سرویس فرهنگ و هنر مشرق - آخرین بررسی‌ها و ارزیابی نشان می‌دهد، هسته مدیریت تئاتری در دولت‌های یازدهم و دوازدهم حسن روحانی نشان می‌دهد افراد تاثیرگذار و حاشیه‌ساز این حوزه، مثل گروه 10 و سایر فعالان مرتبط مدیریتی، در صدد بازیابی خود در دولت آتی هستند، به همین دلیل نگاهی دوباره به رخدادهای تاریخی و مشی مدیریتی مدیران تئاتری در هشت سال گذشته ضرورت پیدا می‌کند.
تئاتر عرصه‌ای است که از منظر نگاه کلان امنیت ملی و سیاسی برای مدیران دولتی ارزش و اعتبار چندانی ندارد و اغلب مدیران سیاسی کشور با این نگرش بسیار ساده‌انگارانه به عرصه تئاتر می‌نگرند که این عرصه چون مخاطب چندانی ندارد ، نظارت بر این حوزه از اهمیت چندانی برخودار نیست. در صورتیکه در 40 سال گذشته اغلب بازیگران و کارگردانان سینما، محصول حوزه تئاتر هستند و از منظر امنیت ملی با استناد به گزارش‌های فراوان می‌توان اثبات کرد که سفارتخانه‌های خارجی برای جریان سازی راه ساده‌تری را انتخاب کرده‌اند و به سراغ هسته‌هاو تشکل‌های تئاتری می‌روند و حوزه تئاتر به سرچشمه قابل تاملی برای دگریسی زیربنایی در فضای فرهنگی کشور شده است.
سیکل باطل مدیریت تئاتری
حسین طاهری
قادر آشنا که هم اکنون مدیرکل اداره هنرهای نمایشی است، همان مدیری است که در دولت دوم احمدی‌نژاد این سمت را بر عهده داشت با اینکه در این سال‌ها، مدیران بسیاری در سمت‌های مختلف سکانداری و هدایت عرصه تئاتر کشور را برعهده گرفتند، در واقع مدیران تئاتری اتوبوسی وارد ارشاد شدند و اتوبوسی از این عرصه رفتند و هیچ تغییر شگرفی در عرصه مدیریتی تئاتر طی هشت سال گذشته صورت نپذیرفت.
با استقرار دولت یازدهم بعد از گذشت 4 ماه از حضور «علی مرادخانی» در معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تاریخ 17 دی‌ماه سال 92، طی 3 حکم جداگانه از سوی وزیر فرهنگ و ارشاد دولت یازدهم، حسین طاهری به عنوان مدیرکل هنرهای نمایشی، پیروز ارجمند به عنوان مدیرکل دفتر موسیقی و مجید ملانوروزی به عنوان مدیرکل مرکز هنرهای تجسمی معاونت هنری منصوب شدند.
چالش‌های درون سازمانی در معاونت هنری و وزارت ارشاد و اختلاف سلیقه‌ها در روند برگزاری جشنواره تئاتر فجر در17 دی‌ماه سال 92 خودنمایی کرد و با حکم معاون هنری وزیر ارشاد اسماعیل عالی‌زاد دبیر سی و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر از سمت خود برکنار شد و قادر آشنا که تا دقایقی قبل حسین طاهری را به عنوان جایگزین خود در اداره‌کل هنرهای نمایشی شناخته بود، به عنوان دبیر جشنواره سی و دوم تئاتر فجر منصوب شد. هجمه وسیعی توسط مافیای 10 نفره تئاتر علیه اسماعیل عالی‌زاد ،دبیر قبلی جشنواره، شکل گرفت و تغییر عملی شد.
روز دوشنبه 23 دی‌ماه 93 جلسه تودیع و معارفه قادر آشنا و حسین طاهری با حضور علی مرادخانی معاون هنری وزیر ارشاد در سالن کنفرانس مجموعه تئاتر شهر برگزار شد. در آن جلسه قطب‌الدین صادقی و حمیدرضا نعیمی نیز حضور داشتند و گلایه‌هایی به حضور حسین طاهری به عنوان مدیری که آشنایی با تئاتر نداشت مطرح کردند. مرادخانی طاهری را از تلویزیون به ارشاد آورد. فرمول انتخاب مدیران وزارت ارشاد از میان مدیران تلویزیونی،رویه اشتباهی بود که در زیرمجموعه‌های وزارت ارشاد دولت‌های حسن روحانی باب شد.
