قبل از ادرار در ظرف مخصوص آزمایشگاه، حتماً خود را تمیز کنید تا جرم‌های بیرونی وارد نمونه ادرار‌تان نشود. در صورت وجود هرگونه جرمی در ادرار، می‌توان نتیجه گرفت که فرد به عفونت دستگاه ادراری دچار شده است. گاهی اوقات دکتر آزمایشگاه کاغذی را درون ظروف حاوی نمونه ادرار می‌اندازد تا تغییر رنگ آن را مشاهده کند.
تغییر رنگ کاغذ نشان‌دهنده عفونت مثانه است. بعد از آنکه عفونت تشخیص داده شد، پزشک دارو تجویز می‌کند و از شما می‌خواهد که مدتی از نوشیدنی‌های کافئین‌دار، مثل نوشابه، چای و ... پرهیز کنید؛ زیرا کافئین مثانه را تحریک کرده و موجب سوزش آن می‌شود.
عفونت دستگاه ادراری به این معنا نیست که اگر یک بار به آن دچار شدید، این اتفاق مرتباً تکرار شود. برای دوری از این باکتری‌ها همواره خود را تمیز نگاه دارید. خانم‌ها به هنگام ادرار و مدفوع باید عمل شست‌و شوی خود را از جلو به عقب انجام دهند. از نگاه داشتن ادرار خود پرهیز کنید و وقتی که لازم است، حتماً به دستشویی بروید و مثانه خود را تخلیه کنید. به هنگام تشنگی، حتماً تشنگی خود را برطرف کنید؛ حتی اگر سرتان خیلی شلوغ است. آب و آب میوه قره‌قاط نیز، در این گونه مواقع، بهترین انتخاب می‌باشد.
آب‌میوه قره قاط از رشد باکتر‌ی‌‌های مضر در دستگاه ادراری جلوگیری می‌کند. لباس زیر خود را همیشه تمیز نگاه دارید و از پوشیدن لباس‌های پلاستیکی خودداری کنید؛ زیرا باعث جذب رطوبت و خیسی بدن‌تان می‌شود. لباس‌های نخی بهترین انتخاب هستند. لباس‌های زیر اگر از جنس پلاستیکی باشند، خصوصا در آب و هوای گرم، بهترین شرایط را برای رشد باکتری‌ها فراهم می‌کنند.
عفونت ادراری در اثر برگشت ادرار
یکی از مهم‌ترین علل عفونت ادراری در کودکان، ریفلاکس یا برگشت ادرار از مثانه به کلیه‌هاست. این مسأله معمولاً در30- 50 درصد از دختران دیده می‌شود و می‌تواند علت ژنتیکی داشته باشد؛ مثلا اگر پدر و مادر دچار برگشت ادرار از مثانه به کلیه‌ها باشند، تقریباً 30- 50 درصد بچه‌های‌شان نیز با این مشکل مواجه می‌شوند.
اگر در خانواده‌ای یکی از بچه‌ها برگشت ادرار داشته باشد، 25- 30 درصد احتمال دارد که بچه‌های دیگر نیز به این عارضه مبتلا شوند. علائم عفونت ادراری بستگی به این مسأله دارد که درگیری سیستم ادراری محدود به مثانه است یا کلیه‌ها را هم درگیر کرده است. اگر درگیری فقط در مثانه باشد، معمولاً علائم به صورت تکرر ادرار، سوزش ادرار، بی‌اختیاری ادرار، زور زدن در هنگام ادرار، بوی بد و در مواردی تب می‌باشد.
اما مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که کلیه‌ها نیز درگیر شوند که موجب تخریب آنها می‌گردد. بازگشت ادرار به علت اشکال در کار دریچه یکطرفه حالب به وجود می‌آید و موجب پس زدن ادرار می‌شود. پس زدن ادرار به علت اختلالات مادرزادی، عفونت و برخی دیگر از بیماری‌ها به وجود آمده و عدم درمان آن می‌تواند موجب آسیب‌های جبران‌ناپذیر به کلیه شود. این بیماری معمولاً تا سن هفت سالگی بهبود پیدا می‌کند؛ ولی تا این سن باید مراقب بود به کلیه‌ها آسیبی وارد نشود.
در صورت مشاهده علائم بیماری و مراجعه به پزشک، آزمایش کشت ادرار انجام می‌شود و وقتی وجود عفونت ادراری مشخص شد، سایر آزمایش‌های لازم انجام می‌پذیرد تا پزشک پی به میزان و نوع برگشت ادرار ببرد. در صورت استفاده از دارو (به تشخیص پزشک متخصص) بیمار باید هر شب مقدار مشخصی آنتی‌بیوتیک ضعیف مصرف کند. طول دوره درمانی را پزشک تعیین می‌کند. معمولاً با مصرف طولانی مدت آنتی‌بیوتیک، مسأله جدی و خطرناکِ آسیب دیدن کلیه‌ها از بین می‌رود.
برای خواندن بخش اول- بیماری عفونت های ادراری- اینجا کلیک کنید.
