او رکورددار بازی با پیراهن استقلال در تاریخ فوتبال ایران است و همیشه بهعنوان یک چهره محترم و مقبول بین اهالی این رشته ورزشی شناخته میشد. نه اینکه حالا چیزی از این احترام کاسته شده باشد، اما اینکه خوب نباشیم و نپذیریم واقعا جای تاسف دارد. فکری در این پنج هفتهای که روی نیمکت استقلال بوده، همین رویه را در پیش گرفته است. او جملات زشتش علیه کادرفنی فولاد را با خشم آنیاش توجیه کرد و حتی دست بالا را هم گرفت و گفت: «کسانی که باعث شدند آن حرفها را بزنم نمیبخشم!» بعد از بازی با نفت هم سرمربی استقلال در حالی به داور مسابقه حمله کرد که بسیاری از کارشناسان، حتی مسوولان رسمی دپارتمان داوری تنها اشتباه قاضی آن دیدار را نپذیرفتن گل سالم نفت دانستند. حالا هم فکری در حاشیه تمرین استقلال به دفاع از خود پرداخته؛ هرچند اظهارات جدید او هم واقعا قابل نقد است. سرمربی آبیها گفته: «بدترین استقلال را تحویل گرفتم.» این درحالی است که خود هواداران این تیم هم اذعان دارند مجموعهای که امسال به فکری رسید، کمنقصتر از همیشه بود. استقلال در این سالها بارها دچار ریزشهای اساسی شده است، اما این مرتبه تیمی که به فکری رسید واقعا پتانسیل خوبی داشت و تنها علی کریمی بهعنوان مهره کلیدی از آن جدا شد. در عوض اما استقلالیها با جذب رشید مظاهری، محمدحسین مرادمند و حتی محمد نادری سعی کردند مشکلات فصل گذشته خط دفاعی را مرتفع کنند. او در بخش دیگری از اظهارات اخیرش گفته: «مربیان خارجی دو ماه فرصت داشتند و 30 میلیارد دریافت میکردند.» اینجا بار دیگر پای مقایسه مربی داخلی و خارجی به میان میآید که خب خیلی تکرار شده و کار چندان درستی هم نیست. حقیقت آن است که خیلی از مربیان خارجی که در این سالها به فوتبال ایران آمدند (نه لزوما همه آنها) در گذر زمان نشان دادند ارزش بردباری را دارند و پولی هم که دریافت میکنند بابت دانش و مهارتشان است. احتمالا مقصود فکری مقایسه خودش با استراماچونی است، اما تیم مربی ایتالیایی در هفتههای آغازین فصل گذشته با وجود نتیجه نگرفتن، قشنگ نشان میداد حرفهای زیادی برای گفتن دارد. کاش فکری فارغ از حواشی به تیمش بچسبد و آن را درست کند.