فقط خیلی کوتاه بگویم که سرمربی و دروازه‌بان دوم گوا به‌خاطر این گل و اتفاقات دیگر این بازی در سطح رسانه‌های هندوستان به همکاری با بنگاه‌های شرط‌بندی متهم شدند. اینکه آیا این اتهامات درست است یا نه به ما مربوط نمی‌شود، تنها چیزی که می‌توانیم با اطمینان از آن حرف بزنیم این است که گل شهریار هیچ چیز خاصی نداشت و بیش از آنچه نشان‌دهنده مهارت مهاجم باشد، از اشتباه گلر ناشی شد. با این حال مفتخریم خدمت‌تان عرض کنیم همین گل با کسب حدود 52 درصد آرای کاربران رسانه AFC به‌عنوان برترین گل هفته چهارم مسابقات برگزیده شد. رتبه دوم هم به گل عبدالرحمن رزاق، بازیکن النصر در بازی با فولاد رسید. گل او به معنای واقعی کلمه فوق‌العاده بود؛ هم تو سر توپ داشت، هم لایی انداخت و هم با ضربه چیپ به‌ثمر رسید. این گل اما فقط 29 درصد رای آورد. گل خوب مهدی قائدی در بازی برگشت با الدحیل هم با 17 درصد آرا سوم شد.
مطلقا سرخ و آبی ندارد؛ مساله اینجاست که گروهی از هواداران متعصب در فوتبال ایران به‌طور بی‌وقفه با حضور فعال در فضای مجازی به‌دنبال ایجاد افتخارات جعلی و بی‌ارزش برای باشگاه‌های محبوب‌شان هستند. وضع چنان است که اگر زشت‌ترین گل تاریخ فوتبال جهان را هم یک پرسپولیسی یا استقلالی به‌ثمر رسانده باشد، باز این شانس را دارد که در نظرسنجی‌های کتره‌ای، بخشی از آرای هواداران را تصاحب کند یا حتی برنده نهایی باشد! واقعا کدام ناظر بی‌طرف ممکن است فکر کند گل شهریار مغانلو با مشارکت گلر پراشتباه گوا، زیباتر از ضربه عبدالرحمن النصری بوده است؟ آیا واقعا پیروزی در چنین نظرسنجی‌هایی «افتخار» محسوب می‌شود؟
برنده بزرگ این غائله اما برگزارکننده چنین مسابقاتی است. AFC مدت‌هاست که صفحه فارسی‌اش را در اینستاگرام راه‌اندازی کرده و این صفحه در حال‌حاضر حدود 5/ 2 میلیون دنبال‌کننده دارد. آنجا اگر نظرسنجی بگذارند و از پرسپولیسی‌ها و استقلالی‌ها بخواهند برای نشان‌دادن تعصبشان به ترتیب به قیمه و قرمه‌سبزی رای بدهند، به سرعت رقابتی پرشور و حیثیتی بین این دو غذا در‌می‌گیرد! بعد همین مجموعه محترم کنفدراسیون فوتبال آسیا، چپ و راست متهم به اتخاذ تصمیمات تبعیض‌آمیز علیه فوتبال ایران می‌شود. یعنی اگر از همین دوونیم میلیون کاربر فارسی‌زبان پیج AFC نظرشان را در مورد کنفدراسیون بپرسید به هزار دلیل این نهاد را محکوم خواهند کرد؛ از محرومیت عیسی آل‌کثیر و داده نشدن میزبانی‌ها به فوتبال ایران بگیرید تا اشتباهات داوری و توپ طلا نگرفتن بیرانوند و سایر قضایا. این یعنی برخی دوستان عزیز روزها درحال ناسزا گفتن به AFC هستند، اما شب‌ها با حضور گسترده در دام‌های جذاب و سطحی، تنور رسانه‌های رسمی همین نهاد را گرم می‌کنند. این درحالی است که بهترین گل شدن یا نشدن فلان توپ، نه برای فوتبال ایران دستاورد محسوب می‌شود و نه معنای شکست دارد. درد بزرگ این است که نظرسنجی‌های بی‌ارزش را ما می‌بریم، اما وقتی فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار ترکیب منتخب بهترین بازیکنان یک دهه گذشته فوتبال آسیا را معرفی می‌کند، ایران حتی یک نماینده هم ندارد.
