عید انقلاب و بازآفرینی آن توسط مردم از نگاه رهبر انقلاب اسلامی

«دهه مبارکه فجر، عید انقلاب، عید تاریخ ایران و عید امام بزرگوار است.» 14 / 11 / 1373 انقلاب اسلامی حرکتی اثرگذار در تاریخ ایران محسوب می شود. نهضت تاریخ سازی که معادلات را در ایران و جهان اسلام تغییر داد و نویدبخش رهایی ملت های مسلمان و مستضعفین عالم شد. دهه ی فجر، دهه ی پاسداشت این انقلاب کبیر و فرصتی برای بازآفرینی انقلاب اسلامی به دست مردم است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه ای در گزیده بیانات ذیل، نگاه حضرت آیت الله خامنه ای به ایام الله دهه ی فجر، ضرورت گرامی داشت مردمیِ انقلاب و اثرات آن را مورد بازخوانی قرار داده است.

مقطعِ رهایی ملت ایران

دهه ی فجر، دهه ی فجر و طلوع انقلاب است. به همین خاطر، بزرگداشت آن بایستی با اهمیت انجام بگیرد...دهه ی فجر، در حقیقت مقطع رهایی ملت ایران و آن بخشی از تاریخ ماست که گذشته را از آینده جدا کرده است...در این کشور، قبل از دوران حکومت اسلامی و جمهوری اسلامی، حاکمیت و مناسبات بین حاکم و مردم، همواره رابطه ی غیراسلامی - رابطه ی سلطان و رعیت، رابطه ی غالب و مغلوب - بوده است...دهه ی فجر آمد و این سلسله ی غلط، این هندسه ی معیوب و این رشته ی بیمار را قطع کرد و تمام شد...این برکات، این انتقال مهم و این تغییر خط، در نقطه ی دهه ی فجر انجام گرفته است. این لحظه ی تاریخی، لحظه ی مهمی است.[1]

در تاریخ، مثل دهه ی فجر نداریم

شما ولادت پیامبر(ص) و ائمه(ع) را جشن میگیرید. صدها سال است که ولادت مسیح (ع) را جشن میگیرند. چرا ولادت ها اهمیت و ارزش دارند؟ به خاطر این که یک مقطع حساس و تعیین کننده و یک نقطه ی عطف و یک پیچش در تاریخند. یعنی تاریخ در خطی می رفت؛ اما در این لحظه، به یک سمت دیگر پیچید. این، نقطه ی پیچ و نقطه ی عطف و نقطه ی انعطاف به یک سمت دیگر است. اگر ما با این حساب نگاه کنیم، اهمیت دهه ی فجر خیلی زیاد است. ما در تاریخ، واقعاً مثل دهه ی فجر نداریم. حتّی اسلام با آن عظمت، در دهه ی فجر برای ما اثر بخشید. آیا غیر از این است؟ اسلامی که نبی اکرم(صلّیاللَّه علیه واله وسلّم) آورد، در روزگار اموی ها و عباسی ها به ما اثر نبخشید. البته آثار درجه ی دو را به این ملت داد و افراد برجسته و شخصیت های ناب و عرفا و علما و زهادی بندرت پیدا شدند و توانستند در آن فضا پروازی بکنند؛ اما عامه و توده ی مردم و نیز نظام اجتماعی، از آن برکات خیری ندید. آن برکات، امروز خودش را نشان میدهد. البته دهه ی فجر، جزو رشحات اسلام است. خیال نکنید که دهه ی فجر منهای اسلام، چیزی است. دهه ی فجر منهای اسلام، یک پول هم ارزش ندارد. دهه ی فجر، آن آیینه یی است که خورشید اسلام در آن درخشید و به ما منعکس شد.[2]

