با این حال در نوروز 99 درحالی‌که بیشترین حساسیت‌ها به سفر با خودروهای شخصی معطوف و تصمیم‌گیری درباره این مقوله به آخرین روزهای سال منتهی شد، در عمل سفر با وسایل حمل‌ونقل عمومی بیشترین نگرانی را به همراه داشت نه مسافرانی که معمولا برای دید و بازدیدهای خانوادگی یا دیدن یک جاذبه به منطقه‌ای سفر کرده بودند. در دید و بازدیدهای خانوادگی معمولا مسافران تلاش می‌کردند بیشترین حد از پروتکل‌های بهداشتی را در طول مسیر سفر رعایت کرده و دیدارهایشان را تنها به اقوام درجه یک محدود کنند مبادا احتمال ابتلا به ویروس بالا برود، همچنین بسیاری ترجیح دادند به‌جای سفر کردن این ایام را در ویلاهای شخصی خودشان بگذرانند تا بتوانند برای روزهایی خود و فرزندانشان در جایی خارج از فضای محدود آپارتمان حضور داشته باشند و قوایشان را برای قرنطینه دوباره جمع کنند. این درحالی بود که در وسایل حمل‌ونقل عمومی، اجتماع مسافران در یک فضای محدود در کنار عدم اجرای کامل برنامه‌های اعلام شده نگرانی‌های بیشتری برای مسافران نوروزی به همراه داشت.
در این دوره مسافرانی که بلیت قطار، اتوبوس یا سایر وسایل حمل‌ونقل بین‌شهری را خریداری کرده بودند اجباری برای زدن ماسک در تمام طول سفر نداشتند و تنها چند تذکر دریافت می‌کردند که در صورت عدم توجه عواقبی برای آنها در پی نداشت. در زمان سوار شدن هم متاسفانه برخی رانندگان اتوبوس به جای رعایت پروتکل 50 درصد ظرفیت پذیرش ترجیح دادند چالش‌های مالی یک‌سال کرونا را برطرف کنند و بیش از این ظرفیت پذیرش مسافر داشتند. همچنین اگر چند ماه پیش در پلیس راه‌ها کنترل سفت و سختی روی تعداد مسافران انجام می‌شد در این دوره زمانی کمتر شاهد آن سختگیری‌ها بودیم.
در برخی قطارها چنانچه مسافران با تور سفر می‌کردند از آنجا که تست کرونا دریافت شده بود 50 درصد ظرفیت خالی در نظر گرفته نشد و در برخی از تورها هر کوپه با ظرفیت معمول پر شد. برای مسافران عادی هم که در سفر بودند گاه چالش‌هایی به‌وجود آمد، به‌عنوان مثال در قطارهای اتوبوسی درحالی‌که بنا بود 50 درصد ظرفیت فروش بلیت داشته باشند در مواردی شاهد بودیم این مورد رعایت نشده است. رئیس یکی از این قطارها این استدلال را با خبرنگار «دنیای‌اقتصاد» مطرح کرد که به‌واسطه کنسلی‌ها، گاه مواردی پیش می‌آید که مسافر بلیت خود را کنسل کرده و پس از خرید توسط مسافر دیگر شاهد اختلالاتی در سیستم هستیم که در طول یک سال کرونا هم بارها پیش آمده و از کنترل خارج است. با این حال در مواردی هم که کنترل در اختیار مدیریت بود مانند پخش کردن مسافران در سالن‌هایی که مسافران کمتری دارد باز هم شاهد اجتماع مسافران در یک سالن با وجود خالی بودن سالن‌های دیگر بودیم. این موضوع نه‌تنها مسافران را در برابر ویروس با آسیب‌پذیری بیشتری مواجه می‌کرد بلکه پرسنل این قطارها را نیز که با شرایط سخت و حقوق‌های اندک به گفته خودشان درحال فعالیت هستند در معرض ابتلا به کرونا قرار می‌‌داد.
نوروز 1400 یکی از متفاوت‌ترین نوروزها برای بسیاری از ایرانی‌ها بود. گرچه در نوروز 1399 هم شاهد حضور کرونا در کشور بودیم منتها سال گذشته بسیاری ترجیح می‌دادند در خانه بمانند، همچنین ما تجربه مواجهه و برخورد با این ویروس را هم نداشتیم. امسال استقبال از سفر کردن بالا رفته بود و در عین حال همه می‌خواستند به سلامت به خانه بازگردند، مسوولان هم یک‌سال زمان داشتند تا برنامه‌ای مدون برای نوروز تدوین کنند تا به ویژه مشاغلی را که از مصائب یک‌سال رکود رنج می‌بردند رونق دهند. حال باید منتظر ماند و دید آزمون نوروز 1400 به چه میزان موفق بوده، در کجا کاستی‌هایی داشته و چطور می‌توان آن را برطرف کرد تا در عین اینکه گردشگری در کشور رونق داشته باشد و فعالان این بخش بیش از پیش متضرر نشوند، سلامت مردم نیز حفظ شود.
