هیتلر، رهبر آلمان در دوران نازی‌ها در حالی که میلیون‌ها نفر را به اردوگاه‌های مرگ می‌فرستاد، عاشق سگش "بلوندی" بود. عشق به حیوانات و جنون نژادپرستی چگونه با هم کنار می‌آیند؟ کتاب جدیدی در آلمان به این موضوع پرداخته است.
در فاصله کمی از محل کوره‌های آدم‌سوزی در اردوگاه کار اجباری "بوخنوالد" در نزدیکی شهر تاریخی وایمار، محوطه نگهداری حیوانات و یک حوضچه ویژه ماهی‌های سرخ و طلایی قرار داشت.
در این محل میمون‌های کوچک و بزرگ در قفس‌ها می‌گشتند، پرنده‌های رنگارنگ و بزرگ بالا و پایین می‌پریدند و حتی چند خرس قهوه‌ای نیز در این محوطه نگهداری می‌شدند.
کارل کوخ، فرمانده این اردوگاه در سال 1938 (حدود 82 سال پیش) زمانی که در مراسم افتتاح این باغ وحش شرکت کرده بود گفت: هزینه مالی و نگهداری این حیوانات از "کمک‌های مالی زندانیان" تامین شده و این باغ وحش کوچک "به منظور تفریح و برای رفع خستگی و سرگرمی کارکنان این اردوگاه" ساخته شده است.
"عشق به حیوانات" و همزمان قتل انسان‌ها
این باغ وحش توسط زندانیان اردوگاه و کارگران اجباری که توسط نیرو‌های رژیم نازی از مناطق مختلف آلمان و کشور‌های تصرف شده از سوی نازی‌ها به این مکان منتقل شده بودند، ساخته شده بود و برای سرگرمی زندانبانان و افسران رژیم نازی، نگهبانان و پرسنل غیرنظامی از آن استفاده می‌شد؛ کسانی که زندانیان را در آن طرف حصار برقی شکنجه می‌کردند و به قتل می‌رساندند. حتی گاهی اوقات فرمانده اردوگاه آن‌ها را به قفس خرس‌ها می‌انداخت تا "از پاره پاره شدن گوشت بدنشان رفع خستگی" کند.
اردوگاه مرگ بوخنوالد در نزدیکی وایمار
از یک سو عشق به حیوانات و از سوی دیگر زندانیانی که طبق ایدئولوژی نژادپرستانه نازی‌ها به عنوان "زیرمجموعه انسان" رده بندی می‌شدند؛ این سناریو منعکس‌کننده جهان فکری وحشیانه نازی‌ها است، جهانی که در آن حیوانات هم نقش مهمی ایفا می‌کردند.
یان مونهاپت Jan Mohnhaupt، نویسنده کتاب "حیوانات در دوران ناسونال سوسیالیست‌ها" که به تازگی در آلمان منتشر شده در این باره می‌گوید: «اگر می‌خواهید چیزی درباره حکومت خودکامه و جبار ناسیونال سوسیالیست‌ها و تضاد‌ها در رژیم نازی بیاموزید، نباید از دید آن‌ها به حیوانات غافل شوید. «"گرگ‌ها در گله گوسفندان"
سگ مورد علاقه آدولف هیتلر، رهبر نازی‌های آلمان، از نژاد سگ ژرمن شپرد (شفرهوند، Schäferhund) بود. سگ ژرمن شپرد همانطور که در زبان آلمانی از نامش پیداست برای نگهبانی از گله گوسفند‌ها تربیت شده و برای چوپان‌ها اهمیت زیادی داشت.
این سگ شباهت زیادی به اجداد گرگ خود دارد. هیتلر گرگ‌ها را تحسین می‌کرد و دوست داشت با نام مستعار "گرگ" از او یاد شود. مقر او در طی در جنگ جهانی دوم هم "دره گرگ‌ها" و یا "قلعه گرگ‌ها" نامیده می‌شد.
سگ ژرمن شپرد یا شفرهوند
در پوستر‌های تبلیغاتی نازی‌ها سال‌ها پیش از به قدرت رسیدن آن‌ها از تصویر "گرگ وحشی" استفاده می‌شد. در سال 1928 یوزف گوبلز، وزیر تبلیغات بعدی نازی‌ها، سیاستمداران دموکرات در جمهوری وایمار را در جریان انتخابات این چنین تهدید کرد:
«ما به عنوان دشمن بر سر شما فرود می‌آییم! درست مانند گرگی که به گله گوسفندان حمله می‌کند. «پنج سال بعد، در سال 1933، نازی‌ها جمهوری نوپای وایمار را سرنگون کردند. در این زمان بود که اولین حکومت دموکراسی در آلمان شکست خورد.
