سنگِ یکپارچه یوتا را بیگانگان نساخته‌اند، اما هنوز رازآلود است

فرادید؛ با دیدنِ یک تخت سنگِ نقره‌ای‌رنگ درخشان در صحرای یوتا در آمریکا که به طرز ترسناکی قرینه است، بسیاری فریاد زدند «ای. تی». حقیقت این است که این تخت سنگ با فرازمینی‌ها فاصله زیادی دارد.

به گزارش فرادید به نقل از سی‌ان‌ان، ما هنوز نمی‌دانیم چه کسی این سنگ بلندِ فلزیه مستطیل‌شکل را ساخته یا چرا آن را در میان صخره‌های سرخ‌رنگ، همان‌جاییکه کارکنان اداره امنیت عموی یوتا در حین گشت با هلی‌کوپتر (با هدف سرشماری گوسفندان کوهی آمریکا) پیدایش کردند، قرار داده است؛ و اگرچه خیلی سریع این سنگ را با آن تخته‌سنگی که کارگردان مؤلف استنلی کوبریک در فیلم 2001: «اودیسه فضایی» استفاده کرده بود مقایسه کردند، می‌توانیم با امنیت خاطر بگوییم که این سنگ واقعی اثر بیگانگان نیست.

با‌این‌حال، این سنگ همچنان نمادی اسراسر‌آمیز در سالی است که اغلب احساس می‌کنند وقایعش بسیار عجیب‌وغریب‌تر از داستان‌های تخیلی است. آی. کیو هانتر، یک محقق فیلم و استاد دانشگاه دِ مونتفورت، می‌گوید: «اگرچه نهایتاً ما اطلاعات بیشتری درباره خاستگاه این اثر هنری به دست خواهیم آورد، اما بخشی از این هنر که از کوبریک الهام‌گرفته‌شده برخی سوال‌ها را بی‌پاسخ خواهد گذاشت.»

او توضیح می‌دهد: «اثر هنری یوتا قطعه‌ای از آینده است که در گذشتۀ ماقبلِ تاریخ که کاملاً نامتناسب و بیگانه با منظره است، جای گرفته است. فکر می‌کنم حیف است که کاملاً کشف کنیم که این قطعه سنگ چیست، زیرا در اینصورت رازآلودگی آن کاهش پیدا می‌کند.»

چه کسی آن را ساخته است؟
هنوز نمی‌دانیم. هیچ هنرمندی تاکنون اعلام عمومی نکرده است و وقتی که مقام‌های رسمی یوتا اتفاقی آن را پیدا کردند اثری روی آن ندیدند.

جیسون رایت، استاد اخترفیزیک در دانشگاه دولتی پنسیلوانیا، می‌گوید، بهرحال با اطمینان خاطر می‌توانیم بگوییم که این اثر کار یک هنرمند است نه یک آدم فضایی، انسان‌ها به وضوح توانایی ساختن هر اثر هنری مستطیل‌شکلی را دارند.

او توضیح می‌دهد: «این قطعه‌سنگ یکپارچه به وضوح چیزی است که انسان‌ها از عهده درست کردنش برمی‌آیند (و درستش می‌کنند!)، و در جایی است که انسان‌ها در آن رفت‌وآمد دارند؛ بنابراین هیچ دلیلی نمی‌بینم که فکر کنم این چیزی غیر از این است.»

هانتر می‌گوید: «این قطعه‌سنگ شبیه قطعه‌سنگ 2001: اودیسه فضایی است، اما از طرفی یادآور کار‌های هنری مینیمالیستی مانند آثار دونالد جود و رابرت موریس که در دهه 1960 رواج یافته بود نیز هست.»

هانتر می‌گوید: «اگر 2001: اودیسه فضایی، هرگز به خودآگاه عمومی ورود پیدا نکرده بود، هرگز این پرسش که آیا این شکل هندسی ساده توسط شکلی از حیات فرازمینی در این مکان مستقر شده، مطرح نمی‌شد.

هانتر می‌گوید، با همه این اوصاف، این حقیقت که این تخته سنگ در حیات وحش مستقر شده است، عجیب است.
چرا این شکل هندسی در صحرای یوتا مستقر شده است؟

نظریه هانتر این است که بخش‌هایی از 2001: اودیسه فضایی، در مانیومنت وَلی، در طول مرز بین آریزونا و یوتا، فیلمبرداری شده است؛ بنابراین خیلی محتمل است که هنرمند بخواهد به فیلم ادای احترام کند و یک قطعه سنگ واقعی را در مکانی مشابه قرار دهد.

رایت می‌گوید، در این فیلم قطعه‌سنگ خارج از مکان بود؛ در زمینی ماقبل‌تاریخ و مدفون روی ماه و درست مانند قطعه‌سنگ‌های تخیلی، این یکی هم یک شکل برش‌خورده، خشن و صنعتی را در برابر صخره‌های طبیعی و سرخ‌رنگ قرار می‌دهد.

چه معنایی دارد؟
مانند تمام هنر‌های معمایی و بزرگ، این اثر نیز بروی تفاسیر مختلف گشوده است. چون هیچ هنرمندی توضیحی درباره اثر نداده است، پس مردم رؤیاهایش خودشان (بخوانید: بیگانگان و فرازمینی‌ها) را به آن نسبت می‌دهند.

معنای اصلی این اثر هرچه که باشد، بیشترین معنایی که به این قطعه‌سنگ چهارگوش نسبت داده شده ادای احترام به قطعه سنگِ فیلم کوبریک بوده است. هانتر می‌گوید، در سینما، این قطعه‌سنگ‌ها که مستطیل‌های سیاه‌رنگ بزرگ بودند به عنوان نوعی ابزار ارتباطی استفاده می‌شدند. این سنگ‌ها آگاهی هر کسی که آن‌ها را لمس می‌کرد افزایش می‌دادند و تکامل را به پیش می‌بردند.

تا‌آنجاییکه ما می‌دانیم، لمس این قطعه‌سنگ واقعی توسط نیرو‌های اداره امنیت عمومی که با ایستادن روی شانه‌های یکدیگر به خوبی آن را بررسی کردند، اثر مشابه نداشته است. اما، درست مانند فیلم، این یک شیء ساده گمراه‌کننده است که منتقدان معنای متفاوتی را به آن نسبت می‌دهند.

اداره امنیت عمومی یوتا به درخواست مصاحبه سی‌ان‌ان واکنش نشان نداد، اما بر اساس خبری که روز دوشنبه منتشر شد استقرار هر شیء هنری در زمین‌های عمومی که توسط دولت فدرال اداره می‌شود ممنوع است و این یعنی اثر هنری به زودی جابه‌جا خواهد شد.

برطبق اخبار منتشر شده «اداره مدیریت زمین است تصمیم‌گیری می‌کند آیا نیاز به تحقیقات بیشتر وجود دارد یا خیر.»
هانتر می‌گوید که این قطعه‌سنگ باید در میان صخره‌ها باقی بماند. «این ادای احترام بزرگی [به اثر کوبریک]است و رازآلود است.»

اگر این شیء در این مکان باقی بماند، هم گوسفندان کوهی و هم بازدیدکنندگان گیج می‌شوند و کم‌کم به مکان زیارتی برای دوستداران فیلم تبدیل می‌شود. هانتر هنوز امیدوار است که بیگانگان اعلام کنند صاحبان اصلی این قطعه‌سنگ هستند.