دورترین ساخته‌ی دست بشر؛ فضاپیمای وویجر ۲

فرادید؛ تصور کنید زمین و ماه فقط حدود 4 سانتی متر از همدیگر فاصله داشته باشند. در واقعیت این مقدار بیش از 350 هزار کیلومتر است. با این حال ما برای قابل تصور کردن سفر 16 میلیارد کیومتری وویجر 2 از این مقیاس استفاده کردیم. نزدیک به 43 سال است که وویجر 2 سفرش را با هدف رسیدن به سیارات غول پیکر منظومه‌ی شمسی آغاز کرده است. شاید بتوان گفت هدفش حمل این صفحه طلائیست که احتمال دارد هرگونه حیات فرازمینی‌ای آن را بیابد. بر روی این صفحه صدا‌ها و تصاویر زندگی انسان روی زمین ثبت و ذخیره شده است.

به گزارش فرادید؛ تا 29 مرداد 1393 این سفر فضایی با سرعتی بیش از 56 هزار کیلومتر بر ساعت ادامه داشته است. حتى ناسا روی وبسایت خود یک دنبال کنندهی لحظه‌ای دارد که نشان می‌دهد وویجر 2 چقدر از ما دور شده است. اما خیلی سخت است که 17.110.242.618 کیلومتر را تصور کنید؛ بنابراین ما این مقدار را به مقیاس‌های روزمره‌ی خودمان تبدیل میکنیم و راهی جزیره‌ی گاورنرز شهر نیویورک میشویم تا بتوانیم این فاصله باورنکردنی را درک کنیم.

 

ما از قرار دادن دوربین هایمان در فاصله‌ی 4 سانتی متری از یکدیگر شروع می‌کنیم که فاصله‌ی بین زمین و ماه را نشان می‌دهد. در واقعیت این فاصله حدود 384 هزار کیلومتر است. در این مقیاس قطر خورشید حدود 14 سانتی متر است یعنی تقریبا اندازه یک گریپ فروت؛ و وویجر 2 به قدری دور است که اندازه‌ی خورشید را در این مقیاس 1 نانومتر اندازه گیری می‌کند. ما دوربین هایمان را تنظیم می‌کنیم و برای این که سفر وویجر 2 را شبیه سازی کنیم من عقب و عقب‌تر می‌روم و تیان در نقش زمین سرجایش می‌ماند. در طی یک سال پس از پرتاب، فضاپیما به مریخ رسیده بود. میانگین فاصله‌ی این سیاره تا زمین حدود 80 میلیون کیلومتر است. در سال 1358 وویجر 2 به مشتری رسید.

سپس سال 1360 از زحل نیز عبور کرد و این عکس را گرفت. پنج سال بعد نخستین فضاپیمایی بود که به دیدار اورانوس می‌رفت؛ و سپس به سراغ نپتون رفت و در سال 1368 او را نیز ترک کرد نپتون آخرین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی بود که در این ماجراجویی ملاقاتش می‌کرد. از آن به بعد سفر وویجر 2 به سوی فضای میان ستاره‌ای بود. وویجر 2 پلوتو را ملاقات نکرد.

اگرچه که پلوتور دیگر یک سیاره به حساب نمی‌آید. ولی در این زمان وویجر 2 به اندازه پلوتو از ما دور شده بود؛ و بیان این موضوع در اینجا فقط برای شگفت زده کردن شماست. در این زمان وویجر 2 حتی به اندازه‌ی نصف فاصله‌ای که امروز دارد، نرسیده بود؛ بنابراین من باید قدری سفر کنم. واضح است که من نمی‌توانم مسیری که وویجر 2 طی کرده دنبال کنم.

در واقع من برای برگشت به منهتن باید سوار یک کشتی شوم. پس از قایق سواری و یک پیاده روی حدودا 2 کیلومتری، من به نقطه‌ای میرسم که وویجر 2 واقعا به آن رسیده است؛ و این درحالی است که سفر وویجر 2 هنوز ادامه دارد. در حال حاضر وویجر 2 به سوی راس 248 در حال حرکت است. ستاره‌ای که حدود 16 هزار میلیارد کیلومتر یا در واقع 40 هزار سال با زمین فاصله دارد.

 

سپس با پشت سر گذاشتن 6.18 هزار میلیارد کیلومتر دیگر به ستاره شباهنگ (شعرای یمانی) می‌رسد، یکی از درخشان‌ترین ستاره‌های آسمان که بیش از 8 سال نوری از زمین فاصله دارد. با استفاده از مقیاس انسانی‌ای که من به کار بردم، فاصله‌ای که باید برای رسیدن به شباهنگ طی شود معادل طول قارهی آفریقا از شمال به جنوب است. در دنیای واقعی، وویجر 2 حدود 296 هزار سال دیگر به این ستاره می‌رسد. وویجر 2 در مقام دوم دورترین دست ساخته بشر از زمین قرار دارد.

وویجر 1 حتی از این هم دورتر است و در حال حاضر در فضای میان ستاره‌ای به سفر خود ادامه می‌دهد. وویجرامانند وویجر 2 یک صفحه طلایی حمل می‌کند و اگر شما می‌خواهید ببینید ناسا چه چیزی را انتخاب کرده تا به موجودات فضایی نشان دهد، ویدیویی را که این جا گذاشتیم تماشا کنید.

وُویجر 2 (Voyager 2) یک کاوشگر فضایی بی‌سرنشین میان‌سیاره‌ای است که در 20 اوت 1977 در قالب برنامهٔ وویجر برای مطالعهٔ سیاره‌های خارجی منظومهٔ شمسی و همچنین فضای میان‌سیاره‌ای توسط ناسا به فضا پرتاب شده‌است.

این کاوشگر 722 کیلوگرمی تا تاریخ 24 فوریه 2021 به مدت 43 سال، 6 ماه و 4 روز در مأموریت بوده و همچنان به ارسال پیام ادامه می‌دهد.

گرچه وویجر 2 شانزده روز پیش از وویجر 1 به فضا پرتاب شد، اما به دلیل داشتن مسیر متفاوت (که در نهایت پرواز کناری اورانوس - نپتون را ممکن می‌ساخت) توسط همتای خود وویجر 1 پشت سر گذاشته می‌شد.

وویجر 2 با فاصلهٔ 102/7 واحد نجومی از خورشید (3٬150 میلیون کیلومتر) در تاریخ 14 سپتامبر 2013 به‌همراه وویجر 1، پایونیر 10 و پایونیر 11 از دورترین ساخته‌های دست بشر در فضا محسوب می‌شود.

وویجر 2 بخشی از برنامهٔ وویجر بود که به همراه فضاپیمای خواهرش وویجر 1 اجرا شد؛ که مأموریتش بررسی و مکان‌یابی مرز‌های منظومهٔ شمسی شامل کمربند کویپر، هلیوسفر و فضای میان‌ستاره‌ای است. این فضاپیما نخستین فضاناوی بود که از سیاره‌های غول یخی؛ اورانوس و نپتون، دیدار کناری کرد. وویجر 2 در 29 ژوئن 1979 به برجیس رسید و نیز در 26 اوت 1981 از کنار کیوان و در 26 ژانویه 1986 از کنار اورانوس گذر کرد