گروه سیاست سایت فردا – هرچه به پایان دولت نزدیک میشویم، آقای رئیس دفتر هم تندتر میرود و بدون توجه به واقعیات به هر جریان و نهاد جدای از دولت میتازد!
دعوا و بگو مگویی که با اصلاحطلبان راهانداخته هنوز فروکش نکرده که مجلس را هدف میگیرد و مدعی میشود که این قوه مشغول بدعتگذاری است!
نکته قابل توجه و تامل، اما آنجاست که بلافاصله ثابت میکند کسی که پرچمدار بدعتگذاری است، رئیس جمهور و نهادی که اهل این رویه است؛ دولت است. آقای واعظی در گفتوگویی با خبرگزاری مهر تاکید میکند که «اگر مراحل تصویب یک قانون، از نظر رئیسجمهور دارای اشکال باشد، قطعا رئیسجمهور نمیخواهد در آن شریک شود و رئیس مجلس میتواند قانون را ابلاغ کند»!
بخش جالبتر قضیه آن است که عدم ابلاغ قوانین در دولت احمدینژاد که همیشه از سوی دولت و اصلاحطلبان را شاهد آورده که اینجا برایشان نفع دارد، رویه آن دولت را ملاک قرار میدهند.
واعظی مدعی است «مجلس فعلی کارهایی انجام میدهد که بدعت محسوب میشود، اما وقتی چیزی تبدیل به قانون شد ما به قانون احترام میگذاریم و اجرا میکنیم». این ادعا را نیز در حالی طرح میکند که معلوم نیست منظورش از بدعت گذاری در مجلس چیست! آیا تمرکز مجلس بر افزایش نظارت که خوشایند آقایان نبوده را میگوید یا اصرار بر احقاق حقوق مردم از طریق الزام دولت به اقداماتی مثل پرداخت یارانه و لغو تحریم و ... .
واعظی که انگار یادش نیست رئیس او به حقوقدان بودن و مرد قانون بودن افتخار میکرد، خیلی راحت میگوید که اگر قانونی را نپسندند، ابلاغ نمیکنند. آیا این نگاه و رویکرد چیزی غیر از بدعتگذاری است؟!
بدیهی است که وقتی نمایندگان مجلس طرحی را مصوب کرده و شورای نگهبان نیز تایید میکند یعنی مراحل قانونی آن طی شده و باید ابلاغ شود. درست است که رئیس مجلس میتواند در مواردی که رئیس دولت استنکاف میکند، جور او را کشیده و قانون را ابلاغ کند کما اینکه در مواردی هم چنین کرده است، اما این در اصل ماجرا که همان مقاومت دولت در برابر اجرای قوانینی که نمیپسندد، است تغییری ایجاد نمیکند.
جناب واعظی از آن میگوید که دولت قوانین را اجرا خواهد کرد و اشارهای به تلاشی که حقوقدانان دولت برای نادیده گرفتن روح قانون مصوب در تنظیم آییننامه اجرایی میکنند، نمیکند. ضمن اینکه به وقتکشیها و تلاشها برای شانه خالی کردن از اجرای قانون نمیپردازد. در واقع این همه بدعتگذاری را ندیده گرفته و ورود مجلس به حوزههایی که مورد علاقه آنان نیست را بدعت مینامد!