شهر یاران را چه شد؟

این داستان بیش از هر چیز دیگری ریشه در دو عامل اساسی دارد؛ یکی کاهش چشمگیر ارزش پول ملی که باعث می‌شود هر نوع قرارداد دلاری در هر کشور دنیا برای بازیکنان ایرانی ارزنده‌تر از قبل به نظر برسد و دیگری، فقدان سازوکار پرداخت پاداش به تیم‌های موفق. طبیعتا اگر فوتبال ایران مثل اروپا بود و باشگاه‌ها بر اساس جایگاه‌شان در جدول صاحب منافع مالی می‌شدند، تیمی همچون پرسپولیس نه‌تنها بهترین نفراتش را حفظ می‌کرد، بلکه با جذب مهره‌های موثر جدید، فصل‌به‌فصل تقویت هم می‌شد. حالا اما این‌طور نیست. ما هم قرار نیست اینجا درباره رویاهای‌مان حرف بزنیم. واقعیت آن است که امسال هم پرسپولیس در سه خط، سه مهره کلیدی‌اش را از دست داد و باید دید آسیب ناشی از خروج کدام‌یک از این بازیکنان بیشتر از بقیه است.

   محمدحسین کنعانی‌زادگان

شاید اخلاق و رفتار او بیرون از زمین زیبنده و قابل دفاع نباشد، اما کنعانی داخل میدان یک بازیکن جنگجو و موثر بوده است. این مدافع میانی که در یک مقطع از ریل خارج شد و حتی سر از استقلال هم در آورد، در بازگشت به پرسپولیس عملکرد درخشانی داشت و باعث صلابت و استحکام ساختار دفاعی سرخ‌ها شد. کنعانی تنومند و قلدر است و هوش فوتبالی قابل توجهی هم دارد. او در فاز هجومی هم یک بازیکن سرزن و شوت‌زن به شمار می‌آید. این بازیکن با همین توانایی‌ها به پیراهن تیم ملی هم رسید و در حال حاضر مهره فیکس دراگان اسکوچیچ به شمار می‌رود. حالا اما کنعانی از پرسپولیس جدا شده و به الاهلی قطر پیوسته است. جدایی او حتما تاثیر خودش را خواهد گذاشت؛ مخصوصا از این جهت که جلال حسینی در مرز 40 سالگی قرار دارد و حتی اواخر فصل گذشته نیمکت‌نشین هم شد. البته سرخ‌پوشان فرشاد فرجی را در این پست دارند که در فرصت‌هایی که به میدان رفته، عملکرد بدی نداشته است. پرسپولیس برای خط دفاع علی نعمتی و علیرضا ابراهیمی را هم به ترتیب از پدیده مشهد و گل‌گهر سیرجان جذب کرده است. حالا باید دید این نفرات می‌توانند جای خالی کنعانی را پر کنند یا نه.

   احمد نوراللهی

او بی‌گمان یکی از سه بازیکن برتر پرسپولیس در طول لیگ بیستم بود. این هافبک دفاعی که سال‌ها پیش در پرسپولیس به سطح اول فوتبال ایران معرفی شد، چندین فصل در این تیم نمایشی خیره‌کننده و رو به رشد داشت. نوراللهی هر سال بهتر شد و در لیگ بیستم توانست به اندازه تمام دوران فوتبالش گل بزند. احمد با همین ویژگی‌ها به تیم ملی هم رسیده است و در حال حاضر یکی از بازیکنان ثابت اردوها به شمار می‌رود. شماره هشت سرخ‌پوشان نهایتا پس از دریافت پیشنهادهای پرشمار از تیم‌های عربی و بعد از آنکه به قول خودش یک پیشنهاد 60 میلیاردی از لیگ قطر را رد کرد، نهایتا به الاهلی امارات پیوست. گفته می‌شود پرسپولیس برای حفظ او حتی راضی به پرداخت 17 میلیارد تومان در ازای یک فصل هم شد، اما با این پول‌ها نمی‌شود به رقابت با پرداختی‌های میلیون دلاری تیم‌های عربی برخاست. حالا نوراللهی رفته و ممکن است توازن میانه میدان قرمزها به هم بخورد. پرسپولیس البته همچنان میلاد سرلک و کمال کامیابی‌نیا را به عنوان هافبک دفاعی در اختیار دارد، اما بی‌گمان دل سرخ‌ها برای ویژگی‌های هجومی و از جمله هنر شوت‌زنی نوراللهی تنگ خواهد شد. پرسپولیس برای پر کردن جای خالی کاپیتان سوم خود سراغ مذاکره با بازیکنانی همچون آبشک و رضا اسدی هم رفت که تا لحظه تنظیم این مطلب خبر دقیقی از سرنوشت این مذاکرات وجود نداشته است.

    شهریار مغانلو

نهایتا شایعات درباره معاوضه محمد محبی و شهریار مغانلو بین دو باشگاه سپاهان و سانتاکلارا درست از آب در آمد. به این ترتیب محبی به عنوان بخشی از رقم رضایت‌نامه مغانلو به باشگاه پرتغالی فروخته شد و شهریار هم با جدایی از پرسپولیس، سر از سپاهان در آورد. قطعا جدایی مغانلو به پرسپولیس آسیب فنی خواهد رساند. البته سرخ‌پوشان مهاجمانی همچون مهدی عبدی و عیسی آل‌کثیر را در اختیار دارند، اما توجه داشته باشید که اینها اصطلاحا «فوروارد باکس» هستند؛ یعنی بازیکنانی که بیشتر در محوطه جریمه زهر دارند. مغانلو اما بیرون از باکس هم پرتلاش و موثر بود؛ توپ می‌گرفت، ضربات سر اول را می‌زد، شوت‌های ناگهانی داشت، پرس می‌کرد و در درگیری‌های فیزیکی هم نقش‌آفرینی ویژه داشت. همه اینها یعنی پرسپولیس بازیکن مهمی را از دست داده و فعلا هم نقشه خاصی برای پر کردن جای خالی او ندارد. زمانی بحث از پیوستن احتمالی سجاد شهباززاده به جمع سرخ‌پوشان بود، اما حتی اگر این بازیکن هم می‌آمد، به طور کلی واجد همه آن ویژگی‌ها نبود. اضافه شدن مغانلو به پرسپولیس بین دو نیم‌فصل لیگ بیستم به وضوح منجر به تغییر سطح کیفی این تیم شد و حالا باید دید یحیی گل‌محمدی فصل آینده جای خالی شهریار را چطور پر می‌کند.