ویژگی‌های آئودی کیو۴ اسپورت‌بک

یکی از جنبه‌های انقلاب خودروهای برقی که کمتر مورد توجه قرار گرفته است، این است که چقدر تفاوت‌های سنتی میان محصولات «مرغوب» لوکس (premium) و «بازاری پررونق» (mainstream) را کاهش خواهد داد؛ شاید بتوان گفت «یک انقلاب خاموش». برای نمونه در گذشته «ظرافت» مرزی متمایزکننده بود. روزهایی که گفته می‌‌شد تنها صدایی که داخل رولز‌رویسی که با سرعت می‌رود می‌توان شنید، صدای ساعت است، اما داخل یکی مینی، حتی وقتی خودرو متوقف باشد، نمی‌توان با همسفر خود گفت‌و‌گو کرد؛ تفاوت بسیار بود و روشن.

در حالت عادی نمونه دارای باتری کوچک‌تر و دو چرخ محرک برای بیشتر نیازها کاملا کافی است‌

ویژگی‌ها

با این حال، اکنون رانشگرهای الکتریکی چنین تمایزهایی را تا حد زیادی منسوخ کرده‌اند. اگر مایل باشید، هنوز هم می‌توانید پول خود را صرف خرید خودرو بزرگ‌تری کنید که طراحی داخلی بهتر یا نشان مجلل‌تری دارد، اما خریدن خودرو فوق‌العاده ساکت چندان آسان نیست.

طراحی این خودرو برقی چندان فریبنده‌تر از مدل‌های هیوندایی، کیا یا اسکودای جدید نیست

برای همین منظور است که «آئودی پریمیوم» با نام کامل مدل «کیو4 اسپورت‌بک 50 ایی-ترون کوآترو» با قدرت 229 اسب بخار، 220 کی دابلیو اس لاین (S line) نظرم را جلب کرد. این خودرو خواهر مدل‌های دیگر شاسی‌بلندهای برقی متوسط تا بزرگ گروه فولکس ‌واگن است: اسکودا انیاک، فولکس ‌واگن آی‌دی4، و سئات بورن آینده (Seat Born). (همچنین یک مدل کیو4 با ظاهر نه چندان شیک هم وجود دارد.) همه آن‌ها طبق «پلتفرم» برقی ماژولار (قطعه قطعه) گروه فولکس واگن ساخته شده‌اند، به این ترتیب، از نظر مهندسی زیربنایی، تا حد زیادی مشابه یکدیگرند.

تفاوت‌ ظرافت میان اسکودا انیاک (Skoda Enyaq) فولکس‌ واگن آی‌دی4 و آئودی کیو4 اسپورت‌بک حتی کم‌تر از تفاوت میان اسکودا اوکتاویا (Skoda Octavia)، فولکس واگن گلف و آئودی آ4 (A4) است که همه‌شان از موتورهای احتراق داخلی مشابه برخوردارند. این تمایز به هر حال داشت آن قدر کم‌رنگ می‌شد که یکی از رئیس‌های آئودی چند سال پیش گفت که نمی‌فهمد چرا همه به‌جای آئودی، اسکودا نمی‌خرند که ارزان‌تر است.

از میان این سه خودرو، اسکودا بهترین قیمت را دارد و طراحی داخلی و بیرونی‌اش ناخوشایند است؛ فولکس واگن آی‌دی4 گنده‌تر و بدقواره‌تر از اندازه واقعی‌اش به نظر می‌رسد اما داخلش نوآورانه و جذاب است، و آئودی4… خب، جلو پنجره بزرگ آئودی را دارد، اسپورت‌تر به نظر می‌آید، و داخلش انتظارهای معمول خریدار آئودی را برآورده می‌کند. با توجه به اینکه این آئودی برای پز دادن است، شاید رینگ‌های آلیاژی 21 اینچی غول‌پیکر (به قیمت 1275 پوند گران‌تر) را ترجیح دهید. اما در غیر این صورت، به نظر نمی‌رسد که این خودرو الکتریکی پرمدعا هیچ چیز جالبی داشته باشد.

مثل دیگر خودروها، ماشین خوبی است. نشستن در مدل اسپورتش حتی ممکن است گردنتان را بشکند (خوشبختانه گزینه‌های «اقتصاد-‌ارجح‌تر» موجود است). مانند بقیه همتایان خود سنگین به نظر می‌رسد. اما چهار چرخ محرک مدل کوآترو در آزمایش من روی خودروها (یک موتور برقی برای چرخ‌های جلو و یکی برای عقب) به اندازه کافی سریع و مطمئن بود. همچنین برد خوبی هم دارد: 200 تا 250 مایل ( تقریبا 320 تا 400 کیلومتر) با مراقبت معقول، به لطف داشتن باتری بزرگ و کافی (82 کیلو وات ساعت).

طبق معمول، ایراد آن، مدت زمانی است که برای شارژ شدن مصرف می‌کند: ساعت‌های متمادی برای شارژ خانگی «سریع»، اما اگر بتوانید یکی از آن سریع‌ترین شارژرها را بیابید، شاید نیم ساعت طول بکشد که با 100 مایل اضافه «پر شود» و این مشکلی فزاینده است، زیرا تعداد خریداران خودروهای برقی از میزان نصب شارژرهای سریع قابل استفاده پیشی می‌گیرد. همچنین، باید در مورد خودروهای غیربرقی و ون‌هایی که در محل شارژ خودروهای برقی پارک می‌کنند، اندک عوامل بازدارنده‌ای وجود داشته باشد، و اینکه آیا خودروهای هیبریدی شارژشدنی (plug-in hybrids) برای دسترسی به این شارژرها، خودروهای برقی به حساب می‌آیند یا نه.

عکس از Audi

می‌توانم با اطمینان کامل کیو4 اسپورت‌بک ایی-ترون را با هر ظاهری که دارد؛ با باتری کوچک‌تر یا بزرگ‌تر و چهار چرخ محرک یا محرک عقب، توصیه کنم. اما در حالت عادی نمونه دارای باتری کوچک‌تر و دو چرخ محرک برای بیشتر نیازها کاملا کافی است.

رانندگان آئودی ناامید نخواهند شد. با این حال، مزیت فناوری این مدل خودرو، طراحی و ظرافت به‌شدت در حال کاهش آن است و دلیل آن نه تنها وجود رقبای داخلی‌اش، اسکودا (و احتمالا سئات)، بلکه وجود مدل‌های جدید کیای برقی6 (EV6) و هیوندایی یونیک5 (Ioniq5) است. اگر چندان تحت تاثیر هزینه‌های بحران زندگی قرار نگرفته‌اید و می‌توانید هر یک از این جدیدترین مدل‌های چشمگیر را تهیه کنید، ناامید نخواهید شد.