یکی از جالب‌ترین نتایج درباره سپاسگزاری این است که سپاسگزاری شفابخش است. پژوهش‌گران طی تحقیقات متعددی دریافته‌اند، شکرگزاری و سپاسگزاری اثر شفابخشی دارد و سبب طول عمر هم میشود! تحقیقات صورت گرفته در مرکز پژوهشی سلامت قلب کالیفرنیا طی بررسی اثرات مثبت سپاسگزاری بر سلامت جسمی انسان حاکی است، قدردانی، سپاسگزاری و شکرگزاری در صورتی که آگاهانه انجام شود موجب افزایش فعالیت دستگاه پاراسمپاتیک میشود. با افزایش فعالیت پاراسمپاتیک، استرس و هیجانات منفی که از عمده‌ترین عوامل بیماری‌های قلبی به شمار میآیند، کاهش مییابد.
فواید معنوی و جسمی سپاسگزاری
تحقیقات دیگری در همین رابطه نشان داده است کسانی که تحت پیوند عمل قلب قرار گرفته‌اند و سپاسگزاری را به عنوان یک فریضه دینی انجام میدادهاند، تا حدود یک سال بعد از عمل، بسیار کمتر از دیگر افراد دچار درد و مشکلات ناشی از پیوند شده‌اند و احساس خیلی بهتری نیز داشته‌اند.
همچنین در تحقیق گسترده دیگری در دانشگاه کنتاکی گزارش شد اکثر افراد هشتاد ساله به بالا که از شادابی و سرزندگی بسیار خوبی برخوردارند و ظاهر جوان‌تری نسبت به همسالان خود دارند، افرادی شکرگزار و سپاسگزار میباشند. این تحقیقات نشان داده است که تشکر کردن، شادی و عواطف مثبتی که در پی آن احساس میشود میتواند تا 7 سال بر طول عمر فرد بیفزاید.
تشکر کردی؟ بگو خیلی ممنون!
شاید اعلام نتایج این تحقیقات بتواند تا حدودی رضایت افرادی را که عادت دارند هر چیزی را فقط در صورت اثبات آزمایشگاهی و علمی بپذیرند، جلب کرده باشد! آن عده که صرفاً در موقعیت‌هایی خاص در فضایی رسمی و به شکلی غیرصمیمانه مراتب تشکر خود را از یکدیگر، آن هم بیشتر به خاطر رعایت ادب بیان میدارند. احتمالاً این افراد به کودکانشان به رسم ادب‌آموزی، مرتب خاطر نشان میکنند که: "تشکر کردی؟، بگو خیلی ممنون!"
شاید خالی از لطف نباشد به این دوستان یادآوری کنیم که باز هم در تحقیقاتی پژوهش‌گران دریافته‌اند، قدرشناسی و سپاسگزاری امری فطری و خودانگیخته است که به سادگی و طبیعی میتواند بروز یابد. کافی است به نگاه‌ها و لبخند کودکانتان وقتی که هدیه‌ای برایشان میخرید یا وعده مسافرتی را میدهید یا غذای باب طبع‌شان را جلویشان میگذارید و یا در آغوششان میگیرید و میبوسید، بنگرید.
سپاسگزاری اکتسابی نیست اما نیاز به مجالی برای بروز خودانگیخته و خودجوش دارد. اگر با تکلف و تعارف آمیخته شود از سادگی و بروز آسانش کاسته میشود و ناخودآگاه برای بیانش نیاز به دلیل و توجیه پیدا میکند.
اما اگر بدانیم که افراد سپاسگزار بیش از سایرین شاد، سرزنده، خوشبین و امیدوار هستند و از رضایت فردی بیشتری در زندگی برخوردارند شاید کمتر به دلیل‌تراشی و توجیه سپاسگزاریهایمان بپردازیم. قابل توجه آن عده که پیشتر ذکرشان رفت، این نیز جزو تحقیقات اخیر روان‌شناسان بوده است! همچنین در این تحقیقات مشخص شده است که سپاسگزاری در تعدیل تأثیرات ناشی از هیجانات منفی مثل حس رنجش، کینه، انتقام، حرص و طمع بسیار مؤثر است و با ایجاد پایداری و مقاومت در برابر موانع و مشکلات نقش حمایت‌کننده دارد، زیرا عواطف مثبت را در شخص بالا میبرد.
جای شکرش باقی است که بالاخره بسیاری از روان‌شناسان متقاعد شدند که علم روانشناسی به جای آنکه تا کنون بیشترین توجه خود را صرف تحقیق و درمان احساسات منفی و اختلالاتی همچون افسردگی، اضطراب، خشم و ... کرده است، بهتر است از این پس توجه اصلی خود را معطوف به جمع آوری مستندات معتبر در مورد رفتارها و احساسات مثبت و تأثیر آن بر جسم و روان آدمی کند.
