علائم اورتریت: مردان اغلب از سوزش و خارش مجرای ادرار و ترشح از مجرا شکایت می‌کنند. این ترشح می‌تواند به صورت چرکی (ترشح غلیظ سبز یا زرد) و یا موکوسی (شبیه آب دهان) باشد. خوشبختانه بیشتر موارد مبتلا، به علت علائم فوق مراجعه پزشکی دارند و درمان مناسب آنتی بیوتیکی صورت می‌گیرد. قبل از شروع درمان، احتمال انتقال بیماری به شریک جنسی وجود دارد. در تعداد کمی از بیماران ترشح و سوزش و خارش واضحی وجود ندارد، ولی باکتری به شریک جنسی انتقال می‌یابد و علامت‌دار شدن شریک جنسی منجر به تشخیص عفونت می‌گردد.
علائم سرویسیت: معادل اورتریت مردان، سرویسیت یا عفونت گردن رحم (سرویکس) در بیماران زن است. علائم بیماری به صورت ترشح واژینال چرکی یا چرکی-خونی است که بعد از نزدیکی این ترشح بیشتر می‌شود. برخلاف اورتریت مردان که اغلب علامت‌دار است.
سرویسیت در بسیاری از موارد به علت علائم کم، درمان نمی‌شود و بیماری به شریک جنسی انتقال می‌یابد و با مزمن شدن عفونت سرویکس منجر به عفونت لگنی، تنگ شدن لوله‌های رحمی و ناباروری زنان می‌شود. لذا درمان سریع ومناسب آنتی‌بیوتیکی و معاینات دوره‌ای زنان توصیه می‌شود.
تست تشخیصی آزمایشگاهی: بررسی ترشحات مجرای ادرار در مردان مبتلا به اورتریت و ترشحات گردن رحم زنان مبتلا به سرویسیت معمولآ وجود و نوع باکتری را مشخص می‌کند. از آنجا که این آزمایش‌ها در تمامی آزمایشگاه‌های ایران انجام نمی‌شوند، در صورت وجود علائم در بیمار، پزشک درمان آنتی‌بیوتیکی مناسب برای بیمار و شریک جنسی وی تجویز می‌کند و انجام آزمایش به موارد عدم بهبودی با درمان های معمول موکول می‌شود.
درمان: درمان آنتی‌بیوتیکی مناسب برای تمامی باکتری‌های معمول ایجادکننده سرویسیت و اورتریت همزمان برای زوج انجام می‌گیرد. حتی اگر یکی از زوجین علامت‌دار نباشد، درمان برای هر دو نفر تجویز می‌شود.
درمان‌های معمول آنتی‌بیوتیکی عبارتند از: تجویز همزمان سیپروفلوکساسین و داکسی ساکلین یا تجویز همزمان افلوکساسین و آزیترومایسین. مصرف داروها باید تا پایان دوره تجویزشده ادامه یابد تا از عود بیماری جلوگیری شود. داروی تزریقی سفتی راکسون که تزریق عضلانی آن به علت عوارض دارویی گزارش‌شده، در برخی بیماران ممنوع شده است و کمتر استفاده می‌شود ودرصورت تجویز باید وریدی (داخل رگی) تزریق شود.
تبخال تناسلی یا هرپس ژنیتالیس
به دلیل انتشار زیاد بیماری در سال‌های اخیر، آگاهی افراد نسبت به آن بیشتر شده است. این بیماری با توجه به تمایل زیاد به عود و بازگشت خودبه‌خودی، عوارض جسمی و روانی برای فرد مبتلا و شریک جنسی‌اش ایجاد می‌کند. در صورت ابتلای نوزاد به این ویروس، بیماری بسیار شدید و حتی کشنده خواهد بود.
علت بیماری: عامل بیماری تبخال ویروس هرپس سیمپلکس است که انتشار جهانی دارد. انسان تنها مخزن شناخته‌شده ویروس می‌باشد. ویروس از طریق تماس با ترشحات آلوده انتقال می‌یابد. دو نوع از ویروس شناخته شده است: HSV-1 و HSV-2
عامل اکثر موارد تبخال لب و دهان نوع HSV-1 و عامل اغلب وارد تبخال تناسلی HSV-2 است.
سن ابتلا: معمولآ در سنینی که فرد از نظر جنسی فعال می‌شود انتقال می‌یابد.
سیر تکثیر ویروس: بعد از اولین انتقال، ویروس داخل سلول‌های پوستی تکثیر شده و با از بین بردن و متلاشی کردن سلول‌های پوستی، دانه‌هایی پر از مایع و با جداری نازک به نام وزیکول ایجاد می‌کند. وزیکول‌ها محتوی مایعی مملو از ویروس هستند و قدرت انتقال بالایی دارند. تماس با این مایع منجر به انتقال بیماری به شریک جنسی خواهد شد.
ویروس علاوه بر سلول‌های پوستی، در اعصاب زیر پوست تکثیر یافته و در این اعصاب به صورت نهفته باقی می‌ماند. در هنگام برگشت بیماری، ویروس از اعصاب زیرپوستی خارج شده و دوباره وزیکول ایجاد می‌کند.
علائم: 7 - 2 روز بعد از تماس اولیه با ترشحات آلوده، وزیکول‌های دردناک روی پوست ناحیه تناسلی ظاهر می‌شوند. در عفونت اولیه بیمار تب و بی حالی و غدد لنفاوی بزرگ شده کشاله ران نیز پیدا می‌کند. عفونت اولیه خودبه‌خود فروکش کرده و ضایعات محو و برطرف می‌شوند ولی ویروس هرپس به صورت نهفته در پوست بظاهر سالم ناحیه تناسلی می‌ماند.
برای خواندن بخش اول- بیماری های ناشی از رابطه جنسی را بشناسید- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش سوم- بیماری های ناشی از رابطه جنسی را بشناسید- اینجا کلیک کنید.
