چرا امیدواریم؟
در بازی امشب، تیم ملی کشورمان بعد از حدود دو سال در یک مسابقه «رسمی» به ورزشگاه آزادی برمیگردد. با وجود همه مشکلاتی که وجود داشت، اعم از آمار ناخوشایند ابتلا به کرونا و عدم برخورداری ورزشگاه آزادی از سیستم کمکداور ویدئویی، فیفا پذیرفت تیم ملی در خانه به مصاف سوریه برود. تماشاگران البته اجازه حضور در ورزشگاه را ندارند، اما همین که بازی در خاک خودمان و روی زمین مسطح آزادی برگزار میشود، جای خشنودی دارد. فراموش نکنید در مرحله قبلی کیفیت بد زمینهای بحرین آزارمان داد. از سوی دیگر سوریه یکی از رقبای دلخواه تیم ملی ایران به شمار میرود؛ حریفی که معمولا کار سختی برای پیروزی در برابر آن نداشتهایم. در تمام طول تاریخ، سوریه تنها یک بار موفق به شکست ایران شده که آن هم به چیزی حدود نیمقرن پیش برمیگردد. آخرین تقابل دو تیم نیز در چارچوب یک بازی دوستانه نوروز همین امسال برگزار شد که ملیپوشان کشورمان با سه گل به پیروزی دست یافتند. در نتیجه دست بالا با تیم ایران است، مخصوصا که اغلب ستارههای تیم ملی هم از آمادگی درخور توجهی برخوردارند. مهدی طارمی طلسم را شکست و پیش از سفر به ایران نخستین گلش در فصل جدید لیگ پرتغال را به ثمر رساند. علیرضا جهانبخش هم در فاینورد روتردام به روزهای رویاییاش برگشته و عالی عمل میکند. بقیه ملیپوشان هم شرایط خوبی دارند و امیدواریم این بار نیز در یک مصاف سرنوشتساز، سه امتیاز آسان از سوریه بگیریم.
مشکلاتی هم هست
خب البته مشکلاتی هم در این میان هست که مهمترین آنها به ابتلای اعضای کادرفنی تیم ملی به ویروس کرونا مربوط میشود. دراگان اسکوچیچ و وحید هاشمیان در بدترین زمان ممکن مبتلا شدند و احتمالا در بازی امشب قادر به حضور روی نیمکت نیستند. امیدواریم مشکل سرمربی و مربی تیم ملی برای بازی سهشنبه بعد برابر عراق حل شود و آنها بتوانند در این دیدار دشوارتر، تیم ایران را همراهی کنند. محرومیت سردار آزمون هم یک خبر بد دیگر است. آزمون که در مرحله قبلی ستاره بیچون و چرای تیم ملی بود و با گلهایش گره از کار تیم کشورمان گشود، به خاطر کارت زردی که در بازی عراق دریافت کرد دیدار با سوریه را از دست داد تا زوج او و مهدی طارمی فرو بپاشد. البته ما مهاجمان خوبی داریم که امیدواریم جای خالی آزمون را پر کنند. مصدومیت احسان حاجصفی را هم نباید از قلم بیندازیم. کاپیتان تیم ملی به دلیل آسیبدیدگی حضور در دو بازی پیشرو را از دست داده و حتما جای خالی او حس خواهد شد. حاجصفی پاس تنها گل بازی با عراق را برای آزمون ارسال کرد و با وجود همه حرف و حدیثها، قطعا مهرهای موثر برای تیم ملی به شمار میآید. مرتضی پورعلیگنجی هم به خاطر مصدومیت سختش ماهها دور از میادین خواهد بود، اما امیدواریم جای خالی او را در قلب خط دفاع، بازیکنانی همچون شجاع خلیلزاده و محمدحسین کنعانیزادگان به خوبی پر کنند.