طراحی استثنایی واحد های کوچک در نیویورک

پروژه های برجسته: در ماه جولای سازمان توسعه و حفاظت مسکن شهر نیویورک مسابقه‌ای با نام adAPT NYC  را به منظور توسعه ساختمانی با واحدهای کوچک در قطعه زمینی متعلق به شهرداری در نزدیکی Kips Bay منهتن برگزار کرد. دلیل برگزاری چنین رقابتی تغییر ساختار جمعیتی شهر بود که اکنون دارای 1.8 میلیون خانواده یک یا دو نفره است (بیش از 20 درصد جمعیت 8.4 میلیونی نفری آن) اما فقط 1 میلیون آپارتمان یک تخت‌خوابه و کوچک دارد. به علاوه، آیین‌نامه‌های ساخت‌وساز این منطقه اندازه آپارتمان‌ها و تراکم (تعداد واحدها در هر قطعه زمین) آن‌ها را محدود می‌کند و امکان ساختن واحدهایی کوچک برای افراد مجرد و زوج‌های جوان را از بین می‌برد.

مایکل بلومبرگ شهردار شهر نام برنده این مسابقه را در 22 ژانویه در مراسم افتتاحیه نمایشگاه ساختن اتاق در موزه شهر نیویورک اعلام کرد، نمایشگاهی که پذیرای طرح‌هایی از ساختمان‌های کوچک بود. تیمی متشکل از شرکت‌های Monadnock Development، Actors Fund Housing Development Corporation، و nArchitects  با پروژه‌ای با نام نیویورک کوچک من برنده این رقابت شدند. در این مطلب جزئیات طرح برنده این مسابقه را به شما معرفی می‌کنیم. 

 این پروژه آزمایشی در زمینی واقع شده است که به شرکت برنده طرح فروخته خواهد شد و از محدودیت‌های موجود در اندازه و تراکم آیین‌نامه‌های ساخت‌وساز پیروی نخواهد کرد. اگر اجرای این طرح که قرار است در سال 2015 به پایان برسد با موفقیت روبه‌رو شود، محدودیت‌ها حذف خواهد شد و واحدهای کوچک در شهر اجازه ساخت خواهند داشت.
این ساختمان 10 طبقه خواهد بود و در زمینی که اکنون یک پارکینگ واقع در خیابان 27 شرقی Mount Carmel Place ، بین خیابان اول و دوم، است ساخته خواهد شد. طراحی شرکت nArchitects کاملا ظریف و باریک است و از یک نمای آجری روشن در قسمت رو به خیابان تا یک نمای آجری به رنگ خاکستری تیره در پشت ساختمان تشکیل می‌شود. مجموعه‌ای از پس‌نشستگی‌ها و تیرچه‌ها پاسخی به پوش (شکل تخیلی ساختمان) منطقه‌بندی شهر است. اگرچه این پروژه می‌تواند ممنوعیت‌های منطقه‌بندی را نادیده بگیرد، اما باید ملاحظات دیگر منطقه‌بندی و آیین‌نامه‌های ساختمانی را رعایت کند و از قوانین دیگر نیز پیروی کند.   

چیزی که در نمای خارجی این ساختمان مشخص نیست این است که این پروژه از واحدهای مدولی (modular) پیش‌ساخته ساخته خواهد شد. این عکس ایده‌ای از چگونگی کارکرد آن را نشان می‌دهد؛ هر آپارتمان یکی از مدول‌ها را اشغال می‌کند.
مدول‌ها توسط شرکت Capsys در  Brooklyn Navy Yard ساخته خواهد شد و برعکس پروژه‌های ساختمانی دیگر که از مدول‌های پیش‌ساخته استفاده می‌کنند، پروژه نیویورک کوچک من به چارچوب ساختمانی برای پشته‌سازی قطعه‌ها نیاز ندارد. به غیر از شالوده و ساختار بتنی برای شکل‌دادن به طبقه همکف کاملا شفاف، این ساختمان مانند لگو در کنار هم چیده می‌شود.  

پروژه نیویورک کوچک من شامل 55 واحد کوچک است که اندازه‌های آن بین 80 تا 110 متر مربع خواهد بود و قیمت اجاره آن از ماهی 940 دلار شروع می‌شود. فضاهای مشاع شامل یک باغ زیر شیروانی، یک فضای نگهدارنده مسکونی، اتاق دوچرخه، و سالن بدن‌سازی خواهد بود. طبقه همکف دارای یک کافه و یک فضای چندمنظوره برای اجرای نمایش، سخنرانی، و رویدادهای دیگر خواهد بود.
وقتی به طراحی فضاهای کوچک فکر می‌کنم متوجه می‌شوم که نور طبیعی یکی از ملاحظات مهم در این نوع فضاها است. شاید طراحی یک ساختمان قوطی کبریتی ساده باشد، اما فضای داخلی آن با مشکل تاریکی و نور کم مواجه خواهد بود. پروژه نیویورک کوچک من این مشکل را از طریق سقف‌هایی با ارتفاع 2.80 متر و پنجره‌های با ارتفاع 2.70 و نیز بالکن‌های تمام شیشه‌ای برای ایجاد فضایی روشن حل کرده است.

اریک بونگ و میمی هوانگ از شرکت nArchitects  هر واحد را در دو بخش توصیف می‌کنند: جعبه ابزار و بوم نقاشی. جعبه ابزار شامل حمام، آشپزخانه، و یک فضای نگهدارنده خواهد بود. اگرچه این قسمت‌ها ثابت هستند اما قسمت بوم نقاشی فضای باز انعطاف‌پذیری است که می‌توان تغییراتی در آن ایجاد کرد.

حمام و آشپزخانه فضاهای کاملا برنامه‌ریزی‌شده‌ای هستند که از آیین‌نامه‌ها پیروی می‌کنند، اما موفقیت قسمت بوم نقاشی در گرو خلاقیت در چیدمان و طراحی مبلمان خواهد بود. تخت‌خواب‌های تاشو (دیواری) برای مثال انتخاب‌های محبوبی در این فضا خواهند بود. با داشتن سقفی با ارتفاع 2.80 متر ایجاد فضایی برای خواب ممکن خواهد بود.

در عکس بالا هر دو قسمت، جعبه ابزار در سمت راست و بوم نقاشی در سمت چپ، و نیز انعطاف‌پذیری فضا را مشاهده می‌کنید. با طراحی فضای نگهدارنده در بالای حمام و آشپزخانه امکان داشتن فضایی برای تفریح و خوابیدن فراهم شده است. تخت‌خواب تاشو بین قفسه‌ها و دیوار پشتی قرار گرفته است.

این آپاتمان‌ها مناسب خانواده‌های پرجمعیت نیستند. آن‌ها مناسب افراد جوانی هستند که می‌خواهند به شهر بیایند اما با پنج هم‌اتاقی زندگی نکنند. هم‌چنین این ساختمان‌ها مناسب افراد کهن‌سالی هستند که فرزندانشان خانه را ترک کرده‌اند و دیگر نیازی به یک فضای بزرگ ندارند.

هدف از ساخت این ساختمان‌ها پایین آوردن هزینه زندگی و ایجاد بستری مناسب برای استفاده همه افراد از هر طبقه اقتصادی از این شهر است.

منبع: inhabitat ؛ ترجمه شده توسط تحریریه چیدانه