سرویس ورزش مشرق – 10 اسفند ماه جاری یکی از مهمترین انتخابات در سطح ورزش کشور در مجمع فدراسیون فوتبال اتفاق می افتد. انتخاباتی که قرار است از بین 4 نامزد برگزیده شده و راه یافته به دور نهایی انتخابات یعنی محمد عزیزی خادم، علی کریمی، مصطفی آجورلو و کیومرث هاشمی یک نفر به مدت 4 سال سکان هدایت فوتبال، پرطرفدارترین ورزش ایران را در دست بگیرد. فوتبالی که مخاطب عام داشته و از بزرگ و کوچک و پیر و جوان با برد و باخت هایش چه در سطح باشگاهی و چه ملی شاد و غمگین می شوند.
اما فارغ از بحث انتخاب هر شخص، معضلات و مشکلات و برنامه های پیش روی فوتبال ایران مهمتر بوده و باید دید هر یک از این 4 نفر در صورت نشستن بر صندلی ریاست فوتبال چه پاسخی برای سوالات زیر خواهند داشت و کدامیک احیاگر فوتبال کشورمان خواهند بود.
*سئوال اول؛ "از نظر اقتصادی چه برنامه ای دارند"؟
قطعا هر فردی که در پایان انتخابات به عنوان رییس، بیشترین رأی مأخوذه را به خود اختصاص بدهد اولین و بزرگترین چالش پیش رویش بدهی های سنگین فدارسیون و از همه مهمتر بدهی سنگین احتمالی 6.2 میلیون یورویی به مارک ویلموتس است که از فدراسیون مهدی تاج برای فوتبال ایران به ارثیه باقی مانده است. آیا این افراد اندیشه ای برای این منظور دارند؟ منبعی هست که بتواند فدراسیون را با حساب پس اندازی بدهکار به میزان حداقل منفی 186 میلیارد تومان در اختیار بگیرد؟ کاندیداهای مورد نظر خبر دارند که به محض نشستن روی صندلی ریاست باید چنین بدهی سنگینی را بپردازند؟ این رقم با احتساب هر یورو 30 هزار تومان محاسبه شده و ممکن است تا روز انتخابات این عدد چند هزار تومان بالا یا پایین شود که در هر صورت رقمی هنگفت است که پرداختش کار هر کسی نیست!
جدا از بحث بدهی های سنگین، خرج بالای فوتبال و کسب درآمد جانبی و درآمدزایی هر یک مقولاتی هستند که رییس جدید باید با دانش اقتصادی خودش یا مشاورانی که به همراهش به ساختمان فدراسیون می برد به آنها رسیدگی کنند.
*سئوال دوم؛ "از نظر فوتبال پایه تا چه حد عملگرا خواهند بود"؟
این نیز یکی از مباحث مهم در عرصه فوتبال ملی و باشگاهی است که در همه این سالها کمرنگ و کم اهمیت دیده شده و مشخص نیست برای ادامه مسیر در رده پایه چه طرح و برنامه ای اندیشیده شده است. فوتبال پایه در ایران، سالهاست که تحت تأثیر حاضری خوری باشگاه های لیگ برتری و حتی دسته یکی به سمتی رفته که جز تعدادی آکادمی فوتبالی (که در سلامت اقتصادی آنها نیز شبهه وجود دارد) کمتر باشگاهی برای پرورش و ساختن بازیکن فوتبال ساختار و برنامه مدون داشته است. شاید در باشگاه هایی مانند فولاد خوزستان، پیکان تهران یا سایپا این قبیل اقدامات در حال انجام باشد ولی آیا در فوتبالی با این سطح از اقبال عمومی همین چند آکادمی رسمی و قابل اعتنا کافیست؟ رییس جدید باید در ارتباط با این مقوله مهم شعار ندهد و در عمل ثابت کند برای ساختن فوتبال از ریشه و پایه جلو آمده است.