روزِ اتمام نعمتِ ولایت

بیست و دوم بهمن، عید حقیقی برای ملت ماست. بیست و دوم بهمن، برای ملت ما در حکم عید فطری است که ملت در آن، از یک دوران روزه ی سخت خارج شد؛ دورانی که محرومیت از تغذیه ی معنوی و مادّی را بر ملت ما تحمیل کرده بودند. بیست و دوم بهمن، در حکم عید قربان است؛ زیرا در آن روز و به آن مناسبت بود که ملت ما اسماعیلهای خودش را قربانی کرد. بیست و دوم بهمن، در حکم عید غدیر است؛ زیرا در آن روز بود که نعمت ولایت، اتمام نعمت و تکمیل نعمت الهی، برای ملت ایران صورت عملی و تحقق خارجی گرفت.[3]

ولادتِ امامت در این کشور

خاطره ی امام، بیش از همیشه، در دهه ی فجر و بیست ودوی بهمن است. حتّی بیشتر از مراسم سالگرد رحلت امام، این بزرگداشت نشان دهنده ی شخصیت آن بزرگوار است. این، در حقیقت ولادت امامت در این کشور است؛ به همان معنایی که خود امام و اسلام برای ما ترسیم کرده اند. قبل از آن، امام رهبر مبارزه و نهضت بودند؛ ولی از روز ورود به کشور و تشکیل دولت اسلامی، امامِ امت اسلامی شدند.[4]

دهه تجدید عهد ملت با انقلاب

دهه ی فجر، دهه ی تجدید قوای نیروهای انقلابی با تجدید یادها و خاطره های پُرشکوه آن روزهاست؛ دهه ی تجدید عهد و میثاق ملت ما با انقلاب است؛ دهه ی گرامی داشت بزرگترین معجزه ی الهی در این روزگارهاست.[5]

مظهر شکوه، عظمت و فداکاری ملت

از هنگام ورود امام تا وقتی که به کلّی کمر طاغوت به دست این مردم شکست، این ملت روزهای پُرشکوه و پرحماسه ای را گذراند. دهه فجر، مظهر آن شکوه و عظمت و فداکاری ملت ایران است. عزّت ایران و ایرانی، بلکه عزّت اسلام و مسلمین، در این دهه، به دست ملت مقاوم و شجاع و قهرمان ایران پایه گذاری شد. با شروع دهه فجر، خاطرات این ملت تکرار میشود و چقدر خوب است که این خاطرات و این حوادث، به وسیله آگاهان، موبه مو به نسل جدید منعکس شود.[6]

پدیده منحصربه فرد

دهه ی فجر مثل خیلی از چیزهای انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی، یک پدیده ی منحصربه فرد است در تاریخ شناخته شده ی ما. این، شعار نیست؛ این درست عین واقعیت است، با مطالعه و با تدبر. چرا منحصربه فرد است؟ همه ی انقلاب های دنیا، از وقتی که جریان انقلاب ها و حضورهای مردمی در تاریخ ثبت شده است، سالگردهائی داشتند و دارند. اینی که این سالگردها به وسیله ی همان عامل و عنصری تجلیل بشود و به یاد مانده بشود که اصل آن حادثه را به وجود آورد، این در تاریخ نظیر ندارد...هر سال آن کسانی که سالگرد انقلاب را مجسم کردند، برجسته کردند، جشن گرفتند، آحاد مردم بودند. میلیون ها مردم هر سال 22 بهمن در سرتاسر کشور به خیابانها می آیند؛ آنها اعلام می کنند عید انقلاب را، سالروز انقلاب را، یادبود انقلاب را. این معنایش چیست؟ این معنایش این است که انقلاب، قائم به ایمان های آحاد مردم است.[7]

