سرویس سبک زندگی فردا: چند روزی است حرف و حدیث‌ها پیرامون بیماری تب کنگو بالا گرفته و باعث نگرانی بسیاری از افراد شده است. اما برخلاف خیلی از دغدغه‌ها، این بیماری آنقدر‌ها هم خطرناک نیست و با رعایت نکاتی می‌توان از شر آن در امان ماند. تب کریمه کنگو نوعی عفونت ناشی از گزش نوعی کنه است. در ادامه این مطلب را به نقل از بخوانید.
این بیماری اولین‌بار در سال 1944 در منطقه «کریمه» واقع در جنوب اوکراین مشاهده شد از این‌رو، نام آن را تب خونریزی‌کننده کریمه گذاشتند. این بیماری سپس در سال 1969 عامل بیمار شدن شمار زیادی از افراد در کنگو شد و از آن پس بود که نام «تب کریمه کنگو» به آن اطلاق شد. به گزارش «cdc»، تب خونریزی‌کننده کریمه کنگو در اروپای شرقی و به‌ویژه در منطقه شوروی سابق، منطقه مدیترانه، شمال‌غربی چین، آسیای مرکزی، اروپای جنوبی، آفریقا، خاورمیانه و شبه‌قاره هند به چشم می‌خورد.
نحوه انتقال ویروس
به گزارش سازمان بهداشت جهانی، در صورت شیوع این بیماری تا 40 درصد خطر مرگ‌ومیر وجود دارد. میزبان کنه‌های آلوده به ویروس تب کنگو، معمولا حیوانات اهلی و وحشی مانند انواع گاو و گوسفند و بز هستند. بسیاری از پرندگان در برابر این ویروس مقاومند، اما شترمرغ‌ها مستعد ابتلا به این ویروس هستند و ممکن است در مناطقی که این ویروس شیوع پیدا می‌کند، این حیوان نیز مبتلا شود. فرآیند بروز این بیماری به این شکل اتفاق می‌افتد که ابتدا حیوانات با نیش کنه‌های آلوده، مبتلا می‌شوند. این ویروس پس از انتقال به بدن، تا حدود یک هفته بعد از آلودگی در جریان خون باقی می‌ماند و این چرخه با نیش زدن سایر حیوانات توسط کنه آلوده تکرار می‌شود. ویروس تب کریمه کنگو با گزش کنه آلوده و از طریق تماس مستقیم با خون یا بافت بدن حیوانات آلوده بلافاصله بعد از ذبح اتفاق می‌افتد. بیشترین مبتلایان را کارگران کشاورزی، افراد مرده‌شور که وظیفه شستن مرده‌ها را برعهده دارند و نیز دامپزشکان که در رابطه نزدیک با حیوانات قرار دارند، تشکیل می‌دهند. انتقال این بیماری بیشتر از طریق حیوان به انسان رخ می‌دهد، اما در مواردی شاهد انتقال از انسانی به انسان دیگر هم بوده‌ایم. انتقال از انسان به انسان درنتیجه تماس نزدیک با خون، ترشحات و سایر مایعات بدن افراد آلوده رخ می‌دهد.
علائم را بشناسید
مدت نهفتگی بیماری بستگی به نوع آلوده شدن به این ویروس دارد. در آلوده شدن از طریق گزش مستقیم کنه، مدت زمان نهفتگی بین یک تا سه روز و حداکثر تا 9 روز است. آلودگی در اثر تماس با خون یا بافت آلوده بین 5 تا 6 روز نهفتگی علائم دارد. در برخی موارد، حداکثر نهفتگی بیماری تا 13 روز ادامه دارد. شروع علائم معمولا ناگهانی است و با تب، درد ماهیچه‌ای، سرگیجه، درد و سفتی گردن، کمردرد، سردرد، اسهال، درد شکمی و چشم‌درد و حساسیت به نور همراه است. علاوه‌بر این، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکمی و گلودرد نیز ممکن است در کنار نوسانات خلق و خو و توهم وجود داشته باشد. بعد از دو تا چهار روز، این اضطراب و تشویش جایگزین خواب‌آلودگی، افسردگی، سستی می‌شود و فرد دچار درد شکم در ناحیه یک چهارم فوقانی سمت راست می‌شود که اغلب تشخیص بزرگی کبد داده می‌شود. همچنین ضربان تند قلب، بزرگی غدد لنفاوی و بثوراتی در سطوح مخاطی داخلی مانند دهان و گلو و روی پوست دیده می‌شود. در موارد شدید، بیمار ممکن است بعد از حدود پنج روز دچار نارسایی سریع کلیوی و کبدی یا ریوی شود. احتمال مرگ ناشی از تب کنگو معمولا در هفته دوم بیماری اتفاق می‌افتد. بهبودی نیز در روز نهم یا دهم بعد از شروع بیماری رخ می‌دهد.
راه‌های پیشگیری و درمان
برای دور ماندن از شر کنه‌های آلوده به این ویروس لباس‌های آستین بلند و حتما شلوار بپوشید. از نزدیک شدن به حیواناتی که روی بدن خود کنه حمل می‌کنند، خودداری کنید. هنگام دست زدن یا ذبح حیوانات موجود در مناطق در معرض خطر قرار دارید، حتما از دستکش و لباس‌های محافظ استفاده کنید. حیوانات مشکوک را دو هفته پیش از ذبح در قرنطینه قرار دهید. از تماس با افراد مبتلا یا مشکوک خودداری کنید. هنگام مراقبت از بیماران از دستکش و تجهیزات ایمنی استفاده کنید و مرتب دست‌هایتان را بشویید. درمان‌های حمایتی این قبیل بیماران شامل برقراری تعادل مایعات بدن و اصلاح برهم‌خوردگی‌های الکترولیتی، اکسیژن‌رسانی و درمان عفونت‌های ثانویه است.
