به گزارش خبرنگار مهر، جنگ بین مربی داخلی و خارجی سالهاست که در فوتبال ایران وجود دارد اما واقعیت این است که طی ماه های اخیر این جنگ رو به سردی گراییده و با پیشروی کی روش و برانکو در سطوح بین المللی و جا مانده مربیان داخلی عملا شرایط به سود مربیان موبور جلو می رود.
پیش از این بودند مربیان داخلی که هر روز صبح به چیزی اشکال می گرفتند و موضوعی را دست آویز می کردند برای حمله به موبورها! دقیقا این جنگ شبیه به جنگ هایی در قلب اروپا است که بین موبور ها و کله سیاه های مهاجر بعضا رخ می دهد.
محمد مایلی کهن را شاید باید پرچمدار ارتش مربیان داخلی دانست که از قیمت دستمزد تا دندانپزشکی کی روش و برانکو را زیر نظر داشت و آنها را نقد می کرد بعضا این مربی حرف های درستی هم می گفت اما این روزها با صعود پرسپولیس به جمع هشت تیم برتر آسیا و البته نزدیکی کی روش به صعود در رقابت های مقدماتی جام جهانی همه چیز تحت الشعاع قرار گرفته است.
در واقع 5 سال بی شکستی کی روش در قاره پهناور آسیا و صفر گل خورده در صدر گروه رقابت های مقدماتی آسیا همه چیز را تحت تاثیر قرار داده و کی روش را نه در ایران که در آسیا بی رقیب کرده است. برانکو هم با تیمش خوب جلو می رود و عملا هواداران پرسپولیس به شدت از او حمایت می کنند حتی بزرگترین بازیکنان این تیم را هم کنار می گذارد و هوادار پشت او می ایستد.
به این ترتیب منتقدانی مثل مایلی کهن، مظلومی، قلعه نویی و غیره فعلا عقب نشینی تاکتیکی کرده اند و در سکوت به سر می برند. به واقع حداقل امروز نمی توان انتقادی مردم پسند از کی روش مطرح کرد و جایگاه او را متزلزل کرد. نکته جالب توجه دیگر اینکه سردمداران انتقاد از کی روش فعلا دنبال تیم می گردند و در تیم های خودشان هم موفق نشده‌اند و کسی آنها را تاکنون نخواسته است در این سو گل محمدی و دایی و موافقان کی روش روزهای بهتری دارند.
البته توپ فوتبال گرد است و هزار جور اتفاق در آن رخ می دهد و به نظر می رسد مخالفات و منتقدان کی روش هم منتظر روزی هستند که بتوانند کی روش را نقد کنند حتی به خاطر باخت به تیمی مثل آرژانتین.
