گروه سیاست سایت فردا – انتخابات ریاست جمهوری نزدیک است و فضای سیاست در این حسابی شور گرفته است. این انتخابات برای دولت و حامیان او اهمیت ویژه‌ای دارد. نه از آن رو که شانسی برای ماندگاری در قدرت داشته باشند چرا که حسن روحانی فرصت هشت ساله را به پایان برده است. این اهمیت از آن رو است که وی از پاستور خواهد رفت و مایل است که تا حد امکان آبرومندانه برود. خواستی که احتمالا فراتر از یک رویا نخواهد بود. دلیلش نیز روشن است. دولت یازدهم و دوازدهم عملا دستاورد قابل اعتنا و افتخاری نداشته است. تقریبا تمام دوره اول صرف چانه‌زنی با غربی‌ها شد بلکه تعامل با کدخدا به کارشان آمده و چرخ اقتصاد مملکت به چرخش درآید.
برجامی حاصل شد، اما قبل از آنکه آسایش و آرامشی برای آقایان در دولت فراهم آورد به باد رفت. آمریکا که از اول هم قابل اعتماد نبود و خیلی‌ها در داخل می‌گفتند، زیر توافق زد و عرصه را نیز روز به روز بر ایران تنگ‌تر کرد. تا اینجا که دولت و بشتر از آن ملت تحت فشار‌های گسترده اقتصادی و معیشتی است و روزگاری سخت‌تر از سال‌های جنگ را می‌گذراند.
حسن روحانی و همکارانش در دولت می‌دانند که تحویل دادن قدرت در این شرایط می‌تواند همه آینده سیاسی آنان را تحت تاثیر قرار داده و از آنان مطرود‌ترین چهره‌های سیاسی کشور را بسازد. به همین خاطر است که با روی کار آمدن دولت دموکرات در آمریکا تا این اندازه خشنود و امیدوار شده‌اند. گمان می‌کنند که از این طریق خواهند توانست در ماه‌ها آتی برجام را احیا و گشایش‌هایی در حوزه اقتصاد ایجاد کنند. البته این گمانه مبنی است بر خوشبینانه‌ترین نگاه. نگاه بدبینانه‌تری نیز وجود دارد که بر مبنای آن دولت محترم به خوبی می‌داند که با استقرار بایدن در کاخ سفید هم آب از آب تکان نکرده و تغییری در وضعیت رخ نخواهد داد. با این حال سعی دارد این امید را به جامعه تزریق کرده و از آن بهره‌برداری سیاسی و انتخاباتی کند. کاری که برخی از سیاسیون نام آن را «فریب» می‌گذارند.
مثلا سید محمود نبویان، نایب‌رئیس کمیسیون اصل 90 مجلس معتقد است که «دولت فعلی به‌دنبال این است که مردمی را که از دست این مدیریت خسته شده‌اند فریب دهد و در انتخابات 1400 به هر صورت ممکن از مردم رأی بگیرد و مجددا در قدرت باقی بماند.»
نمونه دیگر، اظهاراتی است که عباس سلیمی‌نمین فعال سیاسی اصولگرا در لایو اینستاگرامی «فردا» همزمان با برگزاری انتخابات در آمریکا، بیان کرد. او در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه آیا ریاست جمهور بایدن می‌تواند بخش قابل توجهی از بدنه اصلاح‌طلبان که به خاطر عملکرد دولت، شورا‌های شهر، مجلس دهم و ... ریزش کرده است را امیدوار کند؟ گفت: «درستش این است که می‌توان این بدنه را یک بار دیگر فریب داد. همان طور که در دولت اوباما فریب داده شدند. کسانی که انتظار داشتند دولت تلاش کند یک بار این فریب را خوردند و گفتند که اگر با دولت دموکرات اوباما به توافق برسیم، گشایش ایجاد شده و مشکلات حل می‌شود. این که تکرار حرف‌های گذشته است. خود نیرو‌های اصلاح‌طلب صادق به این نتیجه رسیدند که اشتباه کرده بودند. همه کشور را منوط به این توافق کردند و هرچقدر هم گفتند که این اتکا درست نیست، پاسخ دادند که حتی قول شفاهی این‌ها نیز برای ما کافی است. برخی گفتند اقلا رئیس جمهور آمریکا یا کنگره امضا کند، اما گفتند که همین که آقای کری قول دهد، کفایت می‌کند! بعد دیدیم که دولت دموکرات اساس قول‌ها را زیرپا گذاشت و اصلا اوباما حاضر نشد اعلام کند که سیستم مالی ایران را از تحریم خارج کرده و برعکس به اروپایی‌ها گفت که شرایط هیچ فرقی نکرده است.»
تلاش دولت و جریان حامی دولت برای استفاده از دو قطبی مذاکره – عدم مذاکره و تزریق امید به جامعه بر مبنای احتمال احیای برجام در حالی است که واکنش‌ها به مصاحبه اخیر محمدجواد ظریف ثابت کرد، جامعه ایرانی از رسانه‌ها و نخبگان گرفته تا عموم مردم و کاربران در شبکه‌های اجتماعی هوشمندتر از آن هستند، که به این سادگی‌ها فریب بخورند.
