تست‌هایی که میزان قدرت عضلات شما را نشان دهند نیز جزئی از معاینات اوست. اگر پزشک به وجود درماتومیوزیس شک کند، آزمایش‌های دیگری برای شما درخواست خواهد کرد.
اگر به درماتومیوزیس مبتلا هستید، به نکات زیر توجه کنید:
با پیروی از یک برنامه که پزشک متخصص یا فیزیوتراپ تجویز می‌کند، به طور مرتب نرمش‌های خاصی را انجام دهید تا قدرت عضلات شما حفظ شده یا افزایش یابد.
به محض اینکه احساس خستگی کردید، استراحت کنید.
از کرم ضد آفتاب استفاده کنید، زیرا نقاطی از پوست‌تان که دچار راش شده‌اند، به نور خورشید حساس‌ترند و در معرض آفتاب بدتر می‌شوند.
بیماری خود را بپذیرید
بپذیرید که درماتومیوزیس اکنون با زندگی شما همراه شده و هیچ کس هم مقصر نیست؛ نه شما و نه هیچ کس دیگر.
پس سعی کنید با آن کنار بیایید، نه اینکه با آن بجنگید. حالا که درگیر شرایطی اجتناب ناپذیر شده‌اید که ممکن است تغییر آن به کندی و به سختی صورت گیرد، این شما هستید که باید سبک زندگی خود را تغییر دهید و با محدودیت‌ها و مشکلات همراه این بیماری، خود را وفق دهید؛ در غیر این صورت زندگی هم برای شما و هم خانواده‌تان که چنین بیماری در خانه دارند، جهنم خواهد شد.
راجع به بیماری خود تا می‌توانید مطالعه کنید و اطلاعات به دست آورید. با کسانی که همین بیماری را دارند تماس بگیرید و از تجربیات آنها استفاده کنید. هر سوالی که درباره بیماری‌تان در ذهن دارید از پزشک متخصص‌تان بپرسید تا هیچ نکته مبهمی درباره چیزهایی مانند نحوه مصرف داروها، امکان به حداقل رساندن عوارض جانبی داروها، شناخت علائم و زمان مراجعه به اورژانس یا مطب پزشک و مسائلی از این قبیل، برای‌تان باقی نماند.
به پزشک خود اعتماد کنید. دستورات او را جدی بگیرید و در زمان‌هایی که مقرر می‌کند به او مراجعه نمایید، کوچک‌ترین تغییر جدید در وضعیت‌تان را به او بگویید و داروها را درست طبق دستور او مصرف کنید.
از دیگران کمک بگیرید. وقتی احساس ناتوانی می‌کنید و می‌بینید که به تنهایی از پس انجام کاری بر‌نمی‌آیید، از دیگران کمک بگیرید. از این کار خجالت نکشید.
احساسات خود را بشناسید. داشتن احساساتی چون خشم، سرخوردگی، ناامیدی، افسردگی، انکار بیماری، تحریک‌پذیری و عصبی بودن، ترس از طرد شدن و آینده همگی در بیمارانی که به بیماری‌های سخت و به ویژه مزمن مبتلا هستند، طبیعی است. پس سعی کنید کنار خانواده باشید و با دوستانی که درک‌تان می‌کنند معاشرت کنید.
همچنین، با وجود سختی‌ها تا جای ممکن برنامه‌های عادی زندگی خود را پی بگیرید و باز هم تاکید می‌شود حین انجام فعالیت‌های روزمره به هیچ وجه خودتان را خسته نکنید و هرگز چیزهایی که خوشحال‌تان می‌کنند را کنار نگذارید.
برای خواندن بخش اول- بیماری نادر اما هولناک- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش دوم- بیماری نادر اما هولناک- اینجا کلیک کنید.
