اولین آزمایش پوشاک پرنده برای عملیات امداد در بریتانیا
اولین پرواز آزمایشی پوشاک پرنده که برای استفاده توسط امدادگران طراحی شده است، پس از سال‌ها رایزنی بین خیریه اورژانس هوایی شمال بریتانیا موسوم به جی‌ان‌ای‌ای‌اس و شرکت گرویتی اینداستریز در پارک ملی دریاچه در بریتانیا انجام شد.
با به تن داشتن پوشاک پرنده، امدادگران قادر خواهند بود تا در عرض چند دقیقه خود را به افراد حادثه‌دیده برسانند و کمک‌های درمانی فوری را به آن‌ها ارائه کنند. با انجام این آزمایش، قابلیت‌های پوشاک پرنده برای ارائه مراقبت‌های ویژه در مناطق صعب‌العبور بررسی شد.
در این آزمایش نشان داده شد که یک امدادگر با به تن داشتن پوشاک پرنده قادر خواهد بود، در عرض 90 ثانیه خود را به بالای سر یک فرد حادثه‌دیده در بالای یک تپه برساند، فاصله‌ای که اگر قرار بود با پای پیاده طی شود نزدیک 30 دقیقه زمان می‌برد.
اندی موسون، مدیر عملیات خیریه اورژانس هوایی مذکور که مدیریت این آزمایش را شخصاً به عهده داشت، آن را «عالی» توصیف کرد. وی در مورد انگیزه آزمایش پوشاک پرنده گفت: «ماهانه ده‌ها فرد در جغرافیای صعب‌العبور، اما نسبتاً کوچک پارک ملی دریاچه دچار حادثه می‌شوند.»
وی افزود: «نیازی وجود داشت. اما به طور قطع نمی‌دانستیم که پوشاک پرنده در عمل پاسخگوی مشکل است یا نه. حالا آزمایش را انجام داده‌ایم و اینک صادقانه معتقدم که پوشاک پرنده برای امدادگران قابلیت بسیار جذابی در اختیار ما قرار می‌دهد.»
این آزمایش توسط ریچارد براونینگ، بنیانگذار گرویتی اینداستریز انجام شده است. پوشاک پرنده آزمایش‌شده دارای دو موتور کوچک در هر بازو و یک موتور در پشت است، و به امدادگر امکان می‌دهد که با حرکات دست پرواز را هدایت کند.
ماوسون گفت: «بزرگ‌ترین مزیت پوشاک پرنده سرعت آن است. اگر این فکر عملیاتی شود، امدادگر مجهز به یک کیت پزشکی شامل داروی تسکین درد، تجهیزات آتل‌بندی برای ترمیم شکستگی استخوان و نیز یک دستگاه شوک برای کسانی که ممکن است دچار ایست قلبی شده باشند، خواهد بود.»
وی افزود: «به این ترتیب، کمک‌های فوری‌ای که ممکن است یک ساعت طول بکشد تا به بیمار برسد، فقط در عرض چند دقیقه به او خواهد رسید. این می‌تواند به معنای تفاوت بین مرگ و زندگی باشد.»
خیریه اورژانس هوایی مذکور در بیانیه‌ای این آزمایش را «پیشرفت قابلیت‌هایی بشر برای مراقبت‌های اضطراری» خواند. منطقه دریاچه، معروف‌ترین پارک ملی بریتانیا است، و سالانه بیش از 15 میلیون نفر را به خود جذب می‌کند.
با این حال، بسیاری از مکان‌های این منطقه صعب‌العبور است و حوادثی که در آن اتفاق می‌افتد، اغلب به تیم مراقبت‌های ویژه نیاز دارند که به واسطه وجود پستی و بلندی‌های سطح زمین به سختی می‌توانند خود را با هلی‌کوپتر به افراد حادثه‌دیده برسانند.
در آزمایش صورت‌گرفته، امدادگر از پایین دره به سمت یک مصدوم فرضی در بالای یک تپه در نزدیکی کوه بوفل «پرواز کرد». این پرواز تنها 90 ثانیه طول کشید، در حالی که همین سفر با پای پیاده مستلزم 25 دقیقه کوهنوردی می‌بود.
ماوسون می‌گوید: «به باور ما، با این فن‌آوری قادر خواهیم بود خیلی سریع‌تر از گذشته خود را به افراد حادثه‌دیده برسانیم.» وی نتیجه گرفت: «در اغلب موارد، سرعت در رساندن کمک باعث کاهش درد و عذاب فرد حادثه‌دیده می‌شود. بعضی وقت‌ها نیز او را از دام مرگ نجات می‌دهد.»
منبع: ایندیپندنت