مراسم دهه فجر باید مردمی باشد

برگزاری دهه ی فجر، باید مثل برگزاری جشن نیمه ی شعبان باشد...روی این قضیه کار کنید. چه کار باید بکنید که وقتی آدم در شب بیستم و بیست ویکم و بیست ودوم بهمن به خیابان می رود، همه جا پرچم زده باشند و فقط سر در ادارات پرچم و چراغ نباشد؟ اصل قضیه این است که برگزاری این گونه مراسم، باید در میان مردم برود. جلساتی که برپا می شود، باید شاد باشد. شیرینی یی بدهند، شربتی بدهند، مداحی شعر بخواند، شعرا شعر بخوانند و یک نفر هم صحبت مختصری بکند، اشکالی ندارد. همین قدر مردم بدانند که به مناسبت دهه ی فجر، شب یک چراغ در این جا روشن است و دسته دسته بیایند و بروند...جوانان، نوجوانان، بچه مدرسه ای ها و امثال اینها، در هر خانه یی که هستند، متعهد بشوند که کوچه های خودشان را با این کاغذهای رنگی تزیین کنند و خودشان را مشغول نمایند...مثلاً فرض کنید در سطح تهران، ده هزار پسربچه ی جوان را چند روز مشغول این کار بکنید. با شوق و ذوق بیرون بیایند، نردبان بگذارند، بالا بروند، کاغذ رنگی قیچی کنند و به این نخها بچسبانند. این جا بچسبانند، آن جا بچسبانند، این بچه پایین بیاید، آن بچه بالا برود، آن بچه تصحیح کند. این خودش یک هیجان است و احساس می کند که برای دهه ی فجر کاری می کند.[8]

ایام اللَّه دهه ی فجر را خیلی قدر بدانید

دهه ی فجر، یعنی خاطره ی شکفتن نیروی عظیم و زنده شدن و فعال شدن آتشفشان بزرگی که دنیای استکبار را تکان داد. این دهه ی فجر را خیلی قدر بدانید و البته ملت ایران قدر می داند. هر روزی از روزهای این دهه - مخصوصاً روز بیست ودوم بهمن - ایام اللَّه و خاطره های فراموش نشدنی برای ملت ایران هستند. حقیقتاً ملت ما در این دهه جان گرفت.[9]

استحکام بیشترِ پایه های انقلاب

نوزدهم بهمن افزایش ذخیره ی انقلاب و سرمایه ی انقلاب است. همه ی ایّام الله همین جور هستند؛ بیست ودوّم بهمن هم همین جور است. هرکدام از این ایام الله، از این روزهای به یادماندنی، روزهایی که در آن جلوه ای از عظمت و انسانیّت و فداکاری درخشیده است، وقتی که در هر سال تکرار میشود و به آن توجّه می شود، ذخیره ای بر ذخایر انقلاب افزوده می شود، استحکام بیشتری به پایه های انقلاب داده می شود.

مراسمِ مردمیِ بی نظیر

راهپیمایی بیست ودوم بهمن جزو برکات بزرگ الهی برای این انقلاب و این ملت است...این مراسم یکی از بزرگترین مظاهر حضور مردم در صحنه است. به همین دلیل از اوّل انقلاب در بسیاری از سال ها، قبل از بیست ودوم بهمن تبلیغات بوق های بیگانه در تشویق مردم به حضور نیافتن در این راهپیمایی به زبان های مختلف شروع می شد...بعد از آن هم که راهپیمایی انجام شده، باز بوق های بیگانه گفته اند بله، پول داده اند و عدّه ای را آورده اند!...قشرها شرکت می کنند. جوانان می آیند، افراد مسن می آیند، زنان می آیند، مردان می آیند، بچه به بغل می آیند، عصا به دست می آیند و حضور پیدا می کنند. این چیز خیلی عجیبی است. این را شما بدانید که یک مراسم صددرصد مردمی که جنبه سیاسی داشته باشد و این طور مردم را جذب کند و هر سال تکرار شود و با این ابعاد عظیم انجام گیرد، در هیچ جای دنیا نداریم.[10]

