نزدیکبینی ثانویه
این نوع از نزدیکبینی میتواند به خاطر عوامل گوناگونی چون تولد زودهنگام و تعدادی از بیماریهای چشمی بروز کند.
نزدیکبینی کاذب
در این حالت نزدیکبینی ناگهان بروز کرده و به خاطر یک مشکل زمینهای مانند دیابت کنترل نشده به سرعت پیشرفت میکند. این نوع از نزدیکبینی را کاذب میگویند، چرا که بیمار با تاری دیدش فکر میکند دچار نزدیکبینی معمولی شده است؛ ولی در واقع این کره چشم نیست که دچار تغییرات طبیعی شده بلکه رسوب قند در عدسی چشم است که چشم را تار کرده است.
وقتی قند بیمار کنترل شود، این مشکل هم از بین خواهد رفت. گاهی اوقات هم نزدیکبینی به علت بیماریهای دیگر چشمی مانند آب مروارید و کراتوکونوس (بیرونزدگی مخروطی شکل بخش مرکزی قرنیه) ایجاد میشود. تولد زودهنگام هم میتواند ابتلا به نزدیکبینی را در کودکی افزایش دهد.
افرادی که نزدیکبینیشان بسیار شدید است، بیش از دیگران در معرض ابتلا به گلوکوم (آب سیاه) و جداشدگی شبکیه هستند. این مشکل وقتی که شبکیه در اثر نزدیکبینی بسیار شدید، تحت فشار قرار گیرد، بروز میکند. زنان بیش از مردان مستعد ابتلا به نزدیکبینی شدید هستند.
نزدیکبینی در کودکان
کودکان 8 یا 9 ساله ممکن است اصلا متوجه نزدیکبینی خود نشوند و تاری و ضعف دید خود را طبیعی پنداشته و فکر کنند که همه همینطور میبینند. پدر و مادرها و معلمان باید متوجه علامتهای زیر که خبر از نزدیکبینی کودک میدهد، باشند:
- اخم کردن یا جمع کردن مکرر چشمها
- نزدیک کردن اشیا یا کتابها به چشم خود
- نشستن در جلوی کلاس و سینما و نزدیک کردن خود به تلویزیون یا کامپیوتر
- بیعلاقگی به ورزش یا کارهایی که نیاز به وقت دارد.
- سردردهای مکرر
پیشگیری از نزدیکبینی
با وجودی که نزدیکبینی به آسانی درمان میشود، نمیتوان از آن پیشگیری یا از شدید شدن آن جلوگیری کرد بعضی افراد فکر میکنند اگر در ابتدای تشخیص نزدیکبینی و در حالی که نمره چشمشان پایین است، از عینک استفاده نکنند، نمره چشمشان بالاتر نخواهد رفت.
این تفکر کاملا اشتباه است و اگر قرار باشد نزیکبینی آنها بدتر شود، با عینک و بدون عینک خواهد شد و اگر نزدیکبینیشان پیشرفت نکند، ربطی به عینک نزدنشان ندارد و اگر عینک میزدند هم پیشرفت نمیکرد.نزدیکبینی معمولا بدتر میشود و گاهی اوقات بسیار سریع هم پیشرفت میکند.
این رشد در اکثر اوقات تا اوایل دهه 20 زندگی ادامه خواهد داشت. بیشتر مواقع پس از این سن، نزدیکبینی دیگر پیشرفت نخواهد کرد. نزدیکبینی در حالت معمولی درمان قطعی ندارد و هیچ ورزش چشمی یا رژیم غذایی یا دارویی نیست که بتواند آن را علاج کند.
چه کسانی نزدیکبین میشوند؟
نزدیکبینی معمولی که به دلیل تغییر شکل کره چشم روی میدهد، از هر چهار بزرگسال یک نفر را درگیر میکند. یک نفر از هر شش نفر افراد نزدیکبین همه نزدیکبینی شدید (نمره چشم 6 یا بالاتر) دارند. نزدیکبینی پاتولوژیک شایع نیست. به ندرت پیش میآید که پیش از 20 سالگی صدمه تدریجی به شبکیه بروز کند.
راههای درمان نزدیکبینی
همانطور که گفته شد، نزدیکبینی درمان قطعی ندارد، ولی روشهایی هستند که با استفاده از آنها نزدیکبینها میتوانند به دیدی عادی یا تقریبا عادی دست یابند. بیشتر افراد نزدیکبین عینک میزنند یا از لنزهای تماسی استفاده میکنند؛ ولی بعضی دیگر روش جراحی را برمیگزینند.
لنزهای تصحیح کننده
با استفاده از این لنزها پرتوهای نور روی شبکیه متمرکز میشوند و به جای اینکه تصویر جلوی شبکیه تشکیل شود، در جای مناسب ایجاد شده و تاری دید از بین میرود و فرد میتواند مانند افراد عادی ببیند. عینکها و لنزهای تماسی از این نوع لنزها بوده و رایجترین وسیله برای اصلاح نزدیکبینی هستند.
هر دوی آنها ایمن و موثرند و ریسکشان از جراحی کمتر است و همچنین ارزانترند. بعضی از نزدیکبینها از اینکه دیدشان با عینک کامل نیست و میدان دیدشان محدود است، شکایت دارند و به همین دلیل سراغ لنزهای تماسی میروند. این لنزها دید فرد را ارتقا میدهند و میدان دید او را کامل میکنند؛ ولی خطر عفونت دارند و باید مرتب تمیز و به خوبی مراقبت شوند.
برای خواندن بخش اول- نـزدیکبینی عامل شایع تجویز عینکها- اینجا کلیک کنید.