با انتصاب طاهری اعتراضات به تدریج در بدنه مدیریتی شکل گرفت وبا استعفای اتابک نادری از مدیریت تئاترشهر، ابراهیم گله‌دار زاده از انجمن هنرهای نمایشی ایران،کناره‌گیری شهرام کرمی از دبیری جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همراه بود. جدال مرضیه برومند با حسین طاهری در نشست رسانه‌ای جشنواره تئاتر کودک و نوجوان، آتش زیرخاکستر را در مورد دوران مدیریت طاهری شعله‌ور کرد و حضور توام با اعتراض شهرام نوشیر در دفتر تئاتر خیابانی اداره کل هنرهای نمایشی زمینه افزایش تنش راچند برابر کرد.
جشنواره سی و سوم تئائر فجر نیز چند ماهی بلاتکلیف بود و در سال 1393 دبیری نداشت و استعفای مهدی شفیعی معاون مالی مدیرکل اداره هنرهای نمایشی بر این تنش‌ها افزود. حسین طاهری در حالی که هیچگاه متوجه نشد، «مافیای 10 نفره تئاتر» و مدیران تمامیت‌خواه این حوزه با حاشیه سازی و تنش افزایی، با کنار زدن او، قصد دارند گزینه مدنظر خود را جایگزین کنند.
استعفای ده بندی حسین طاهری که از بسیاری از وقایع پرده برمی‌داشت
با استعفای پیروز ارجمند مدیرکل دفتر موسیقی تعداد استعفاها در ذیل مدیریت معاونت هنری به عدد ده رسید. به غیر از حسین طاهری، ندا انتظامی(مدیر روابط عمومی معاونت)،رضا دادویی(رئیس شورای نظارت و ارزشیابی اداره تئاتر)،مهدی شفیعی، اتابک نادری(رئیس وقت تئاتر شهر)،شهرام کرمی(دبیر بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان)محسن حسن‌زاده(مدیر روابط عمومی مجموعه تئاتر شهر )،ابراهیم گله‌دارزاده (مدیرعامل انجمن هنرهای نمایشی) ،پیمان شریعتی (مدیر روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی وزارت ارشاد) تلاش کردند تا مرحوم مرادخانی در برابر ایده عزل طاهری تسلیم شود.
مرادخانی تن به این خواسته داد و «اردشیر صالح‌پور»، دبیر سی و سومین دورۀ جشنوارۀ بین المللی تئاتر فجر با حکم «علی مرادخانی»، معاون امور هنری به سرپرستی «اداره کل امور هنرهای نمایشی» منصوب و جانشین «حسین طاهری» شد که عمر مدیریتی‌اش از مرز دو سال عبور نکرد. صالح‌پور نیز از همان ابتدا مدیر موقتی و مشخص بود که مدیر مهمتری روی کرسی اداره کل هنرهای نمایشی خواهد نشست.
بیشتر بخوانید:
با افزایش حواشی و تئاترهای که روی صحنه می‌رفت و جنجال می‌آفرید، به نظر می‌رسید معاونت هنری همچنان علاقه‌مند است این حواشی در حوزه تئاتر ادامه پیدا کند، مثل حواشی کنسرت‌ها که زمینه مظلوم‌نمایی برای دولت دوم روحانی بود. بالاخره ساعت شنی اردشیر صالح‌پور به آخرین قطره خود رسید و مهره اصلی منصوب شد.
«مهدی شفیعی» به عنوان «مدیرکل مرکز امورهنرهای نمایشی» برگزیده شد. تصاویر مراسم معارفه شفیعی نشان می‌دهد تمام افرادی که مخالف مدیریت طاهری و صالح‌پور بودند، حالا برای بیعت با این مدیر در مراسم انتصاب او گرد هم آمدند و یکی از باشکوه‌ترین مراسم معارفه‌ها برای شفیعی برگزار شد.
عمده چهره‌های تئاتری که استعفاء داده بودند، با حکم شفیعی در سمت‌های ویژه‌ای منصوب شدند.در این مراسم هنرمندان و مسوولانی چون مرضیه برومند، حسین پاکدل، قطب‌الدین صادقی، ایرج راد، داود فتحعلی بیگی، هادی مرزبان، علیرضا نادری، محمود عزیزی، نادر برهانی مرند، رحمت امینی، یونس آبسالان، مریم معترف، محمدحسین ناصربخت، امیر دژاکام، یونس آبسالان، اتابک نادری، شهرام کرمی، یعقوب صدیق‌جمالی، حمیدرضا نعیمی، حمید پورآذری، سیداشرف طباطبایی، شهرام نوشیر، پیمان شریعتی و ... حضور داشتند.
اما حواشی و جنجال‌ها در محتوای آثاری که روی صحنه می‌رفت، تمام ناشدنی بود و عمر مدیریت جنجالی مهدی شفیعی در مقام مدیر کل را کوتاه کرد. این اتفاق و تغییر مکرر معاونان وزیر و مدیرکل‌های زیر مجموعه مختلف دولت‌های یازدهم و دوازدهم تکرار شد.
بحث مجوزهای بیهوده در زمان شفیعی حاشیه بسیار مهمی بود. اجراهای هنرجویی در این دوران بشدت افزایش یافت و یک مدل نسل‌سازی مشکوک در تئاتر رخ داد. در غفلت «مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری» و «انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس» این نسل‌سازی شدت یافت. چون دو نهاد مذکور ازتربیت استعدادهای تئاتری سرباز زدند، اغلب گروه‌های جوان تئاتری که مجوز اجرا دریافت می‌کردند، از آموزشگاه‌های خصوصی ساختار شکن می‌آمدند و در سالن‌های حرفه‌ای اجرا داشتند و این نسل‌سازی بشدت مخاطرات فراوانی به همراه داشت و شاید ساده‌ترین بازتاب این اهمال در حوزه اعطای مجوز این بود که بسیاری از هنرجویان آن دوره در شرایط کنوی، ادعای بازیگری حرفه‌ای تئاتری و کارگردانی تئاتر را دارند و اهالی تئاتر از این موضوع بشدت ناراضی بودند.
سال 1397 برای اهالی تئاتر در حالی آغاز شد که به دلیل حواشی سی و هفتمین جشنواره تئاتر فجر مهدی شفیعی از سمت خود عزل شد و شهرام کرمی جایگزین او شد. فرهاد مهندس‌پور مدیریت مسلطی در این جشنواره نبود و در انتخاب فاحشی، آروند دشت‌آرای مدیر بخش بین‌الملل این جشنواره، با دعوت یک چهره جنجالی ، یک بمب بزرگ رسانه‌ای را منفجر کرد. تنهایی پر هیاهو ،برداشتی آزاد از رمانی با همین نام از بهومیل هرابا به صورت پرفورمنس و با حرکات موزون (رقص)، توسط افشین غفاریان اجرا و کارگردانی شد، فراری فتنه 88 که در بخش بین‌الملل این جشنواره با دعوت آروند دشت‌آرای به ایران آمده بود، به جای آنکه تبدیل به برگ برنده این جشنواره شود، به آخرین صفحات تاریخچه عمر مدیریتی مهدی شفیعی تبدیل شد.
درباره افشین غفاریان بیشتر بخوانید:
تنهایی پر هیاهو ،برداشتی آزاد از رمانی با همین نام از بهومیل هرابا با اجرای افشین غفاریان
سه هزار نفر از فعالان تئاتری در حمایت از شفیعی و ابقای او در سمت مدیرکلی اقدام به جمع‌آوری امضا کردند، اما شفیعی در 25 اسفند ماه در یادداشتی از پایان عمر مدیریتی خود در این سمت خبر داد و به فاصله کوتاهی با حکم سیدضیاء هاشمی به خبرگزاری ایرنا رفت و کمتر از یکسال به عنوان سرپرست موسسه مطبوعاتی ایران (روزنامه ایران) معرفی شد.
از راست مهدی شفیعی و ضیا هاشمی در مراسم تودیع و معارفه مدیرعامل روزنامه ایران
اما دوران مدیریت شهرام کرمی دست کمی از سایر مدیران دولت «تدبیر و امید» نداشت و کرمی تدبیری اتخاذ نکرد تا این فضای ملتهب و بشدت سیاسی تئاتر را مهار کند و در نهایت استعفا کرد تا قادرآشنا مدیر کل دوران احمدی نژاد پس از هشت سال غیب دوباره روی کرسی مدیریتی سابقش بازگردد ، مدیری که آمده تا در دولت بعدی نیز روی این کرسی بماند و فضای تئاتری به یک مدیریت استمراری پرتنش همچنان مبتلا باشد.
چرا باید به حالت نشستن مدیران تئاتری کشور در قیاس با حالت تحکم آمیز نشستن رایزن فرهنگی آلمان توجه کرد؟
اما ماجرای دیدار رایزن فرهنگی آلمان با سه مدیر ارشد تئاتری کشورمان در یک میزانسن عجیب بر ناتوانایی شهرام کرمی صحه گذاشت. در دیدار کرمی، برهانی مرند، سعید اسدی با رایزن فرهنگی آلمان، یوستوس کمپر با حالتی تحکم آمیز به سه مدیر ارشد برای جشنواره تئاتر فجر می‌گوید : تا سه هفته آینده پیشنهاد های خودمان را معرفی خواهیم کرد و برایمان سرعت عمل در پاسخ دهی شما اهمیت دارد. (درج یافته در گزارش خبرگزاری مهر)
این میزانسن تحقیرآمیز با این عبارت پراز عتاب و با حالتی دستوری، عزت ملی مدیریت تئاتر کشور را به چالش کشید. شهرام کرمی با انتشار متنی مسئله اصلی را منحرف کرد و در آن متن اشاره کرد که این دیدار به بهانه برداشتن تحریم‌ها انجام شده است.
بیشتر بخوانید:
تئاترهای جنجالی نیمه اول دولت روحانی /سیستمی که تولید محمد یعقوبی و حسین پارسایی می‌کند؟
در دولت یازدهم «محمدیعقوبی» ، «نغمه ثمینی» و «محمد رحمانیان» در سیستم مدیریت تئاتر در دایره مشاوران و تصمیم‌سازان اصلی قرار داشتند و «حسین طاهری» اولین مدیر کل اداره هنرهای نمایشی، ، هیچکاره محسوب می‌شد. یعقوبی از سال 88 تا سال 1391 دست به هر مانور سیاسی مخالف‌خوانی زد اما پس از تغییر دولت به ایران بازگشت و در آغوش مدیران ارشاد و معاونت هنری وقت قرار گرفت.
بخش‌هایی از اظهارات جنجالی محمد یعقوبی پس از بازگشت از کانادا و از سرگیری فعالیت‌های تئاتری‌اش
«یعقوبی» که با آثار سیاست‌زده‌ای نظیر «زمستان 66» (ضد جنگ هشت ساله) و «یک دقیقه سکوت» (با موضوع قتل‌های زنجیره‌ای) و «نوشتن در تاریکی» (با موضوع فتنه 88)، در سال 91 در اعتراض به سیاست‌گذاری معاون هنری وقت،حمید شاه‌آبادی، به کانادا مهاجرت کرد. وی پس از بازگشت به ایران، در باب مسائلی همچون هم‌جنس‌گرایی و روزه‌خواری و لزوم نبود حجاب در تئاتر ، گفت وگویی سیاسی را در سایت اختصاصی‌اش منتشر کرد و همزمان با این اظهار نظرها از خفقان ساختگی حاکم گفت. اما با حمایت معاون وقت هنری وزارت ارشاد، اجرای دو نمایشنامه‌ی همزمان او («هیولاخوانی» و «دل‌سگ») در دو سالن دولتی «تئاتر شهر» و «ایرانشهر» موید این خفقان مورد ادعای یعقوبی بود.
محمد یعقوبی تا زمان خروجش از ایران برای دولت یازدهم دردسرهای فراوانی ایجاد و تولید کرد و دولت یازدهم با خروج یعقوبی از ایران نتوانست وضعیت را متوازن و متعادل نگاه دارد، چون یعقوبی‌های خوش‌خیم‌تر دیگری همچون حسین پارسایی، آرش اشاداد،صحرا فتحی، آروند دشت‌آرای، شهرام گیل آبادی و ... ، برای مدیریت دولت در عرصه تئاتر حاشیه تولیدمی‌کردند.
محمدرضا فخرآور زمانی که آرش اشاداد نشده بود
صحنه برای برادر امیرعباس فخرآور فراهم شد
مدتی بود که خبرگزاری‌های جریان انقلابی در حوزه تئاتر اخباری را در مورد حضور و فعالیت جوانی به آرش اشاداد منتشر می‌کردند و «الف .ز » یکی از خبرنگاران تئاتر نزدیک به جریان مدیریتی، به صورت مرتب برای او نقدهای شاخصی می‌نوشت و جمیعتی از خبرنگاران و نویسندگان حوزه تئار تلاش می‌کرد که او را بیضایی جوان عرصه تئاتر معرفی کنند.
محمدرضا فخرآور برادر امیر عباس فخرآور در لباس آرش اشاداد کارگردان تئاتر شد
با انتشار عکس‌های او کمی در اثر یک کنکاش مشخص شد که نام قبلی او در فعالیت‌های وبلاگی‌اش در خارج از کشور آرش اشاداد است و عکس‌های قدیمی او با پگاه آهنگرانی این مسئله را اثبات کرد. «اشاداد» یکی از فعالان عرصه مجازی در فتنه 88 و یک چهره‌های شناخته شده وابسته به جریان معارض بود. بعدها مشخص شد این جوانی که عرصه برای او فراهم شده و به سادگی می‌تواند نمایشنامه‌های بیضایی را روی صحنه ببرد و از مزیت‌خاص سالن‌داران استفاده کند، محمدرضا فخرآور، برادر امیرعباس فخرآور است که با حمایت خاص مدیران دولت‌های یازدهم و دوازدهم روی صحنه رفته است.
تصویری از آزاده صمدی در نمایشp2
خواهی نشود رسوا ، گزینه حسین پارسایی را انتخاب کن!
حسین پارسایی کارگردان تئاتر دی‌ماه سال94 با حکم حجت‌الله ایوبی رئیس سابق سازمان سینمایی بر صندلی اداره کل دفتر نمایش خانگی تکیه زد. این انتصاب با حواشی فراوانی همراه بود. سیاست‌های نسجیده نظارتی پارسایی در اعطای مجوز به سریال شهرزاد، تولید مجموعه‌های دنباله‌دار در شبکه نمایش خانگی را باب کرد. پارسایی دبیری شورای سیاست‌گذاری تماشاخانه ایرانشهر را نیز همزمان بر عهده گرفت و نمایش‌هایی که در دوره دبیری او روی صحنه رفتند عمدتا حاشیه ساز شدند.
نمایش «نماینده ملت تا نمایش «دیگری» به کارگردانی بهاره رهنما که مصداق بارز ترویج و تبلیغ همنجسگرایی بود و یا روایت ضد اخلاقی نمایش «ولپن» به کارگردانی مهدی کوشکی و همچنین و همچنین اشاعه پوچ‌گرایی در جامعه ایرانی در نمایشی با عنوان «بوف نه‌چندان کور» با کارگردانی محمدعلی سجادی و یا هجویه سخیف، نازل «پالت» به کارگردانی محمد حاتمی تنها نمونه‌ها دم‌دستی هستند که موید سوء تدبیر در شیوه مدیریتی پارسایی است. اوج این بی‌تدبیری اعطای مجوز به سریال ساختار شکن ممنوعه است که با حواشی فراوانی مواجه شد.
او با اجرای «الیور توئیست» رکورد گران قیمت ترین بلیت تئاتر را به نام نمایش خودش ثبت کرده بود. پارسایی با بینوایان قرار رکورد خودش را در گران ترین بلیت نمایش افزایش داد و از 120 هزار تومان به بلیتی 250 هزار تومان رساند.پارسایی به عنوان یک چهره فرهنگی در حوزه مدیریت در دولت‌های نهم و دهم شناخته شد اما کارنامه مدیریتی ساختار شکنی در دولت‌های یازدهم و دوازدهم از خود باقی گذاشت.
با آمدن پیمان شریعتی پرچم فرانسه به اهتزاز درآمد
زمانی که مهدی شفیعی توسط علی مرادخانی به سمت مدیر کلی اداره هنرهای نمایشی برگزیده شد، پیمان شریعتی به عنوان معاون او انتخاب شد. ملتهب‌ترین رویدادهای تئاتر در این برهه تاریخی رخ داد. در این دوره مراوده با تئاتر شهر پاریس قوت گرفت. این رابطه به قدری عمیق شد که در مراسم خاکسپاری مرحوم مرادخانی، مدیر تئاتر شهر پاریس پیام تسلیت فرستاد و حمیدرضا نوربخش(مدیرخانه موسیقی) آن را در مراسم مرادخانی اعلام کرد.
ماجرای مراودات هسته‌های تئاتری با سفارتخانه‌ها در زمان شفیعی پررنگ شد. پیمان شریعتی مدیر نورچشمی و معاون شفیعی به صورت همزمان مدیریت تئاتر شهر را بر عهده داشت و بحث نوبت فروشی اجراها در تئاتر در دوران مدیریت وی حاشیه‌های فراوانی ایجاد کرد و با انتشار اسناد آن به جای رسیدگی و یافتن منشاء این فساد اداری ، عرصه را رها کرد و از سمت خود استعفا داد.
با به کارگیری کلمه «آقا» در مورد ضحاک و عبارت «دکتر» در مورد دستیار ضحاک مشخص بود که اجرا کنندگان و مجوز دهندگان چه مقاصدی را دنبال می‌کردند و همچنان فضای فرهنگی کشور به دنبال تسویه‌حساب هنری با دولت قبلی در نسبت با تصمیمات حاکمیتی است.
کدام آثار نمایشی در هشت سال اخیر حاشیه‌ساز بودند؟
در نخستین ماه‌های مدیریت حسین طاهری انتشار بخش‌هایی از نمایش P2 و تمرکز بر رقصیدن آزاده صمدی که ویدئو آن در فضای مجازی منتشر شد، حاشیه‌ای انتقادی در حوزه تئاتر شکل گرفت. نمایش روایتگر داستان ضحاک و دکتری در مقام دستیارش بوده که مردم را مبتلا به سحری کرده که در نهایت مجبور می‌شوند، مغزهایشان را به ضحاک تقدیم کنند. نمایش تمثیلی بشدت سیاسی که با اعتراضات وسیعی مواجه شد.
با به کارگیری کلمه «آقا» در مورد ضحاک و عبارت «دکتر» در مورد دستیار ضحاک مشخص بود که اجرا کنندگان و مجوز دهندگان چه مقاصدی را دنبال می‌کردند و همچنان فضای فرهنگی کشور به دنبال تسویه‌حساب هنری با دولت قبلی در نسبت با تصمیمات حاکمیتی در دوران دولت دهم است. اما ویدئو رقصیدن آزاده صمدی مثل یک جعبه باروت منفجر شد و مسئله این همانی سازی سیاسی نمایش P2 باانتقادات فراوان به عملکرد معاونت هنری وزارت ارشاددر رسانه‌ها بازتاب پیدا کرد.
شاخ نبات (مهدی شمسایی)، «پینوکیا» (شهره سلطانی) «تانگوی تخم مرغ داغ»(هادی مرزبان)،«پائیز»(نادر برهانی مرند) و نمایش جنجالی «نمایشگاه لودلو» (در شهر مشهد) از حاشیه‌سازترین آثاری بودند که در دولت یازدهم جنجال آفریدند.
تعداد تئاترهای که اصلاحیه‌های لازم را انجام نمی‌دانند و بدون تعدیل و پالایش روی سن می‌رفتند، از تعداد انگشتان دست در ماه بیشتر شده بود و مدیران تئاتری با رها کردن سکان‌های نظارتی در فضای تئاتر حاشیه‌آفرینی می‌کردند. این اتفاقات با لغو کنسرت‌های پیاپی در اقصی کشور همزمان شد و هیچکدام از مدیران تئاتری گناه عدم تدبیر و مراقبه از افزایش میزان حاشیه‌ها را نمی‌پذیرفتند.
