نلسون پیکه، اولین راننده‌ی تاریخ فرمول یک است که در مسابقات فرمول یک فصل 1983 با خودروی بی‌ام‌و BT52 مجهز به توربوشارژر، موفق به کسب عنوان قهرمانی جهان شد. این عنوان در تیم «برابهام» با رانندگی وی به دست آمد.
این پیشرانه در خودروی بی‌ام‌و BT52 تیم برابهام استفاده می‌شد و دارای مشخصات خارق‌العاده‌ای بود که توسط بخش موتوراسپرت بی‌ام‌و به نام M و تحت رهبری مدیر فنی، پاول راش توسعه یافته بود. بخش موتوراسپرت بی‌ام‌و، خودروی مسابقه‌ای BT52 تیم بریتانیایی برابهام را به پیشرانه‌ی 1.5 لیتری 4 سیلندر دارای یک توربوشارژر، 16 سوپاپ و سیستم مدیریت دیجیتالی مجهز کرده بود. این پیشرانه، اولین پیشرانه‌ی تاریخ فرمول یک محسوب می‌شود که مجهز به توربوشارژر بود.
این ترکیب، پتانسیل ارائه‌ی قدرت بسیار زیادی داشت. طبق تخمین متخصصان، قدرت خروجی این پیشرانه نزدیک به 1400 اسب بخار بود، اما پاول راش، در پاسخ به این حدس و گمان‌ها از بیان حقیقت گریخت و گفت: «در این مورد اطلاعات دقیقی نداریم؛ اما مطمئن هستیم در تست داینو، قدرت این پیشرانه فراتر از 1280 اسب بخار نرفت.»
پیشرانه‌های توربوی M12/M13 بی‌ام‌و، برای اولین بار در شروع فصل 1982 مسابقات فرمول یک استفاده شد. 630 روز بعد، نلسون پیکه با خودروی BT52 که مجهز به این پیشرانه‌ی توربو بود، موفق به کسب عنوان قهرمانی جهان شد. قهرمانی وی در فصلی اتفاق افتاد که هیجان‌انگیز بود، در آخرین رقابت این فصل، پیکه در آغاز مسابقه در خط اول شروع قرار داشت و توانست 4 بار سریع‌ترین دور مسابقه را به نام خود ثبت کند. در طول فصل نیز قهرمانی در 3 گرندپری را در کارنامه خود ثبت کرد. این راننده‌ی برزیلی، توانست 8 بار روی سکو برود و در مجموع با 59 امتیاز فصل را به پایان برساند و عنوان قهرمانی جهان را از آن خود کند.
در پایان از شما دعوت می‌کنیم مراحل ساخت این پیشرانه‌ی افسانه‌ای را تماشا کنید:
دانلود: 720p - 360p
