مهسا شاهمیلی - دانشجوی کارشناسی روانشناسی
تحریریه زندگی آنلاین :
اول: روشهای پیشگیرانه
یک سری پیشنهادها در این قسمت مطرح شده تا از درگیریهای بیهوده جلوگیری کنید. خانه را امن کنید و وسایل گران قیمت را کنار بگذارید. گاهی با اعمال بعضی تغییرات کوچک مثل جلو آوردن ساعت غذای کودکتان میشود تا حدی از گریه او کم کرد. کارها را ناگهانی و بیمقدمه انجام ندهید. از قبل برای هر کاری مثل غذا خوردن و حمام کردن به کودک اطلاع بدهید. اگر کودک شما مشغول خراب کاری است، سرگرمش کنید یا وظیفه کوچکی به او بدهید تا ذهنش از موارد دردسرساز منحرف بشود.
بیشتربخوانید:
دوم: روشهای مشارکت
در این روش کودک خود را در کارهای خود مشارکت بدهید. این کار احساس مسئولیت و اعتماد به نفس را در کودک شما افزایش میدهد. لازم نیست حتما کار مهمی باشد از نظر یک کودک «اینجا وایسا و هر وقت خواستم اون دستمال رو بده به من» هم کار مهمی به حساب میآید! توجه کنید کاری که به بچه میدهید مطابق تواناییهای او باشد تا کودک شما دچار ناتوانی و ناکامی نشود، مثلا وقتی خودتان مشغول شستن سبزی هستید، یک سیب به او بدهید تا برای شما بشوید. مشارکت دادن کودک شما کارها را کندتر و آشفتهتر میکند، اما در نهایت مانع جنجال و دردسر میشود و کودک دلبند شما هم توجه کافی را دریافت کرده است.
در پایان از زحماتش تعریف و تمجید کنید!
سـوم: روش دور کردن
اساس این روش دور کردن فرزند شما از محل تنش و درگیری است تا آرامتر بشود و بتواند به خطایش فکر کند و خودش را برای عذرخواهی آماده کند.
مراحل روش دور کردن
هشدار: به سوی کودک خطاکار بروید. خم شده یا زانو بزنید تا هم قد او شوید. مستقیم به چشمانش نگاه کرده و با لحن قاطع به او هشدار بدهید. مثلا «ما نباید بقیه رو هل بدیم. این کار درستی نیست. لطف کن دیگه این کار رو انجام نده».
هشدار نهایی: اگر بعد 1 تا 5 دقیقه دوباره این رفتار ناشایست او تکرار شد، با لحن قاطع به او هشدار نهایی را بدهید. مثلا «به تو گفتم کسی رو هل نده. اگر دوباره این کار رو بکنی، تنبیه میشی».
دور کردن: اگر کودک باز هم این کار را تکرار کرد، بلافاصله او را از محل دور کرده و به جایی ببرید که نتواند شما را ببیند. وسایل بازی و سرگرمی در دسترس او نباشد، احتمال خطر و آسیبدیدگی برای او نباشد و در نهایت ترسناک و باعث وحشت او نباشد. مجبورش کنید آن جا بماند. در این مدت به گریههای کودک توجه نکنید و به هیچ وجه به او جواب ندهید. زمان این کار را بر اساس سن کودک تعیین کنید، یعنی برای کودک دو و نیم تا چهار ساله 2 یا 3 دقیقه و برای کودکان چهار سال به بالا، 5 دقیقه کافی خواهد بود.
بیشتربخوانید:
توضیح: قبل از اینکه از کودکتان دور شوید، دلیل تنبیه را براش توضیح دهید، مثلا «ما نباید کسی رو هل بدیم. این کار خوبی نیست، چون ممکنه به دیگران صدمه بزنیم. 5 دقیقه اینجا بنشین و به کاری که کردی خوب فکر کن. بعد از اینکه 5 دقیقه تموم شد، من میام و ازت میخوام که معذرت خواهی کنی. حالا همین جا بمون».
