گروه سیاسی فردا: از زمانی که کرونا در کشور شیوع پیدا کرد حسن روحانی، به عنوان رئیسجمهور بیش از همه در قرنطینه بهسر میبرد تا مبادا به بیماری کرونا مبتلا شود و این درحالی است که دستور میدهد که همه باید سر کار خود حاضر شوند، مدرسهها را در سال جدید تحصیلی را از راه دور افتتاح میکند و بازهم دستور میدهد همه دانشآموزان باید سرکلاسهای درس بروند، دانشگاهها را هم از راه دور افتتاح میکند و بازهم از راه دور به مردم میگوید که چه بکنند و چه نکنند و بازهم از راه دور کشور را مدیریت میکند. حال پرسش این است که آیا شیوه دیگری برای مدیریت در دوران کرونا وجود دارد یا آنکه روحانی و دولتش به دلیل کرختی ذاتیشان در اداره امور این شیوه را برگزیدهاند؟
امیررضا واعظ آشتیانی، تحلیلگر مسائل سیاسی درباره این موضوع «فردا» گفت: «آقای روحانی در قامت رئیسجمهور وضعیتی را ایجاد کرده است که مسئولان دیگر باید تاوان بیعملی او را بدهند. آقای روحانی مدتهاست که خود در انظار عمومی نمایان نمیکند و مدام دستور شفاهی میدهد و در چنین شرایطی به دیگر مسئولانِ قوای دیگر که سعی میکنند به شهرهای مختلف ایران سرکشی کنند یا به بیمارستان بروند تا در جریان مشکلات مردم قرار بگیرند، طعنه و کنایه میزند. اگر آقای قالیباف به خوزستان رفته است یا با بیماران کرونایی در بیمارستان امام خمینی(ره) ملاقات کرده است، در راستای ایجاد زمینهای برای بهبود شرایط مردم است زیرا رئیسمجلس و هر یک از نمایندگان میتوانند از باب وظیفه نظارتی و قانونگذاری مشکلات مردم را تا حدی که قانون اجازه میدهد حل کنند. واقعا تعجب میکنم که چرا باید عدهای به رئیسمجلس کشور انتقاد کنند که چرا دنبال رفع مشکلات مردم است؟»
او ادامه داد: «در همین دیداری که آقای قالیباف با بیماران کرونایی و کادر درمان داشت، مشخص شد که اولا مبلغ ناچیز 150هزار تومان برای نیروهایی که در ارتباط با بیماران کرونایی افزون بر حقوقشان قرار است که داده شود و همان هم تا اینلحظه پرداخت نشده است. طبیعی است وقتی آقای رئیسجمهور یا هر یک از اعضای دولت برایشان مهم نیست که چه اتفاقاتی در حال رخدادن است، وضع بهتر از این نمیشود. پاستورنشینان نشستن در پاستور را از هر چیز دیگر مهمتر میدانند و کاری به این مسائل ندارند که مردم در سیستانوبلوچستان، خوزستان و دیگر شهرها چهطور زندگی میکنند».
این فعال سیاسی درباره حق مردم بر دولت تصریح کرد: «وقتی پای رأیگرفتن از مردم میشود، گفته میشود همه مردم در انتخابات حق دارندکه فرد مورد نظر خود را برای ریاستجمهوری انتخاب کنند اما وقتی زمان استیفای حقوق ملت میشود، دولتمردان در پاستور مینشینند و دستور از راه دور میدهند. با طعنه و کنایه به دیگر مسئولان که نمیشود کشور را اداره کرد. از سوی دیگر مگر آقای روحانی قائل به اصل تفکیک قوا نیست؟ اگر میداند که کشور بر اساس تفکیک قوا اداره میشود باید بپذیرد که بازدید رئیسقوه مقننه هیچ ارتباطی به رئیس قوه مجربه ندارد. مگر آقای قالیباف برای هر اقدامی که میکند باید از آقای روحانی اجازه بگیرد؟»
واعظ آشتیانی درباره بیعملی دولت از سال92 تا کنون هم گفت: «وقتی آقای روحانی روی کار آمد به راحتی دستاورد مهمی چون مسکن مهر که آرزوی بسیاری از مردم برای خانهدار شدن را محقق کرده بود، مسخره کرد و و از دولت شنیده میشد که به مسکن مهر، مسکن مزخرف میگفتند. در نهایت آقای روحانی بعد از هفت سال اعتراف کرد که دولت در بخش مسکن کوتاهی کرده است و البته نگفت که چرا مردم باید تاوان اشتباه او و کابینهاش را بدهند؟ دولت هفت سال موضوع مسکن را برای اقشار آسیبپذیر معطل نگاه داشت و به هیچکس هم پاسخگو نیست. اگر مسئول یک کشور خارجی بعد از این مدت چنین اعترافی را میکرد قطعا تصمیمات مهمی درباره او گرفته میشد اما آقای روحانی حتی یک عذرخواهی هم از مردم نمیکند. در کشور ما گویا فرهنگ عذرخواهی یا استعفا هیچ مفهومی در ذهن مسئولان ندارد».
او در پایان تصریح کرد: «دولت از روزی که روی کار آمد بیشترین انرژی خود را بر برجام گذاشت که در نهایت برجام هیچ نتیجهای برای ملت نداشت که تحریمها هم مضاعف شد و این درحالی بود که رهبر معظم انقلاب بارها هشدار دادند که اروپاییها و آمریکاییها قابل اعتماد نیستند اما دولت بیتوجه به همه هشدارها و انتقادها کار خودش را انجام داد و حتی منتقدان را با زشتترین الفاظ خطاب قرار داد. در نهایت هم چندصد سکه به کسانی که در برجام نقش دادند هدیه داد. دولت باید بگوید حالا که برجام هیچ فایدهای برای مردم نداشت، تکلیف آن سکهها چه میشود؟ چرا آن سکهها از بیتالمال به عنوان دستخوش به عدهای برای یک قرارداد بینتیجه و حتی مضر داده شد؟ دولت در حالی سرمست از انعقاد برجام بود که میتوانست در همه اینسالها با تکیه بر ظرفیتهای داخلی بسیاری از مشکلات را رفع کند و شرایط خوبی را مهیا کند اما به دلیل بیعملی هر روز بر مشکلات دامن زد. دولت آقای روحانی دولت انجامندادنها و نخواستنهاست؛ یک دولت کرخت و بیعمل».