نه فاصله و نه ماسک؛ تهویه هوا خطر کرونا را کم می‌کند

فرادید؛ نتایج تحقیقاتی که اخیراً در مؤسسه تکنولوژی ماساچوست انجام شده می‌گوید «قانون 2‌متر فاصله» که افراد را تشویق می‌کند تا در اماکن عمومی فاصله اجتماعی را رعایت کنند هیچ پایه‌ای در علم ندارد.

به گزارش فرادید، پروفسور مارتین بازانت و جان بوش توضیح می‌دهند که در یک محیط بسته فاصله 2‌متری و 20‌متری فرقی ندارد و هر دو به یک اندازه افراد را در معرض خطر کرونا قرار می‌دهد. آن‌ها می‌گویند فقط تهویه مناسب در محیط بسته است که می‌تواند خطر ابتلا را کاهش دهد.

بازانت و بوش مدلی را برای محاسبه خطر ابتلا به ویروس در محیط بسته طراحی کردند و برای طراحی آن مقادیری مانند زمانی که افراد در محیط بسته سپری می‌کنند، تهویه و گردش هوا، ایمنی افراد، فعالیت‌های تنفسی، گونه‌های ویروس و استفاده از ماسک را اندازه‌گیری و در نظر گرفتند.

این تیم پژوهشی می‌گوید در محیط بسته رعایت فاصله 2‌متری حتی با استفاده از ماسک هم نمی‌تواند از گرفتن ویروس پیشگیری کند و علتش آن است که حتی وقتی افراد ماسک دارند هوای گرم به بالا حرکت می‌کند؛ در تمام اتاق جریان پیدا می‌کند و در جای دیگری از اتاق پایین می‌آید. برطبق محققان، فضایی که دارای تهویه مناسب باشد می‌تواند خطر ابتلا به ویروس را کم کند و فعالیت این مکان‌ها با کمترین ظرفیت مبنایی در علم ندارد.

ویروس کرونا از 3‌طریق شناخته‌شده شامل «قطره‌های تنفسی بزرگ»، «هوازی» و «سطوح» منتقل می‌شود: انتقال قطرات بزرگ از دهان به دهان و چشم‌های افراد دیگر صورت می‌گیرد؛ قطرک‌های ریز روی سطوح می‌ریزند و قطرک‌های تنفسی از طریق استنشاق هوای آلوده منتقل می‌شوند.

محققان می‌گویند رعایت فاصله 2‌متری می‌تواند از انتقال ویروس از طریقِ قطره‌های بزرگ مایع پیشگیری کند، اما قطرک‌هایی که از طریق فعالیت‌های تنفسی ساطع می‌شوند می‌توانند مسیر طولانی‌تر از 2‌متر را طی کنند. بازانت می‌گوید: «ما استدلال می‌کنیم که فاصله‌گذاری 2‌متری، خصوصاً وقتی افراد ماسک دارند، هیچ اثری ندارد. علتش آن است که وقتی افراد از پشت ماسک تنفس می‌کنند، هوای گرم رو به بالا حرکت می‌کند و در جای دیگری از اتاق پایین می‌آید؛ بنابراین خطر مواجهه با ویروس حتی با فاصله اجتماعی 2‌متر نیز زیاد است.»

این قطرک‌های ریز مایع در هنگام تنفس، گفتگو، سرفه و سایر فعالیت‌های تنفسی تولید می‌شوند و، چون هم‌دما با بدن و گرم هستند، تمایل دارند به سمت بالا حرکت کنند و در نهایت در تمام اتاق جریان پیدا می‌کنند.

محققان بعد از اندازه‌گیری مقادیری مانند مدت زمانی که افراد در درون محیط بسته سپری کرده‌اند، تهویه و گردش هوا، ایمنی در مقابل ویروس، فعالیت تنفسی، گونه ویروس و استفاده از ماسک، به این نتیجه رسیدند که رعایت فاصله اجتماعی نمی‌تواند افراد را ایمن نگه دارد بلکه مدت زمانی که افراد در محیط بسته سپری می‌کنند و همینطور اینکه محیط به تهویه مناسب مجهز است یا نه خطر ابتلا به ویروس را تعیین می‌کند.

تحلیل آن‌ها از این یافته‌ها این است که نیازی نیست محیط‌های عمومی با کمترین ظرفیت ممکن پذیرای افراد باشند بلکه نیاز است که به اندازه کافی وسیع و دارای تهویه مناسب باشند. آن‌ها می‌گویند فضای بزرگ با تهویه مناسب و زمان کوتاه حضور می‌تواند افراد را در برابر ویروس محافظت کند.