نشریه گاردین در گزارشی این نمایشگاه را ایده‌ای بسیار بلندپروازانه دانست که هدفش معرفی فرهنگ ایران از هزاره سوم پیش از میلاد تا امروز است و به‌خوبی نشان می‌دهد که در هزاران سال با تمام فراز و فرودها، هیچ‌گاه هنر و فرهنگ ایرانی از میان نرفته و در شکل‌های گوناگون به زندگی ادامه داده است. «پنج هزار سال عظمت عرفانی» عنوانی است که جاناتان جونز، نویسنده گاردین برای مطلبش درباره این نمایشگاه برگزیده است. به گزارش خبرآنلاین، جونز می‌نویسد: «اینجا فرهنگی وجود دارد که مردمان امروز ایران را به ساکنان این سرزمین در پنج‌هزار سال پیش متصل می‌کند. برای مقایسه، اینجا در بریتانیا، باید تاریخ را از ماقبل برپا شدن استون‌هنج تا امروز روایت کنیم و امیدوار باشیم که اتصال برقرار بماند. در فرهنگ ایرانی این اتصال پس از پنج‌هزار سال همچنان برقرار است.» راشل کمپ‌بل در نشریه تایمز نیز از تجربه مکاشفه‌گونه‌اش می‌نویسد و درباره «ایران حماسی» می‌گوید: «ایران محل تکثرگرایی فرهنگی شگفت‌انگیزی است.» او با اشاره به حرکت مداوم فرهنگی از پنج‌هزار سال پیش تاکنون تاکید می‌کند که این سرزمین، هیچ‌گاه به ماندابی برای فرهنگ تبدیل نشده است. آلستر سوک از دیلی‌تلگراف هم گنجاندن حجم عظیمی از تاریخ و فرهنگ در این نمایشگاه را تا حدودی «گیج‌کننده» توصیف کرد و نوشت: «در فاصله‌ای کوتاه، کورش بزرگ، امپراتوری عظیم اشکانیان و پیچیدگی‌های آیین زرتشتی، از آتشکده تا برج سکوت، از برابر چشم‌مان می‌گذرد. دوران قاجاریه در مکانی کوچک نزدیک به انتهای نمایشگاه گنجانده شده و بسیاری از نکات مربوط به این دوران ناگفته باقی مانده است.»
موزه ویکتوریا و آلبرت از پیشگامان و مهم‌ترین موزه‌های هنر و طراحی و بزرگ‌ترین موزه هنرهای طراحی و مجسمه‌سازی جهان به شمار می‌رود. این موزه در سال1852 تاسیس شده و نامش را از ملکه ویکتوریا و همسرش پرنس آلبرت گرفته و از ابتدای تاسیس به جمع‌آوری آثار مختلف ایران تمایل نشان داده است، به‌طوری که می‌توان گفت یکی از پیشروترین مجموعه‌های آثار هنری ایران را از دوره‌های میانه و مدرن دارد. گفته می‌شود برپایی چنین نمایشگاهی با این وسعت طی 90سال گذشته در بریتانیا بی‌سابقه بوده است.
