ستاره‌شناسان امیدوارند که بتوانند فرآیند منجر به از بین رفتن کهکشان‌ها را مشخص کند
ستاره‌شناسان شاهد روند مرگ کهکشانی دور هستند که می‌تواند به درک ما از کیهان کمک شایانی کند. کهکشان‌ها زمانی «می‌میرند» که دیگر ستاره نمی‌سازند. ستاره‌شناسان مجموعه وسیعی از این نوع کهکشان‌های مرده و پراکنده در سطح جهان را مشاهده کردند، اما هنوز موفق نشدند دلیل این اتفاق را بفهمند.
اکنون ستاره‌شناسان چشم‌انداز روشنی از این پدیده دیدنی دارند و امیدوارند که بتوانند فرآیند منجر به از بین رفتن کهکشان‌ها را مشخص کند. این کهکشان هرساله به اندازه تقریبا 10 هزار خورشید گاز از دست می‌دهد؛ به این معنی که برای ساختن ستاره‌های جدید، خود را کم‌کم از بین می‌برد.
این کهکشان در حال حاضر تقریباً نصف ذخایر گازی خود را از دست داده است و، چون هنوز با سرعتی صد‌ها برابر بیشتر از کهکشان راه شیری ستاره می‌سازد، تا ده‌ها میلیون سال دیگر تمام ذخیره خود را مصرف کرده و از بین خواهد رفت.
این کهکشان 9 میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد. به همین دلیل ستاره‌شناسان به وقایعی چشم دوخته‌اند که در زمان جوانی جهان، زمانی که کیهان تنها 4.5 میلیارد سال عمر داشت، رخ دادند. دلیل این مرگ نمایشی از نظر ستاره‌شناسان، برخورد با کهکشانی دیگر بوده است و درک ما را نسبت به نحوه وقوع اتفاقات تغییر می‌دهد.
این دو کهکشان پس از برخورد، به هم پیوسته و کهکشانی تشکیل دادند که ستاره‌شناسان آن را آی‌دی2299 (ID2299) نامیدند. شواهد این برخورد به شکل یک «دم جزر و مدی»، جریانی طولانی از ستاره‌ها و گاز‌ها که در فضای بین ستاره‌ها جاری است، مشاهده شد.
این نوع سرنخ‌ها معمولاً به‌قدری کمرنگ هستند که در کهکشان‌های دور دیده نمی‌شوند. اما محققان به طور تصادفی و درست در زمان تشکیل، آن را دیدند و توانستند شناسایی کنند.
مرگ کهکشان‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که ذخیره مواد تشکیل‌دهنده ستاره‌ها در فضا خالی می‌شود و امکان ساخت ستاره‌های جدید نیست. تا حال اکثر ستاره‌شناسان بر این باور بودند که این اتفاق بر اثر باد‌های به وجود آمده هنگام تشکیل ستاره‌ها و سیاهچاله‌های واقع در مرکز کهکشان صورت می‌گیرد.
بر اساس تحقیقات جدید، این نوع برخورد‌ها می‌تواند به مرگ آن‌ها نیز منجر شود.
طبق این مقاله جدید، این دو اتفاق به راحتی می‌توانند با هم تلفیق شوند: تخلیه گاز‌ها در اثر ادغام و ایجاد دم‌های جزر و مدی، می‌تواند شبیه مرگ‌های ناشی از باد‌ها باشد. به گفته محققان، تحقیقات مربوط به باد‌ها در‌واقع دم‌های جزر و مدی بوده و احتمالا نیاز به ارزیابی مجدد دارد.
این تحقیق در مقاله‌ای جدید با عنوان «خروج ماده میان-ستاره‌ای عظیم از کهکشان ستاره‌دار وسیع z=1.4» در مجله «نیچر آسترونومی» (ستاره‌شناسی طبیعت) منتشر شده است.
منبع: ایندیپندنت