بازآفرینی انقلاب به دست مردم

در کشورهای انقلابی، سالگرد انقلاب را گرامی می دارند؛ یک عدّه ای آنجا روی آن ایوان می ایستند، یک عدّه هم می آیند جلویشان رژه می روند؛ این می شود سالگرد انقلاب؛ مردم هم مشغول کار خودشان هستند. در اینجا سالگرد انقلاب به وسیله ی مردم اساساً بزرگداشت می شود و نگاهداشت می شود، گرامی داشته می شود. مردم هستند که می آیند در هوای سرد، مشکلات، یخ بندان، باران، برف، همه جور وارد این میدان می شوند و خودشان را نشان می دهند؛ حضور مردمی. این سلسله تمام نشدنی است. شاید نیمی از کسانی که در بیست ودوّم بهمن شرکت می کنند، کسانی هستند که بیست ودوّم بهمن 57 را اصلاً ندیده اند و سنّ آنها اقتضا نمی کند؛ مال بعد از بیست ودوّم بهمن 57 هستند امّا شرکت می کنند. در واقع این بازآفرینی انقلاب است در واقع این بازآفرینی انقلاب است؛ چون انقلاب ما با تیر و تفنگ و این چیزها نبود، با حضور تنِ مردم در خیابان ها بود؛ مردم نه فقط با میل شان، نه [فقط] با اراده شان، نه [فقط] با احساس و عاطفه شان، بلکه با جسم شان در عرصه و در صحنه آمدند.[11]

مظهرِ اقتدار ملی

روز 22 بهمن و راهپیمائی 22 بهمن مظهر اقتدار ملی است؛ مظهر اقتدار ملت ایران است؛ مظهر حضور مردمی و اراده و عزم ملی ملت ایران است که مرد و زن و پیر و جوان، در همه ی شرائط به خیابان ها می آیند و خودشان را در سرتاسر کشور در مقابل چشم بینندگان قرار می دهند؛ این خیلی باعظمت است.[12]

نشانه اعتماد مردم به نظام اسلامی

کمتر کشوری در دنیا وجود دارد که اعتمادی را که مردم ایران نسبت به نظام جمهوری اسلامی دارند، نسبت به نظام حکومتی خود داشته باشند. دلیل این اعتماد هم همین پدیده های روشنی است که جلوی چشم همه است. باز یک عده ای اینها را نمیبینند، هی دم از بی اعتمادی مردم میزنند؛ نخیر، مردم به نظام اعتماد دارند...یک نمونه، همین دو راهپیمائی ای است که ما هر سال داریم؛ راهپیمائی بیست و دوی بهمن و راهپیمائی روز قدس. این راهپیمائی ها مربوط به نظام است؛ مربوط به هیچ دولتی، مربوط به هیچ جریان خاصی نیست؛ مال نظام است. شما ببینید مردم در این حرکت عظیم چه می کنند.[13]

مانع بزرگ در مقابل دشمن

دشمنان ملت ایران و هویت ملی و پیشرفت این کشور می خواهند ملت ایران را از این فضای مستعد بالندگی و رشد خارج کنند و باز هم استیلای بیگانگان را بر این کشور برگردانند. یادبود دهه فجر، خود مانع بزرگی در راه تحقق این هدف است. سعی می کنند انقلاب را از یاد مردم ببرند؛ اما دهه فجر، انقلاب را به یاد مردم می آورد. سعی می کنند امام را از یاد مردم ببرند؛ اما دهه فجر، تجسم اراده و عظمت امام بزرگوار ماست.[14]

ناکامی دشمن با حضور مردم

سعی دشمن این بوده است که ملت را از نظام جمهوری اسلامی و انقلاب جدا کنند. هر سال در 22 بهمن، ملت ایران با حضور خودشان در این عرصه ی نمایش عمومی ملی و انقلابی، دشمن را ناکام کردند.[15]

این وحدتِ جهت گیری را قدر بدانید

در راه پیمایی بیست ودوّم بهمن، وقتی شما نگاه می کنید، همه دارند به یک طرف حرکت می کنند؛ آیا اینها همه مثل هم هستند؟ همه از یک جناحند؟ همه از یک گروهند؟ نه، ولی جهت یکی است؛ این جهت گیری واحد را بایستی ما قدر بدانیم و پاس بداریم و به آن بایستی اهمّیّت بدهیم. حاشیه سازی نباید بشود؛ بعضی از حاشیه سازی ها تشتّت آور است؛ یعنی همین وحدت جهت گیری را به هم می زند؛ مراقب این معنا باشیم.[16]

پی نوشت ها: