تحریریه دنیای سلامت
این موقعیت برای خیلی از ما پیش آمده که روزی متوجه شدهایم اطراف را تار میبینیم و دیدمان مانند گذشته شفاف و واضح نیست. در این مواقع افراد معمولا به اولین جایی که مراجعه میکنند، مطب چشمپزشک است. در آنجا پزشک متخصص پس از معاینه کامل چشم ما تشخیصش را میگوید که در بسیاری اوقات این تاری دید نه به علت بیماریهای پیچیده مانند تومورهای مغزی یا MS، بلکه به علت نزدیکبینشدن چشم است.
آیا میدانید نزدیکبینی چیست و اصلا چرا این لغت را برای این مشکل چشمی انتخاب کردهاند؟ آیا نزدیکبینی درمان دارد؟ چه عواملی آن را تشدید میکنند و دهها سوال دیگر. در اینجا درباره نزدیکبینی میخوانید و پاسخ برخی از سوالاتی که درباره آن وجود دارد را خواهید دانست.
نزدیکبینی چیست؟
نزدیکبینی شایعترین علت تاری دید است. اگر شما نزدیکبین باشید، اشیایی را که از شما دور هستند تار خواهید دید. میزان این تاری به شدت نزدیکبینی و مسافت جسم از شما بستگی دارد و ممکن است مجبور شوید برای واضح دیدن چشمهایتان را جمع کنید. نزدیکبینی بیماری نیست و معمولا حالتی است که کارکرد چشم از حالت طبیعی دور شده در موارد اندکی هم نزدیکبینی به خاطر یک بیماری زمینهای بروز میکند.
بیشتر نزدیکبینیها به علت تغییر اندازه کره چشم بروز میکنند که باعث میشود کره چشم از حالت گردی به حالت تخممرغی درآید. این تغییرات باعث میشوند پرتوهای نور به جای اینکه روی شبکیه متمرکز شوند، جلوتر از آن متمرکز گردند. بنابراین تصویر جلوی شبکیه تشکیل میشود. نزدیکبینی میتواند وراثتی باشد و اگر والدین کودکی نزدیکبین باشند، امکان اینکه او هم نزدیکبین شود، بالا خواهد بود.
نشانههای نزدیکبینی چیست؟
اصلیترین نشانه نزدیکبینی این است که هنگام دیدن جسم دور، آن را تار میبینید. مثلا ممکن است نتوانید کلمات روی تخته سیاه را درست ببینید، وقتی به سینما میروید تصاویر برایتان ناواضح باشد یا صفحه تلویزیون را تار ببینید.
ممکن است کودک یا نوجوان شما وقتی میخواهد کتاب بخواند یا چیزی را ببیند، آن را نزدیک صورتش بیاورد. کودکان نزدیکبین بیشتر اوقات نزدیک صفحه تلویزیون یا در ردیف جلوی کلاس مینشینند. ممکن است آنها به شرکت در فعالیتهای ورزشی یا دیگر کارهایی که نیاز به دید قوی دارد، علاقهای نداشته باشند.
نزدیکبینی چطور تشخیص داده میشود؟
یک آزمون ساده و معمولی چشم میتواند مشخص کند شما نزدیکبین هستید یا خیر. پزشک درباره علائم از شما سوالاتی میپرسد و سپس چشمتان را معاینه میکند. او با افتالموسکوپ ته چشم شما را میبیند، فشار داخل چشمتان را اندازهگیری میکند و با لامپ اسلیت هم چشم را بررسی میکند. ممکن است آزمایشهای دیگری هم برای معاینه چشم شما انجام شود.
لازم است کودکان به طور دورهای و مرتب نزد متخصص چشم برده شوند تا نزدیکبینی یا هر اختلال دیگر زودتر تشخیص داده شود. معاینه چشم نوزادان هم لازم است. نزدیکبینی معمولا در دوران کودکی یا اوایل نوجوانی شروع میشود بین 8 تا 14 سالگی؛ به همین دلیل، این مشکل بیشتر در کودکان و نوجوانانی که به مدرسه میروند، تشخیص داده میشود. نزدیکبینی میتواند خفیف، متوسط یا شدید باشد.
نزدیکبینی چطور درمان میشود؟
عینک یا لنزهای تماسی برای کنترل این عارضه مناسب هستند. جراحی هم برای تغییر دادن شکل قرنیه یا کار گذاشتن لنزهایی در چشم برای درمان یا کاهش نزدیکبینی انجام میشود. سالهاست این باور وجود دارد که اگر اشیا را زیاد نزدیک چشم بگیریم؛ مثلا زیاد مطالعه کنیم یا نزدیک تلویزیون بنشینیم، دچار نزدیکبینی خواهیم شد.
برخی متخصصان عقیده دارند که میزان بروز نزدیکبینی در کسانی که به خاطر کارشان ساعتهای طولانی مطالعه میکنند، بیشتر است.
علاوه بر تغییر شکل طبیعی کره چشم، چند عامل نادر دیگر هم میتوانند باعث بروز نزدیکبینی شوند. این عوامل عبارتند از:
نزدیکبینی پاتولوژیک
در این نوع نزدیکبینی، کره چشم پس از اینکه به اندازه طبیعی خود در دوران بزرگسالی رسید، باز هم رشد میکند...
برای خواندن بخش دوم- نـزدیکبینی عامل شایع تجویز عینکها- اینجا کلیک کنید.