سر و صدا برای هیچ!

مثال درجه یک می‌خواهید؟ به استقلال ابتدای فصل نگاه کنید. پرهیاهوترین خرید این تیم، جذب امین قاسمی‌نژاد بود؛ بازیکنی که رسانه‌ها به او لقب بمب دادند و فرزاد مجیدی، مربی آبی‌ها هم بعد از استخدام این بازیکن گفت: «دربی نقل‌وانتقالات را از پرسپولیس بردیم.» با این حال قاسمی‌نژاد یک نیم‌فصل کاملا ناموفق را در استقلال پشت سر گذاشت و در زمستان به گل‌گهر سیرجان پیوست. او در سیرجان هم کار چندانی از پیش نبرد. در فاصله یک هفته به پایان فصل، امین کلا یک گل زده است و این یعنی هیاهو برای هیچ. در عوض اما ستاره این فصل استقلال امیرحسین حسین‌زاده بود که شاید موقع امضای قراردادش هیچ‌کس او را نمی‌شناخت، اما تبدیل به جوان اول لیگ شد و هر هفته کیفیتی بهتر پیدا کرد. در پرسپولیس یک ماه سر جذب رضا اسدی جنجال وجود داشت. شماره هشت را به او دادند، هر شرطی گذاشت قبول کردند و هر چه پول خواست پرداختند، اما او در عمل تبدیل به یکی از ناموفق‌ترین بازیکنان این فصل شد؛ مهره‌ای که در همین دیدار با پدیده ظرف چند دقیقه پایانی برای حفظ نتیجه به میدان آمد و باز با خطاهای بی‌موردش تیم را به خطر انداخت. جالب است که پرسپولیس حتی با شرط عقد قرارداد یک ساله با این بازیکن هم کنار آمد، اما حالا کسی از جدایی او و حضور احتمالی‌اش در لیگ تایلند ناراحت نیست. از این مثال‌ها زیاد داریم. می‌شود به سپاهان هم اشاره کرد که بین دو نیم‌فصل رشید مظاهری را با کلی سروصدا خرید، اما گلر سابق آبی‌ها درون دروازه حتی عملکردی ضعیف‌تر از کریستوفر کنت ارائه داد. رشید پای ثابت شکست‌های سنگین چند ماه گذشته سپاهان بوده است؛ از باخت‌های سه گله و پنج گله در لیگ قهرمانان آسیا تا همین شکست 3برصفر اخیر برابر فولاد که عملا نایب‌قهرمانی را هم از سپاهان گرفت. در نتیجه روشن است که باشگاه‌ها باید با چشم باز خرید کنند و جسارت استفاده از جوانان را داشته باشند. شاید بازیکنی که آن همه نازش را می‌کشید و به خاطرش سر کیسه را شل می‌کنید چیزی در چنته نداشته باشد. شاید ستاره بعدی شما همان جوانی باشد که روی نیمکت نشسته و محتاج یک اشاره و فرصت مختصر است.