همزمان با قتل هزاران انسان نازی‌ها قانون حمایت از حیوانات را تصویب کردند که در آن از جمله نوشته شده بود که حیوانات خونگرم نباید بدون بیهوشی ذبح شوند. یان مونهاپت در کتابش در باره نازی‌ها و عشق به حیوانات و نفرت از انسان‌ها می‌نویسد: «برای نازی‌ها علاقه به حیوانات و جنایات علیه بشریت متناقض نبود، حتی رهبران ناسیونال سوسیالیست‌ها خود را نخبگان اخلاقی می‌پنداشتند.»
علاقه هیتلر و گورینگ به حیوانات
آدولف هیتلر، رهبر این "نخبگان" را غالبا می‌توان در عکس‌ها با سگ خود "بلوندی" مشاهده کرد. هرمان گورینگ، معاون هیتلر و فرمانده نیروی هوایی آلمان در دوران جنگ که سرگرمی‌اش شکار بود، حیوانات خانگی زیادی داشت.
یان مونهاپت در کتابش نقل کرده که "در فاصله میان سال‌های 1933 و 1940 گورینگ هفت قلاده بچه شیر در خانه داشت و برای او این شیر‌ها پیش از هر چیز نشانه "قدرت و اعتبار بودند".
هرمان گورینگ، معاون هیتلر به همراه شیر خانگی‌اش
گربه به مثابه "یهودیان در بین حیوانات"
جنون نژادپرستانه نازی‌ها در عشق ادعایی‌شان به حیوانات نیز مشهود بود. برای آن‌ها در دنیای حیوانات هم درست مانند انسان‌ها، حیوانات نیز به گونه‌های "شایسته" و "بی ارزش" تقسیم می‌شدند.
در حالی که گربه‌های بزرگ مانند شیر‌ها یا پلنگ‌ها مورد تحسین نازی‌ها بودند، آن‌ها گربه‌های خانگی را "خیانتکار، و دارای رفتار غیراجتماعی" توصیف می‌کردند. برای آن‌ها گربه‌ها مثل "یهودیان در بین حیوانات" بودند.
بعد‌ها در زمان شروع به قدرت رسیدن نازی‌ها در زمانی که یهودیان باید روی لباس‌شان ستاره زرد رنگ داوود را می‌دوختند، از جمله آن‌ها اجازه نداشتند حیوانات خانگی داشته باشند.
اهمیت خوک‌ها و کرم‌های ابریشم برای نازی‌ها
خوک‌ها از جمله حیواناتی بودند که جای مثبتی را جهان بینی نازی‌ها داشتند. در طی جنگ جهانی دوم (1939 - 1945) خوک منبع تغذیه مهمی برای مردم و پیش از همه سربازان آلمانی بود. در آن زمان "سازمان امدادرسانی مواد غذایی" نازی‌ها تحت عنوان "مبارزه با فساد" حتی زباله‌های آشپزخانه را از خانوار‌های خصوصی جمع‌آوری و از آن به عنوان غذای خوک استفاده می‌کرد.
سایر حیوانات "مهم برای جنگ" آن گونه که در مدارس آموزش داده می‌شد، کرم‌های ابریشم بودند. نازی‌ها از ابریشم که در برابر آب و تا حدی آتش مقاوم است برای ساخت چتر نجات استفاده می‌کردند. معلمان باید به طور ویژه نگهداری از کرم ابریشم را به کودکان در مدرسه آموزش می‌دادند و از جمله وظیفه دانش آموزان تغذیه و مراقبت از این حیوانات بود.
جنون نژادپرستی ناسیونال سوسیالیست‌ها به طور عمیق در زندگی روزمره و در جامعه ریشه دوانده بود، جنونی که به بهای زندگی میلیون‌ها انسان تمام شد. این انسان‌ها از میان طیف‌های وسیع مخالفان سیاسی رژیم نازی‌ها از یهودیان و سینتی‌ها گرفته، تا معلولان همجنسگرایان و دگراندیشان بودند، همه کسانی که زندگی‌شان از سوی نازی‌ها "بی‌ارزش" تلقی می‌شد. در این دوران سیاه تاریخ آلمان بود که حیوانات نیز از سوی نازی‌ها مورد استفاده و سوء استفاده قرار می‌گرفتند.
منبع: دویچه وله
