سرویس سیاست مشرق _ فرزانه ترکان، فعال اصلاح‌طلب و عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران در بخشی از یک مصاحبه با شماره چهارشنبه گذشته روزنامه آرمان ملی اظهار کرده است:
"در طول 40 سال گذشته مطرح شده که ما هر 2 سال یک بار به تناوب یک انتخابات داشتیم و این امر را به عنوان شعاری که دموکراسی در کشور ما برقرار است استفاده شده است. اما مردمی که زیر فشار اقتصادی له می‌شوند و در نبود امکانات اولیه زندگی و اصول اولیه و حداقلی رفاه گیر هستند و به سختی زندگی می‌کنند به چنین چیزی باور ندارند"!
او می‌افزاید: من به دلیل شغل پزشکیم با بیماران در تماس هستم، می‌گویم مریض دیابتی انسولین پیدا نمی‌کند، مریضی که می‌خواهد شیمی درمانی کند اما داروی آن نیست و مادر 4 بچه که به خاطر نبود دارو متاسفانه جان خود را از دست می‌دهد. ای کاش در طول این سال‌ها حداقل برای یک بار هم که شده رفراندومی برگزار می‌شد که آیا با همین روال ادامه سیاست‌های کشور را قبول دارند یا خیر. ولو اینکه تصمیم‌گیری ما بر حق و حرفمان درست باشد اما اگر اکثریت جامعه با آن موافق نباشند نباید این روال ادامه پیدا کند.
ترکان همچنین گفته است: باید اجازه دهیم مردم انتخاب کنند و نوع زندگی خود و فرزندانشان در اختیار خودشان باشد. یعنی مردم احساس کنند که اگر پای صندوق رای می‌آیند می‌توانند نظر خود را به راحتی مطرح و تغییری ایجاد کنند. [1]
*قبل از خانم ترکان، رئیس‌جمهور روحانی هم در اظهاراتی خواستار برگزاری رفراندوم شده بود. [2]
این اظهارات و طرح یک مطالبه برساخته اما در حالی است که منشأ تمام مشکلات فعلی مردم و گرانی‌های امروز در اثر تفکرات امثال خانم ترکان، امثال حزب کارگزاران و سوء مدیریت شخص آقای روحانی است.
جالب است که اصلاح‌طلبان بودند که در سال 92 بر گذاشتن آقای روحانیِ بدون کارنامه اجرایی و خواستار مذاکره! در دامن رأی مردم اصرار کردند در حالیکه رهبری در همان روزها به مردم گفتند باید به گزینه‌ای با "همت جهادی" رأی داد.
و باز هم جالب است که این آقای روحانی است که در طول 7 ماه گذشته تقریبا هر ماه یک بار دستور مبارزه با گرانی و قول افزایش نیافتن قیمت‌ها را داده اما اتفاقی که در عمل رخ داد؛ گرانی بیشتر بوده است نه کس دیگر! [3]
اکنون آیا راه حل این مشکلات و آنچه که خانم ترکان اشاره کرده "رفراندوم" است یا عزلت‌گزینی تئوریک اصلاح‌طلبان و توبه رئیس‌جمهور از ناکارآمدی‌ها!؟
پاسخ این سؤال مشخص است اما اصلاح‌طلبان و اعتدالیون در طول حیات سیاسی خود نشان داده‌اند که اساساً با منطق و فلسفه میانه‌ای ندارند و پاسخ‌شان به سؤالات سیاسی امری برآمده از منافع آنهاست.
خانم ترکان همچنین اظهار کرده‌اند: "ولو اینکه تصمیم‌گیری ما بر حق و حرفمان درست باشد اما اگر اکثریت جامعه با آن موافق نباشند نباید این روال ادامه پیدا کند"!
این سخن یک مغالطه آشکار است که پیرامون طرح عمدی یا سهوی آن بایستی تأمل کرد.
چه اینکه اولا نمی‌شود بر یک اکثریت مخالف حکومت کرد. ثانیا رفراندوم بایستی پایه عقلانی داشته باشد نه مبنای لیبرالیسم افراطی و ثالثا تکلیف نیروهای سیاسی ترویج عقلانیت است نه هُرهُری مذهبی و پوشاندن راه‌حل‌های معقول با مغالطاتی مثل رفراندوم!
به این معنی که همانطور که در بالا اشاره کردیم؛ راه حل مشکلات امروز کشور اظهر من الشمس و چیزی جز عزلت‌گزینی تئوریک اصلاح‌طلبان پس از بر جا گذاشتن یک کارنامه ناموفق و توبه رئیس‌جمهور از ناکارآمدی‌ها نیست.
این 2 مورد نیز جز با تنها ماندن اصلاح‌طلبان و اعتدالیون با خودشان محقق نخواهد شد.
مردم نیز در پرتو عملگری خواص حتما باید بیش از این بدانند که چاره رنج استخوانسوز ناکارآمدی و گرانی برای آنها نه رفراندوم که "رأی خوب" در انتخابات‌هاست.
***
1_https://www.armanmeli.ir/fa/main/print/311274
2_mshrgh.ir/1198935
3_mshrgh.ir/1095404