نمایش تانگوی تخم مرغ داغ
رها کردن حوزه نظارت تا سطحی پیش رفت که نمایش «تانگوی تخم مرغ داغ» در تالار وحدت شامگاه شانزده خردادماه نود و سه توقیف شد و پس از چند جلسه گفتگو و پاسخگویی هادی مرزبان و علی نصیریان، بازیگر نمایش، در دادسرای فرهنگ و رسانه حاضر شدند و پس از انجام اصلاحات روز 20 خرداد دوباره به روی صحنه رفتند. اتفاق ناخوشایندی که نشان می‌داد، مدیریت اداره هنرهای نمایشی تمایلی حتی به اعلام اصلاحیه‌ها ندارد.
نمایش تانگو با تغییراتی بر روی صحنه رفت، اما نمایش‌هایی نظیر فاوست علاوه بر داشتن تک خوان خانم و دیالوگ‌های نامناسب سی شب بدون تغییر در تالار وحدت اجرا رفتند.
بیشتر بخوانید:
یکی دیگر از نمایش‌های توقیف شده در این دوره نمایش پاییز نادر برهانی مرند بود که در نبود اهرم نظارتی وزارت ارشاد مجید سرسنگی مدیر عامل وقت خانه هنرمندان اقدام به توقیف آن کرد. نوزده اسفند ماه 1393 مجید سرسنگی در گفت‌وگویی با یکی از خبرگزاری‌ها، درباره دلایل توقیف نمایش «پائیز» چنین گفت: «حتی اگر یک شب دیگر از اجرای این نمایش باقی مانده بود، باز هم آن را توقیف می‌کردم. آقای برهانی مرند متنی خوب را پیشنهاد داد و من هم پذیرفتم اما متاسفانه در طول کار، یکی از بازیگران نمایش مطالبی را اضافه کرد که در متن نبود و تماما از آن رکاکت و استهجان می‌بارید». این نمایش به فاصله یک‌ماه پس از حضور مهدی شفیعی روی صحنه رفت. سرسنگی دریافته بود با توجه به اهمال مدیریتی در عرصه تئاتر، قوه‌قضائیه در خلاء مدیریتی دست به احضارهای بیشتری خواهد زد و چون خود را در معرض خطر می‌دید، اقدام به این کار کرد.
علی رغم عزل (استعفاء) اردشیر صالح‌پور در همچنان روی یک پاشنه می‌چرخید و معاونت هنری و در ذیل آن حوزه مدیریت تئاتر حاضر به اعمال ممیزی بر هیچ نمایشی نیست.
بیشتر بخوانید:
یکی دیگر از مهمترین حاشیه‌های ساختار شکن دوران مدیریت شهرام کرمی، روایت بازداشت سعید اسدی و مریم کاظمی است. سعید اسدی در دوران مدیریت مهدی شفیعی مدیریت امور بین‌الملل اداره کل هنرهای نمایشی را نیز برعهده داشت و با حفظ سمت به عنوان مدیر تئاترشهر حکم گرفت، در صورتیکه دو شغله بودن در سیستم دولتی تخلف به شمار می‌رفت، اسدی به عنوان داور بازبین جشنواره تئاتر «الف» و مدیر بخش بین‌الملل سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر نیز فعال بود.با ویدئویی که از تمرین‌های نمایش «رؤیای شب تابستان» به کارگردانی مریم کاظمی منتشر شد، کاظمی و سعید اسدی هر دو بازداشت شدند و به پیوست آن چندی بعد پرونده تازه برای شهرام کرمی گشوده شد.
بیشتر بخوانید:
پخش تیزر بدون مجوز نمایش در فضای مجازی بهای زیاد بلیت نمایش‌های «بینوایان» حسین پارسایی و «می سی سی پی نشسته می‌میرد» همایون غنی‌زاده و نبود قوانینی مشخص برای تعیین بهای بلیت نمایش‌ها، تخلف نمایش «بینوایان» در آغاز تبلیغات شهری قبل از بازبینی نهایی، پخش تیزر نمایش‌های روی صحنه در شبکه‌های ماهواره‌ای، اجرای همزمان سه نمایش در حمایت از سیاست‌های رژیم صهیونیستی از حاشیه‌های تمام نشدنی دوران مدیریت شهرام کرمی بود.
