دو سال پیش پژوهشگر اسپانیایی خوان کارلوس ایزپیسوا بلمونته اعلام کرد که رویان‌های میمون- انسانی رشد داده است. به گفته او، برخی از آن‌ها توانسته‌اند بیش از دو هفته در ظروف پتری رشد کنند.
اکنون این همکار انستیتو سالک در سن دیگو کالیفرنیا، همراه با یک تیم پژوهشی بین‌المللی نتایج مطالعات خود و گروهش را در مجله «سل» (Cell) انتشار داده است.
در این مقاله چگونگی تولید رویان دورگه توضیح داده شده است: «پژوهشگران برای ایجاد جنین‌های دوگانه یا کایمرا، جنین یک میمون جاوایی (ماکاکا) را به مدت شش روز پرورش داده‌اند. سپس 25 سلول بنیادی انسان را در جنین‌ها کاشته‌اند.»
زندگی 19روزه
در سه جنین، این کاشت به حدی خوب صورت گرفته است که رویان‌های دورگه به مدت 19 روز زنده ماندند. در ادامه پژوهش، سلول‌های بنیادی انسان در 132 جنین میمون پرورش داده شده است. در این صورت سلول‌های بنیادی در لایه‌های مختلف سلول کایمرا ادغام می‌شوند و به مراحل اساسی رشد کمک می‌کنند.
بیشتر این جنین‌ها طی نه روز در ظرف پتری (پتری دیش) رشد کردند. ظاهراً 103 جنین کایمرا پس از ده روز هنوز رشد می‌کرده‌اند. پس از آن، میزان بقا به شدت کاهش یافته، طوری که در روز نوزدهم تنها سه جنین زنده مانده‌اند.
استفان اشلات، مدیر مرکز طب تولید مثل و آندرولوژی در بیمارستان دانشگاه مونستر آلمان که در این پژوهش نقشی نداشته است می‌گوید: «داده‌ها نشان می‌دهد که جنین میمون به طور قابل توجهی بر تمایز از سلول‌های انسانی تأثیر می‌گذارد».
به گفته او، تعجب‌آور این است که سلول‌های انسانی مکانیسم‌های بسیار متفاوتی را دنبال می‌کنند. برخی از این سلول‌ها یک «گروه» تشکیل داده و خود را تا حد زیادی از دیگر سلول‌های موجود جدا کرده‌اند. با این حال برای شناسایی قوانین اساسی در زمینه رشد جنین کایمرا تحقیقات و زمان به‌مراتب بیشتری لازم است.
اهداف پژوهش
هدف ویژه این پروژه بررسی برنامه ژنتیکی سلول‌های جداگانه در جنین‌ها بوده است. پژوهشگران به‌ویژه در مورد چگونگی تعامل سلول‌های انسانی یک‌پارچه با سلول‌های رویان میمون ماکاک در دوران رشد اولیه جنین علاقه‌مند بوده‌اند.
آن‌ها داده‌های این پژوهش را از نظر مولکولی با جنین‌های "خالص" انسان و میمون مقایسه کرده‌اند و دریافته‌اند که این پروژه پیشرفت قابل توجهی در زمینه تحقیقات کایمریک به‌شمار می‌رود. البته یافته‌های تحقیقاتی از نظر اخلاقی بحث‌برانگیز است. بسیاری از ناظران معتقدند که تحقیق در این زمینه نباید به جایی برسد که در طبیعت انسان یا حیوانات تغییری ایجاد شود.
با وجود این، دانشمندان زیادی نه تنها در ایالات متحده آمریکا و چین، جایی که تیم تحقیقاتی همراه خوان کارلوس ایزپیسوا بلمونته فعالیت می‌کند، بلکه در کشور‌های دیگر به دنبال یافتن امکان رشد اعضای بدن انسان در حیوانات هستند.
منبع: دویچه وله
