تحریریه زندگی آنلاین : سندرم تونل کارپال یا نشانگان دالان مچ دست برخلاف نام عجیبی که دارد هیچ ارتباطی با یک دالان یا تونل ندارد. درواقع وقتی کسی به سندرم تونل کارپال مبتلا باشد، استخوان‌ها و رباط‌های مچ دست ممکن است یک عصب را تحت‌فشار قرار دهند و باعث ایجاد احساس درد یا بی‌حسی در دست شوند خصوصاً در انگشت شست و سه انگشت اول.احتمالاً شخصی با سندرم تونل کارپال در تایپ کردن روی رایانه یا انجام یک بازی ویدیویی مشکل خواهد داشت. در حقیقت، انجام حرکات تکراری ناشی از یک فعالیت خاص با دست ممکن است اولین عامل ایجاد کننده سندرم تونل کارپ باشد.
این تونل کجاست؟
نگاهی به کف دست خود بیاندازید. زیر پوست مچ دست شما تونلی است که درباره آن صحبت می‌کنیم. نه تاندون (نوارهای بافتی سفت و سختی که با عضله با قسمت دیگری از بدن به هم می‌پیوندند) و یک عصب از این بازو از بازو به سمت دست عبور می‌کنند.
پایین و کناره‌های تونل کارپال توسط استخوان‌های مچ دست تشکیل می‌شود و قسمت بالای تونل توسط یک نوار محکم از بافت همبند به نام رباط پوشانده می‌شود.
تاندون‌هایی که از طریق تونل عبور می‌کنند، عضلات را به استخوان متصل می‌کنند و به شما در استفاده از دست و خم شدن انگشتان و انگشت شست کمک می‌کنند. عصبی که از تونل کارپ عبور می‌کند تا به دست برسد، عصب میانی است.
داخل تونل کارپ کاملاً محکم است. در حقیقت، فضای کافی برای عبور تاندون‌ها و عصب از آن وجود ندارد. اگر هر چیزی فضای بیشتری را در کانال اشغال کند، عصب مدیان انگشت می‌زند، که باعث بی‌حسی و گزگز شدن ناحیه دست در محل گسترش عصب می‌شود.
تورم ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که کسی همان کار را مانند تایپ کردن بارها و بارها انجام دهد. این تورم می‌تواند عصب را نیشگون بگیرد.
بیشتربخوانید:
چه کسی به این مشکل مبتلا می‌شود:
میلیون‌ها آمریکایی مبتلا به این مشکل هستند. حتی ممکن است بچه‌ها هم به این بیماری مبتلا شوند، اما این مورد معمول نیست.
بیشتر افراد مبتلا به سندرم تونل کارپال بیش از 30 سال دارند و زنان نسبت به مردان بیشتر به آن مبتلا هستند. در حقیقت، زنان سه برابر بیشتر از مردان به این مشکل مبتلا می‌شوند.
اپراتورهای رایانه، کارگران خط مونتاژ و آرایشگران مو بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند زیرا حرکات ثابتی را توسط دست‌ها بارها و بارها تکرار می‌کنند.
عامل ایجاد سندرم تونل کارپال
هر چیزی که بر روی عصب میانی دست فشار وارد کند می‌تواند باعث سندرم تونل کارپال شود. تاندون‌هایی که از تونل کارپ عبور می‌کنند، می‌توانند در اثر تکرار همان حرکت، مانند تایپ کردن روی رایانه یا بازی‌های ویدئویی یا یک ساز موسیقی برای مدت طولانی، متورم شوند.
این بیماری همچنین در ورزشکاران رشته ژیمناستیک‌ها و در افرادی که ورزش‌هایی با راکت آنجا می‌دهند بیشتر دیده می‌شود.
شکستگی یا دررفتگی استخوان‌های مچ دست و یا حتی رگ به رگ شدن مفصلی که باعث تورم در اطراف تونل کارپ می‌شود نیز ممکن است منجر به سندرم تونل کارپال شود.
