روز گذشته اظهارات علی نیکزاد حسابی خبرساز شد. نایب‌رئیس مجلس شورای اسلامی در بخشی از سخنانش گفته است: «صحبت‌هایی که در راهروهای مجلس شنیده می‌شود بیانگر این است که از سرمربی تیم ملی ایران راضی نیستند و بیشتر دنبال این هستند که سرمربی داخلی انتخاب کنند. بنده لازم می‌دانم باز هم تاکید کنم که این صحبت‌ها در راهروها است نه در صحن رسمی و علنی مجلس.» اگرچه نیکزاد تاکید می‌کند که سخنان او جنبه غیررسمی دارد، اما به هر حال جایگاه حقوقی مجلس طوری است که دیدگاه‌های او یک موج بزرگ خبری راه انداخته است. بسیاری تصور می‌کنند اهالی بهارستان می‌توانند با توصیه به وزارت ورزش و نهایتا فدراسیون فوتبال، در مورد سرنوشت کادرفنی تیم ملی اعمال نظر کنند؛ مخصوصا از این جهت که قرار بوده مجلس برای تقویت تیم ملی کمک مالی هم در نظر بگیرد و حالا این کمک می‌تواند مشروط به انجام تغییرات مورد نظر شود.
روشن نیست که آیا زمزمه‌های روزافزون در مورد عزل اسکوچیچ سرانجام محقق خواهد شد یا نه، اما اظهارنظر این نماینده بازتاب منفی هم کم نداشته است. خیلی‌ها توصیه کردند بهتر است پارلمان توجه و تمرکزش را صرف مسائل بسیار مهم‌تری کند که مبتلا به زندگی روزمره ایرانیان است؛ مخصوصا اوضاع اقتصادی که وخامت امر در این زمینه نیازی به تشریح بیشتر ندارد. به علاوه این تذکر هم لابه‌لای نظرات مردم زیاد به چشم می‌خورد که انتخاب سرمربی برای تیم ملی فوتبال یک مساله بسیار تخصصی است که باید به اهل فن سپرده شود. «کیفیت» مهم‌ترین موضوع است و نمی‌توان صرفا با کلیدواژه‌ای مثل «مربی خارجی» نسخه تغییر تجویز کرد. هر چه هست روز به روز به جام‌جهانی نزدیک‌تر می‌شویم و البته روز به روز جایگاه سرمربی تیم کشورمان متزلزل‌تر می‌شود. حالا حتی اگر اسکوچیچ به جام‌جهانی هم برسد، بعید است اتوریته لازم برای هدایت تیم را داشته باشد.
