فرادید؛ فضاپیمای تاریخ ساز نیوهورایزنز، کاوشگر پلوتو، هم اکنون در فاصله 50 برابر فاصله زمین تا خورشید در کمربند کوییپر عکسی از موقعیت فضاپیمای ویجر 1 ثبت کرد. با عبور فضاپیمای نیوهورایزنز از میان منظومه شمسی، فاصله آن از میلیون‌ها به میلیارد‌ها کیلومتر و مدت زمانی که طول می‌کشد با زمین ارتباط برقرار کند از چند دقیقه به چند ساعت افزایش یافت. در 28 فروردین 1400، نیوهورایزنز به یک نقطه نادر در فضا، به فاصله 50 واحد نجومی رسید.
به گزارش فرادید؛ نیوهورایزنز پنجمین سفینه فضایی است، که پس از سفر‌های افسانه‌ای وویجر 1 و 2 و پیشینیان آنها، به این فاصله رسیده است. فاصله آن تقریبا 7.5 میلیارد کیلومتر است. منطقه‌ای دور افتاده که دستورات رادیویی که با سرعت نور حرکت می‌کند، برای رسیدن به فضاپیما به 7 ساعت زمان نیاز دارد. سپس 7 ساعت دیگر اضافه کنید تا تیم کنترل در زمین متوجه شود که پیام دریافت شده است.
آلیس بومن مدیر ماموریت نیوهرایزنز می‌گوید: "دشوار است که تصور کنید چیزی تا این اندازه از ما دور است. چیزی که این فاصله را ملموس می‌کند، این است که چه مدت طول می‌کشد تا ما روی زمین تایید کنیم که سفینه، دستورالعمل‌های ما را دریافت کرده است. در حالت فعلی این زمان تقریبا به 14 ساعت رسیده است و این فاصله بسیار زیاد را واقعی می‌کند."
نیوهورایزنز در این فرصت به دست آمده از منظره‌ای عکاسی کرده است که در آن، از جایی که نیوهورایزنز در کمربند کوبیر قرار دارد، فضاپیمای وویجر 1 رویت می‌شود. قبلا هرگز یک فضاپیما در کمربند کوییپر از مکان یک فضاپیمای دورتر که در فضای میان ستاره‌ای قرار دارد، عکس نگرفته است. اگرچه وویجر 1 برای دیدن مستقیم بسیار کم نور است، اما به دلیل ردیابی رادیویی ناسا، دقیقا مکان آن مشخص است.
نیوهورایزنز عملا برای این که در تاریخ ماندگار شود، طراحی شده است. این فضاپیما با سرعت 58500 کیلومتر در ساعت، در تاریخ 29 دی 1384 به فضا ارسال شد و هنوز هم سریعترین جسمی است که توسط بشر ساخته شده و از زمین پرتاب شده است. نیوهورایزنز با گذر نزیک (فلایبای) از مشتری و کمک گرفتن از گرانش این سیاره در بهمن 1385، نه تنها از سفر خود به پلوتو حدود 3 سال کم کرد، بلکه توانست بهترین منظره از حلقه‌های کمرنگ مشتری را بدست آورد و اولین فیلم از فوران آتشفشان در نقطه‌ای از منظومه شمسی، به جز زمین، را ثبت کند.
نیوهورایزنز با موفقیت ماموریت‌های اکتشافات سیستم پلوتو در دی ماه 1393 و پس از آن، دورترین گذر نزدیک در تاریخ و اولین نگاو نزدیک به جرمی در کمربند کوییپر، با عبور از Arrokoth در 11 دی 1397 را پشت سر گذاشت. نیوهورایزنز از مکان منحصر به فردش در کمربند کوییپر، مشاهداتی را انجام می‌دهد که از هیچ جای دیگری نمی‌توان انجام داد. حتی ستاره‌ها از نظر این فضاپیما متفاوت به نظر می‌رسند. تابستان امسال تیم ماموریت برای بالا بردن توانایی‌های علمی این فضاپیما، یک ارتقای نرم افزاری را ارسال خواهند کرد که باتری هسته‌ای فضاپیما، باید انرژی کافی آن را تا اواخر دهه 2030 میلادی فراهم کند.
کاوشگر New Horizons یک کاوشگر فضایی بین سیاره‌ای است که به عنوان بخشی از برنامه New Frontiers ناسا راه اندازی شد. عملیات مهندسی این کاوشگر توسط آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز (APL) و انستیتوی تحقیقات سوث وست (SwRI)، با تیمی به سرپرستی S. Alan Stern انجام شد.
این فضاپیما در سال 2006 با مأموریت اصلی برای انجام تحقیق بر روی سیستم پلوتو در سال 2015 به فضا پرتاب شد. نیو هورایزنز پنجمین کاوشگر فضایی برای دستیابی به سرعت فرار مورد نیاز برای خروج از منظومه شمسی است.
منبع: NASA