مستندی که در رسانه‌ها درباره برگزاری پارتی در شب قدر توسط این کارگردان تئاتر منتشر شد
قبح شکنی تئاتری‌ها در شب عاشورا /دولت بعد باید مراقب «الف.د.الف» باشد؟
مدیریت تئاتر کشور در سنجش محتوا در هشت سال گذشته با ضعف‌های فراوانی مواجه بود اما اگر اعضای جریان اصلی تئاتر تخلفی می‌کردند نه تنها تذکر به آنان داده نمی‌شد بلکه تشویق هم می‌شدند. «الف.د.الف» کارگردان تئاتری در شب قدر، یک پارتی بزرگی برگزار کرد و در این مهمانی دو تن از سفیر کشورهای خارجی در این مهمانان حضور داشتند. اخبار این هنجارشکنی ب
اهالی تئاتر که از بیشترین حمایت‌های دولتی برخودار بوده‌اند، چگونه می‌توانند ادعای همراهی با مردم را داشته باشند. بیشترین کمک‌های دولتی که مصداق رانت دارد همواره نصیب هنری شده که نمی‌تواند هزینه‌های اولیه‌اش را بازگرداند و اهالی خانه تئاتر همواره دستشان به سوی دولت‌ها و حاکمیت دراز است.
شهرام گیل‌آبادی از جان مجلس چه می‌خواهد ؟
با انتخاب شهرام گیل آبادی به عنوان مدیرعامل خانه تئاتر کنش‌گری این نهاد صنفی منجر به نگارش سریال بیانیه‌های سیاسی و هنری حتی در مواردی غیرضروری و غیرصنفی شد. خانه تئاتر و اصناف مختلف آن به هر بهانه‌ای بیانیه صادر می‌کنند و فعالان تئاتری در بزنگاه‌های ملتهب سیاسی تلاش می‌کردند از همتایان سینمایی خود در موقعیت‌هایی همچون آبان 98 و سقوط هواپیمای اوکراینی عقب نمانند.
در میان حجم بیانیه‌های منتشر شده فعالان و اصناف مختلف تئاتری علی الخصوص در طراحی و نگارش بیانیه‌های آبان 98 و سقوط هواپیمای اوکراینی، عبارت‌های «همراهی با مردم»همچنان به درستی تحلیل نشده است. اهالی تئاتر که از بیشترین حمایت‌های دولتی برخودار بوده‌اند، چگونه می‌توانند ادعای همراهی با مردم را داشته باشند. بیشترین کمک‌های دولتی که مصداق رانت دارد همواره نصیب هنری شده که نمی‌تواند هزینه‌های اولیه‌اش را بازگرداند و اهالی خانه تئاتر همواره دستشان به سوی دولت‌ها و حاکمیت دراز است. اما شهرام گیل‌آبادی که از قدح حاکمیتی بیشتر نوشیده است، در این شرایط هیچگاه به اهرم بازدارنده بیانیه‌نویسان برای آرام شدن فضای تئاتری کشور نشد و سید محمد مجتبی حسینی جایگزین علی مرادخانی در چالش‌های فراوان مدیریت تئاتری، همچون سید عباس صالحی نقش نظاره‌گر را دارند.
بیشتر بخوانید:
آخرین تحرک اعضای خانه تئاتر تجمعی بیهوده در مقابل مجلس شورای اسلامی است. با توجه به اینکه مسائل صنفی خانه تئاتر هیچ ارتباطی به مجلس ندارد، این نهاد نمی‌تواند سند بالادستی برای تسهیل امور اهالی تئاتر را مصوب کند. این نمایش ابزورد خانه تئاتر با مدیریت شهرام گیل‌آبادی چه آورده‌ای برای او به همراه داشته است؟
با این حال امید می‌رود که دولت آینده با شناسایی دقیق کانون‌های بحران‌زا مانع اشتعال دوباره باروت‌هایی شود که در محتوا آثار نمایشی و در متن جریان مدیریتی تئاتر قابل اشتعال است.
