حاج محمدحسن اصفهانی، فرزند آقا محمدحسین صراف را باید نخستین موسس راهآهن در ایران دانست. صراف دوره‌‌‌گردی که کارش فروش کرباس جزء بود، بعد از مهاجرت به تهران با کمپانی انگلیسی «قوزی» ارتباط برقرار کرد و بعد از مرگ نماینده آن کمپانی در ایران جانشین او شد. به همین علت به «حاجی قوزی» شهرت یافت. بعد از آن او به تجارت زریجات بدلی بافت فرانسه پرداخت، اما نقطه آغاز موفقیت‌‌‌های او را باید زمانی دانست که با آقا ابراهیم امین السلطان، وزیر دربار آشنا شد و از طریق او امتیازات ویژه‌‌‌ای کسب کرد که از آن جمله می‌توان به انحصار معدن فیروزه نیشابور و اداره امور ضرابخانه اشاره کرد.
بعد از مرگ امینالسلطان، رابطه حاجی با پسر وزیر دربار که جانشین پدر شد ادامه یافت و او را به قدرتمندترین تاجر کشور تبدیل کرد. مردی که در تاریخ با عناوینی مانند «کمپانی» و «امین دارالضرب» شناخته می‌شود. او غیر از ارتباطات گسترده دولتی با سیدجمال‌الدین، معروف‌‌‌ترین روشنفکر جهاندیده زمان خود نیز دوست بود و به همین علت افق دید گسترده‌‌‌تری نسبت به نیازهای آینده داشت. به همین دلیل تاسیس راهآهن را در دستور کار خود قرار داد؛ ارزان‌‌‌ترین وسیله‌‌‌ای که می‌توانست بیشترین حجم بار را از جایی به جای دیگر انتقال دهد و در این راه، کوتاه‌‌‌ترین مسیر را برای انجام کار انتخاب کرد، محمودآباد به آمل. شهری که می‌شد از آنجا در کوتاه‌‌‌ترین زمان، مال تجار روسیه را به پایتخت انتقال داد.
حاجی محمدحسن، شوال 1304 قمری، همراه با برادرش حاج محمدرحیم و میرزا جعفر برادر حاج سیاح به پاریس رفت تا مقدمات راهآهن را تدارک ببیند و اواخر سلطنت ناصرالدین شاه، شروع به ساخت راهآهن آمل- محمودآباد کرد. اعتمادالسلطنه در یادداشت روز یکشنبه هجدهم ربیع الاول سال 1305 قمری دراین‌باره می‌‌‌نویسد:
«حاجی محمدحسن امین دارالضرب که فرنگ رفته بود مراجعت نموده و به حضور شرفیاب شد. می‌‌‌گوید راهآهن تا شهر آمل از محمودآباد آورده است.»
مهدی بامداد در کتاب شرح حال رجال ایران می‌‌‌نویسد:
«خیال داشت که بعد از آمل به تهران بکشد. برخی از اشخاص نوشته‌‌‌اند مقداری نمانده بود که به واسطه دسایس میرزا عبدالله‌خان یوشی انتظام‌الدوله سردار امجد و میرزا علی‌اصغرخان اتابک که صاحبان دو بندر در مازندران بودند آن راه از کار افتاد. به همین جهت یکی دو کرور تومان ضرر به حاجی محمدحسن خورد، اما به نظر نگارنده این سطور چنین نیست: زیرا سیاست خارجی و نفوذ روزافزون بیگانگان در ایران مانع اتمام کار شد و موضوع همین‌طور معوق و خنثی ماند تا اینکه به مرور ایام راهآهن و تاسیسات آن به کلی از بین رفت و موضوع ضدیت امینالسلطان هم اشتباه است. امینالسلطان همیشه با امین الضرب‌ها ( پدر و پسر) تا آخر عمر به واسطه منافعی که می‌‌‌برد میانه بسیار خوبی داشت و هیچ وقت با آنان مخالفتی ابراز نداشته است.»
حاج سیاح که برادرش یکی از همراهان حاج محمدحسن در سفر پاریس بود در دیداری که از ریل آهن آمل داشت از دخالت روس‌‌‌ها سخن گفت و ابراز کرد اگر اینها بگذارند این کار به سرانجام خواهد رسید.
امین دارالضرب برنامه‌‌‌های بسیاری برای گسترش کار داشت، اما منفعت‌‌‌طلبی شاه و دخالت بیگانگان هرگز اجازه تحقق آنها را به او نداد و نخستین تجربه تجاری بخش خصوصی در این زمینه با شکست مواجه شد. یادآور می‌شود که نخستین راهآهن ایران بین بندر انزلی و پیربازار در سال 1227 هجری شمسی ساخته شد که 12 کیلومتر آن تا اواسط دوره پهلوی فعال بود و به وسیله این رژیم جمع‌آوری شد. لوکوموتیو آن که در داخل محوطه سازمان بنادر انزلی موجود است زمان ساخت 1848 را بر خود دارد.
منبع: تین نیوز
