گروه سیاست سایت فردا: «گمانه‌زنی‌ها بر سر چگونگی ورود به انتخابات ادامه دارد» این را روزنامه اصلاح‌طلب شرق می‌نویسد و از قرار داشتن این جریان بر سر چند راهی خبر می‌دهد. گزارش‌نویس شرق وضعیت طیف‌ها واحزاب مختلف اصلاح‌طلب را بررسی کرده و به نظر می‌رسد که از وضعیت موجود نگران است. گویی که‌ای بلاتکلیفی و عدم انسجام نتیجه مشخصی همچون شکست در انتخابات را در پیش دارد!
در این گزارش آمده است: «چندماه بیشتر به انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 باقی نمانده است و اصلاح‌طلبان هنور بر سر شیوه چگونگی ورود به انتخابات به وحدت نظر نرسیده‌اند و این در حالی است که بعد از انتخابات مجلس، شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان عملا از کار افتاد و رئیس و نایب‌رئیس آن، یعنی محمدرضا عارف و عبدالواحد موسوی‌لاری استعفا دادند و چندی بعد عارف به‌صورت مستقل اعلام کرد در انتخابات ریاست‌جمهوری نامزد خواهد شد. از سوی دیگر، حزب ندای ایرانیان هم اعلام کرد که نامزدش صادق خرازی است و با نامزد حزبی در انتخابات شرکت خواهد کرد. علی شکوری‌راد، دبیر کل حزب اتحاد ملت نیز چند ماه پیش گفت که حزبش نامزد حزبی خواهد داشت. حزب کارگزاران سازندگی هم بخشی از نیروهایش هنوز سیاست ائتلافی یعنی ائتلاف با یک نیروی غیراصلاح‌طلب، اما معتدل را منتفی نمی‌دانند، درنهایت حسین مرعشی، سخنگوی این حزب اعلام کرد شش نامزد حزبی به نام‌های مصطفی هاشمی‌طبا، غلامسحین کرباسچی، محسن هاشمی، اسحاق جهانگیری، عبدالناصر همتی و رضا ملک‌زاده دارند. البته او برخلاف برخی دیگر اعضا گفت که به‌هیچ‌وجه مطلوبشان حمایت از یک نامزد غیراصلاح‌طلب نیست؛ هرچند همچنان فردی همچون محمد عطریانفر این موضوع را به‌طورکامل رد نمی‌کند.»
«شرق»، اما زیادی بدبین است. درست است که اصلاح‌طلبان در کارگزاران، اتحادملت، ندای ایرنیان و... اتفاق نظر ندارند و نمی‌دانند که قرار است با فرماندهی شخص خاتمی به میدان آیند یا مجمع روحانیو مبارز وشورای بلاتکلیف سیاست گذاری اصلاح طلبان؛ در عوض تکلیفشان نسبت به چند ماه قبل روشن شده و حالا دیگر حرفی از عدم مشارکت در میان نیست. جامعه‌محورترین اصلاح‌طلبان که بر ضرورت معرفی کاندیدای خالص تاکید دارند، اما تردیدی درباره اصل مشارکت در انتخابات ندارند و این خود گامی رو به جلو است.
دومین مساله‌ای که سبب می‌شود نگرانی رسانه‌های اصلاح‌طلب از جمله «شرق» را ناشی از نگاه بدبینانه بدانیم این است که هنوز هفت ماه تا انتخابات ریاست جمهوری 1400 مانده و این زمان اگرچه به سرعت برق و باد می‌گذرد، اما آنقدر‌ها هم کم نیست که تصور کنیم معادلات سیاسی تا آن روز چند با تغییر نمی‌کند. بر این اساس نمی‌توان مطمئن بود که اصلاح‌طلبان همچنان بر سر چندراهی بمانند.
بدون شک برون رفت از این چندراهی بعد از مشخص شدن سازوکار انتخاباتی و نقش لیدری در این جریان بیشتر ممکن خواهد بود. «شرق» در این رابطه نیز نوشته است: «اخیرا مجمع روحانیون مبارز در دو جلسه مجازی سعی کرد با تعیین کمیته‌های ویژه انتخابات، قدری روند انتخاباتی اصلاح‌طلبان را منظم کند؛ البته هنوز معلوم نیست مجمع با چه سازوکار و ابزاری می‌تواند نقش حکمیت را برای احزاب اصلاح‌طلب ایفا کند؛ زیرا اصلاح‌طلبان در مقطع کنونی از یک سو با بحران سرمایه اجتماعی روبه‌رو هستند و از سوی دیگر با مانع بررسی صلاحیت‌ها از سوی شورای نگهبان مواجه‌اند و معلوم نیست حتی در صورت تأکید سیدمحمد خاتمی بر مشارکت حداکثری مردم مانند سال‌های 92، 94 و 96 پای صندوق انتخابات حاضر شوند یا خیر؟»
گزاره دیگری که در این باره وجود دارد و در این گزارش به آن اشاره نشده نیز بحث لیدی موسوی خوئینی‌ها است که بعد از دو نامه جنجالی وی مطرح شد. موضوعی که خود می‌تواند محل اختلاف نظر اصلاح‌طلبان بوده و غوغا به پا کند. شاهد آنکه بسیاری از اصلاح‌طلبان بعد از به ذهن رسیدن این گمانه مخالفت خود را اعلام کرده وحتی مثل صادق زیباکلام آن را تیر خلاص به شقیقه اصلاح‌طلبی دانستند.
به هرحال اصلاح‌طلبان فرصتی 7 ماه دارند تا تکلیف این شک و تردید‌ها را روشن کرده و به یک تصمیم و مسیر مشترک برسند.
