فرادید؛ بر اساس مطالعه‌ای که در 15 ژوئیه 2021 در مجله دسترسی آزاد PLOS Biology توسط پژوهشگران دانشگاه هاروارد در ایالات متحده منتشر شده، عنکبوت‌های پرشی میتوانند با استفاده از همان نشانه‌هایی که توسط انسان و سایر حیوانات مهره دار استفاده می‌شود، با دید محیطی اشیاء جاندار و بی‌جان را از هم تشخیص دهند.
به گزارش فرادید؛ توانایی شناسایی سایر موجودات زنده در اطراف شما یک مهارت کلیدی برای هر جانداری است. این توانایی برای یافتن جفت، جلوگیری از حمله شکارچیان و یا شکار کردن بسیار مهم است. حرکات مهره داران و بی مهرگان از اشیا بی جان متمایز است، زیرا استخوان‌های سفت و محکم اسکلت خارجی آنها موقعیت نسبی برخی از قسمت‌های بدن را محدود می‌کند. اکثر مهره داران میتوانند این الگوی حرکتی بیولوژیکی را از طریق اطلاعات بصری بسیار محدود، مانند نمایش نور-نقطه، که نقاطی از موقعیت مفاصل اصلی را نشان می‌دهد، تشخیص دهند.
برای بررسی این پدیده برای اولین بار در بی مهرگان، محققان حدود 60 عنکبوت پرشی وحشی (Menemerus semilimbatus) را روی تردمیل کروی مهار کرده و از صفحه رایانه برای آشکارسازی نمایشگر‌های نور نقطه‌ای در هر طرف دید محیطی خود استفاده کردند (فقط برای چشم‌های جانبی آنها).
محققین دریافتند که عنکبوت‌ها بیشتر سعی می‌کنند صفحه‌هایی را که حرکات تصادفی را نشان می‌دهند، بچرخانند و یا با آنها رو به رو شوند، در مقایسه با حرکاتی که به روش بیولوژیکی‌تر حرکت می‌کنند و فاصله مفاصل محدود است.
نتیجه به نظر برخلاف این انتظار بود که عنکبوت‌ها باید توجه خود را به اشیائی در اطراف خود متمرکز کنند که به نظر می‌رسد زنده هستند؛ مثلا برای گرفتن طعمه‌های، جفت یابی یا دفاع در مقابل شکارچی‌ها. با این حال، نویسندگان این تحقیق بیان داشتند که این رفتار ممکن است به عنکبوت‌ها اجازه دهد تا چشم‌های اصلی رو به جلو خود را روی اشیاء ناشناس متمرکز کنند تا دید بهتری به آنها داشته باشند. دید پیچیده به طور مستقل در مهره داران و بندپایان تکامل یافته؛ بنابراین توانایی تشخیص حرکات جانداران و غیرجانداران با استفاده از موقعیت نسبی مفاصل به احتمال زیاد به طور همگرا در دو گروه از حیوانات بوجود آمده است.
محققان می‌گویند چشمان ثانویه عنکبوت‌های پرشی، نشان می‌دهد که که ابزاری عجیب و شگفت انگیز هستند.
در این آزمایش، دانشمندان مشاهده کردند که چگونه عنکبوت‌های پرشی به تنهایی میتوانند جدا از موجودات زنده غیر زنده باشند، با استفاده از الگوی حرکتی نیمه سفتی که مشخص کننده شکل دهنده‌ها است، بدون کمک هیچ نشانه‌ای از شکل.
یافتن این مهارت در عنکبوت‌ها، که قبلاً فقط در مهره داران شناخته شده بود، چشم انداز‌های جدید و مهیجی را درباره تکامل ادراک بینایی پیش روی محققان قرار می‌دهد. دانشمندان به دنبال این هستند که پی ببرد چه نشانه‌های بصری دیگری در این نوع از جانداران قابل درک است.
عنکبوت‌های پرشی اصولاً در نزدیکی منازل یافت شده و شکارچیان فعالی در طول روز هستند. در هنگام شکار خم شده و بدن خود را به سوی طعمه نزدیک کرده و با بلند کردن پا‌های جلویی با چنگال‌هایشان به سمت طعمه جهش کرده و این جهش دیدنی و جذاب از طریق انقباض عضلانی در بدن که در اصل نیروی مایعات داخل بدن باعث سرعت بخشیدن به عضلات پا‌ها شده و به حرکت آنها سرعت می‌بخشد. این نوع عنکبوت‌ها بیشتر از حشرات تغذیه می‌کنند و با پرش و جهش خود طولی 10 تا 40 برابر بیشتر از بدن خود را پیدا می‌کنند.
محل زندگی آنها متنوع بوده و در مناطق گرمسیری که زیستگاه‌هایی نظیر جنگل با بارندگی زیاد و یا در قله‌های کوه می‌باشد. این گونه‌ها بیشتر در شاخ و برگ‌ها و در نزدیکی گیاهان، نرده، دیوار‌ها و درز‌ها ساکن می‌شوند.
برخی از آنها برای محافظت خود در برابر خطر نیش می‌زنند و جای نیش آنها دردناک بوده و تنها تعدادی از گونه‌های آنها در هنگام نیش زدن عوارض دیگری را هم به همراه دارند.
منبع: scitechdaily.com
