیونی نیز گفت: تصور کنید الان برخیها چهار برنامه خارجی میبینند و از گوینده میخواهند مثل مجریهای آن طرف آبی صحبت و رفتار و الگوبرداری کند و به این فکر نمیکنند که ما چهارچوب فرهنگی دیگری و سوای از آنها داریم. همین باعث میشود کاری تولید شود که به دل مخاطب نمینشیند و اگر ریزشی در تعداد مخاطبانمان داشتیم باید به دنبال دلیلش باشیم.
** اعتبارم را از سازمان صداوسیما دارم
این مجری تلویزیونی در پایان نیز گفت: معتقدم با تمام این 35 سل سابقه در تلویزیون، اگر امروز کسی من را میشناسد نتیجه کاری است که در همان سالها در سازمان صداوسیما انجام دادم. اگر اعتبار و آبرویی دارم منهای تلاش خودم، به واسطه امکاناتی است که سازمان صداوسیما دراختیارم قرار داده است و هنوز عرق خاصی نسبت به تلویزیون و این سازمان دارم. اگر هم امروز حرفی میزنم نشات گرفته از همین تعصب و عرقی است که به این سازمان دارم.