از یک طرف فقط دو هفته از برگزاری مسابقات گذشته و واقعا چنین رفتارهایی جای تعجب دارد. از طرف دیگر هیچ تیمی در جهان حرفه‌ای فوتبال به خاطر اشتباهات داوری از یک تورنمنت معتبر کناره‌گیری نمی‌کند. حتی تهدید به انصراف هم با این بهانه، زشت و زننده است. از همه اینها که بگذریم روشن نیست، چرا یک باشگاه لیگ برتری باید خبر مسرت‌بخش تصمیمش برای کناره‌گیری را با وزارت ورزش در میان بگذارد؟ خب به وزارت چه مربوط است؟ مگر آنها لیگ فوتبال را برگزار می‌کنند؟ یعنی مدیران باشگاه لیگ برتری ما حتی طرف حساب قانونی و اداری‌شان را هم نمی‌شناسند؟ یا شاید هم تصور کرده‌اند هر چه به نهادهای بالاتر نامه بنویسند، شدت خشمشان را بیشتر و بهتر نشان می‌دهند. از این منظر باز جای شکر دارد که ذوبی‌ها در نامه به نهاد ریاست‌جمهوری تهدید به انصراف از لیگ نکردند!
از این دست آماتوربازی‌ها تا دلتان بخواهد در فوتبال ایران زیاد داریم. هفته گذشته مسابقات لیگ دسته اول در شرایطی شروع شد که باشگاه خصوصی گل ریحان البرز به بهانه مشکلات مالی و اداری تهدید به انصراف کرد، اما 24 ساعت بعد از انتشار نامه برابر مس کرمان به میدان رفت و اولین امتیاز فصل را گرفت! بعد از وقفه کرونایی لیگ نوزدهم، زمانی که سازمان لیگ قصد از سرگیری مسابقات را داشت، چهار باشگاه تراکتور، ماشین‌سازی، نساجی و شهرخودرو با امضای نامه‌ای مشترک تهدید به انصراف از مسابقات کردند و گفتند بازی کردن در این شرایط کرونایی به صلاح نیست؛ اما حالا که آمار ابتلا و تلفات کووید-19 چندین برابر شده، خبری از تهدید به انصراف وجود ندارد؛ لابد چون همه تیم‌ها امیدوارند در فصل جدید جایگاهی متناسب و مقبول پیدا کنند. پرسش اینجاست که آیا واقعا این فوتبال «حرفه‌ای» است؟