مشکلات پزشکی که خطر ابتلا به سندرم تونل کارپال در فرد را افزایش می‌دهد شامل آرتروز، مشکلات تیروئید و دیابت است. همچنین این مشکل در دوران بارداری و در افرادی که دارای اضافه‌وزن هستند شیوع بیشتری دارد.
بیشتربخوانید:
قوانین استفاده از کامپیوتر:
آرنج‌ها را در کناره‌ها نگه‌دارید و مچ‌ها را در جلو قرار دهید تا ارتفاع صفحه‌کلید تنظیم شود.
بازوها و مچ‌ها را صاف نگه‌دارید و مچ‌ها را به سمت بالا خم نکنید.
اگر از پد مچ دست استفاده می‌کنید، هنگام تایپ کردن آن را فشار ندهید.
وسایلی را که زیاد استفاده می‌کنید در مجاورت خود قرار دهید، و هیچ موردی دورتر از دست‌هایتان نباشد.
وقتی این مراحل را انجام می‌دهید، مچ دست خود را به‌درستی درمان می‌کنید.
چگونه سندرم تونل کارپال درمان می‌شود:
وقتی فردی دچار این مشکل شود ممکن است با احساس خارش یا بی‌حسی در کف دست و انگشتان، به‌ویژه انگشت شست، و انگشتان اشاره و میانی شروع می‌شود.
بریس یا آتل می‌تواند به موارد خفیف به درمان این بیماری کمک کند. این آتل معمولاً در شب پوشیده می‌شود و مچ دست فرد را از خم شدن بازمی‌دارد.
صاف نگه‌داشتن مچ دست، تونل کارپال را باز می‌کند، بنابراین عصب تا آنجا که ممکن است فضای بیشتری داشته باشد.
استراحت دادن به مچ دست باعث جمع شدن تاندون‌های متورم می‌شود. داروهایی مانند ایبوپروفن نیز می‌توانند به کاهش تورم کمک کنند.
در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است برای کاهش التهاب و تورم در تونل کارپ، کورتیزون تجویز کند. این دارو از طریق تزریق استفاده می‌شود.
هنگامی‌که علائم سندرم تونل کارپال بهبود یافت، پزشک ممکن است به فرد پیشنهاد دهد که در سبک زندگی خود تغییراتی ایجاد کند تا از مشکلات بعدی جلوگیری به عمل آورد.
اگر هیچ‌یک از این روش‌های درمانی کمکی نکند، ممکن است فرد برای آزادسازی فشار بر روی عصب میانی نیاز به جراحی داشته باشد. این جراحی کمتر از یک ساعت طول می‌کشد و معمولاً نیازی به یک‌شب ماندن در بیمارستان نیست. تعداد بسیار کمی از افراد به‌طور دائمی درگیر بیماری توسط سندرم تونل کارپال خواهند بود. اما بیشتر آن‌ها می‌توانند بهتر شوند و برای جلوگیری از بازگشت علائم گام بردارند.
بیشتربخوانید:
پیشگیری از سندرم تونل کارپال:
اگرچه این بیماری در کودکان شایع نیست، اما بهتر است در دوران کودکی عادت‌های خوبی در کودکان ایجاد کنید که بتواند از این مشکل در بزرگ‌سالی جلوگیری کند.
وقتی کودک وقت زیادی را روی رایانه یا را روی موبایل و تبلت صرف می‌کند بهتر است در میان کارها حتماً استراحت کند و در این کار زیاده‌روی نکند.
بلند شدن از جا برای انجام کشش یا انجام کار دیگری برای مدتی می‌تواند کمک کند. حتی بهتر است یک ساعت زنگ‌دار یا تایمری را تنظیم کنید که هر یک ساعت به شما یادآوری کند که استراحت کنید.
در خصوص استفاده از رایانه مطمئن شوید که محل قرارگیری دست راحت است. از صندلی قابل تنظیم متناسب با قد خود استفاده کنید تا مجبور نشوید دست خود را کشیده نگه‌دارید. صندلی، صفحه رایانه و صفحه‌کلید شما باید همگی در تعادل و تناسب و در یک ردیف باشد.