*سئوال سوم؛ "چه برنامه ای برای صعود یا عدم صعود تیم ملی به جام جهانی دارد"؟
تیم ملی فوتبال ما در ماههای آینده باید در دور برگشت مقدماتی جام جهانی 2022 قطر به میدان برود. فوتبال ملی ایران تحت تأثیر حضور مارک ویلموتس در رأس کادر فنی تیم ملی دچار افت شدید و شکست در دو دیدار حساس شده و امروز در آستانه حذف از دور مسابقات است. تیمی که در دو دوره گذشته با اقتدار راهی جام جهانی شد حالا در شرایط بحرانی قرار دارد و رییس جدید باید از حالا خودش را برای هر اتفاقی آماده کرده باشد. اینکه اگر تیم ملی موفق به صعود از این مرحله شد چه تدارکاتی برای ادامه راهش دارد و چگونه این تیم را برای ورود به جام جهانی تجهیز می کند. اینکه آیا توان و ارتباطات کافی برای برقراری ارتباط با کشورهای دیگر جهت برگزاری اردو و مسابقات تدارکاتی دارد یا نه؟ ...و در نقطه مقابل باید از امروز به این موضوع فکر کند که اگر تیم ملی به هر دلیلی نتوانست راهی مرحله نهایی شده و از گردونه رقابتها حذف شد چه طرح و برنامه ای برای 4 سال پیش رویش دارد؟ اینکه برای طرفداران سرخورده فوتبال چه پاسخی خواهد داشت. این توجیه که "من در این شکست نقشی نداشتم و تازه از راه رسیده ام" قطعا پاسخ قانع کننده ای برای اهالی فوتبال نخواهد بود و بطور قطع رییس جدید را با چالشی شدید و جدی مواجه خواهد کرد. بنابراین رییس جدید باید از امروز خودش را برای چنین روزهایی آماده کند.
*سئوال چهارم؛ "برنامه عملی رییس جدید برای مبارزه با فساد چیست"؟
خیلی ها در همه این سالها دم از مبارزه با فساد در فوتبال زدند و البته هر بار موضوعاتی اعم از دستهای پشت پرده و زدوبندهای معمول مطرح شد ولی هرگز شاهد برخورد جدی، قاطع و اثرگذار در این زمینه نبوده و نیستیم! فسادی که در لایه های زیرین و بالایی به وضوح دیده شده و تقریبا همه ارکان فوتبال را در بر گرفته است. از آکادمی های فوتبالی که از فدراسیون مجوز راه اندازی گرفته اند تا باشگاه های معتبر لیگ برتری، انتخابات روسای هیأت های فوتبالی در استان های مختلف و...و...و..! بسیاری از مبادی دیگر فوتبالی که هر یک آمیخته با این فساد گسترده زنجیره ای از مسایل مختلف را ایجاد کرده که با کنار هم قرار گرفتن شان سرعت پیشرفت از فوتبال ملی و باشگاهی را گرفته است. آیا رییس جدید این توان را دارد که با شروع مبارزه با فساد از درون اتاق ریاست فدراسیون تا رده های پایین با همه برخورد کند؟
*سئوال پنجم؛ "چه برنامه ای برای به دست آوردن کرسی های بین المللی و AFC برای رای آوردن در بزنگاه های حیاتی دارد"؟
از جمله گلوگاه های حساسی که طی این دو دهه به ویژه سالهای اخیر، فوتبال ما از آن لطمه خورد مقر AFC بوده است. جایگاهی که در واقع باید حق و باطل را فرق گذاشته و با نگاهی عدالت محور به مجموعه کشورهای عضو توجه کند ولی هرگز چنین رفتاری درباره ایران وجود نداشته است. نمونه های بسیاری برای این ناعدالتی و حق کشی هایی که در قبال فوتبال ایران رخ داده در کارنامه تاریخی فوتبال ایران موجود است. از این رو بر رییس جدید فوتبال واجب است که در رأس امور خود کسب کرسی و جایگاهی معتبر و مهم در جمع کرسی های کنفدراسیون فوتبال آسیا را در نظر داشته باشد. جایگاهی قابل اعتنا که بتوان با تکیه بر آن در امور مختلف، تصمیم سازی های مهم در برهه های حساس را رقم زد و یا از حق ایران که مجموعه کشورهای تحت امر آل سعودی در ای اف سی بر آن چنبره زده اند دفاع کند. جایگاهی که فقط مثل جایگاه کنونی مهدی تاج یا جایگاه سابق علی کفاشیان تشریفاتی نبوده و در تصمیم گیری ها تاثیرگذار باشد.