عذرخواهی: اگر کودک بعد از چند ثانیه محل را ترک کرد و پیش شما آمد، او را دوباره به محل قبلی برگردانید و باز هم علت تنبیه را توضیح دهید. این کار نباید با خشونیت و عصبانیت باشد. مدت دور نگهداشتن نباید بیش از 5 دقیقه باشد. اگر کودک شما از کارش پشیمان شده، نباید از زمان تعیین شده کم کنید. بعد از تمام شدن زمان دور نگهداشتن، پیش او بروید و از او بخواهید که عذرخواهی کند. علاوه بر آن باید دلیل معذرتخواهی را هم بگوید. سعی کنید که عذرخواهی را به سرعت قبول نکنید.
تعریف و تمجید: بعد از عذرخواهی، کودک خود را مورد تعریف و تمجید قرار بدهید. این کار باعث میشود مطمئن بشود که رفتار بدش را بخشیدهاید. مثلا بگویید «آفرین، ممنون، حالا خوب شد».
ماجرا را خاتمه دهید: حالا پرونده ماجرا را ببندید و از او بخواهید که بازی کند یا کاری را که نیمه تمام رها کرده تمام کند. او باید بفهمد که تنبیه تمام شده و فرصتی برای شروع تازه به وی دادهاید.
بیشتربخوانید:
چهارم: اگر یک بار دیگر این کار را بکنی، تنبیه میشوی!
معمولا دور کردن روش موثری بوده، اما هنگامی که کودک بزرگتر میشود، ممکن است شیوه دیگری هم لازم باشد. این شیوه جدید را قبل از شیوههای دیگر استفاده نکنید، چون کارایی خودش را از دست میدهد. وقتی تمام راهکارهای بالا بینتیجه ماند، از این روش استفاده کنید. در این حالت به کودک بگویید اگر یک بار دیگر این کار را بکنی تنبیه میشوی. اگر بعد از این هشدار کودک باز هم کار بدش را تکرار کرد، او را از اتاق بیرون ببرید. لازم نیست محل خاصی باشد فقط کافی است مکانی باشد که شما در آنجا نباشید. برایش توضیح بدهید که رفتارش خوب نبوده و فقط وقتی تصمیم گرفت رفتار خوب داشته باشد و عذرخواهی کند، میتواند پیش شما برگردد. اگر کودک پیش شما برگشت تا جر و بحث کند، فقط دوباره او را بیرون ببرید. هیچ توجهی به او نکنید. به چشمهایش نگاه نکنید و بگویید که علاقهای به شنیدن این حرفها ندارید. با لحن آرام و قاطع صحبت کنید و بگویید «لطفا از اتاق برو بیرون». تا زمانی که کودک عذرخواهی نکرده، نباید به اتاق برگردد و این اتفاق خیلی زودتر از انتظار شما رخ میدهد. بیتوجهی مثل شوکی ناگهانی است که باعث میشود هر کاری بکند تا دوباره توجه شما را به دست بیاورد.
بعد از معذرتخواهی کردن، از کودک تعریف کنید و اجازه بدهید که کنار شما باشد و بازی کند.
پنجم: روش توقیف اسباببازی
این شیوه در مورد کودکان 4 تا 5 ساله موثر است. وقتی خود اسباببازی مشکلساز شده، این روش کارایی زیادی دارد.
ششم: پاداش و جایزه
برای کودکتان جدول جایزه درست کنید. به ازای هر رفتار خوب، به او یک ستاره بدهید و بعد از هر 10 ستاره به او جایزه بدهید. توجه کنید که هدایای کوچک برایش تهیه کنید وگرنه کودک شما هر بار انتظار جایزه بزرگتری خواهد داشت. در دادن جایزه به کودک افراط نکنید تا دادن پاداش به سلاحی علیه خودتان تبدیل نشود.
توجه
تنبیه بدنی حتی نوع سبک آن مثل سیلی زدن یا پشت دست زدن و کلا هر گونه خشونت و تندی رفتار شما به سلامت کودک لطمه خواهد زد.