به گزارش «دنیای‌اقتصاد»، عصر روز شنبه هفته جاری، هجدهم تیرماه یکی از بانوان مسافر مترو به قصد سوار شدن به واگن، تلاش می‌کند مانع از بسته شدن یکی از درهای قطار شود؛ حرکتی که شاید یک بی‌‌‌احتیاطی خطرناک تلقی می‌شود، اما به گواه مسافران همیشگی مترو یک رخداد متداول در زمان بسته شدن درها بوده و برخی مسافران با علم به اینکه در نهایت می‌توانند مانع از بسته شدن در و به این شکل سوار شوند، با قرار دادن دست یا پای خود بین درهایی که به شکل خودکار در حال بسته شدن است، تلاش می‌کنند قطار را از حرکت باز داشته و خود را به داخل واگن برسانند.
اما حادثه بی‌‌‌سابقه یا کم‌‌‌سابقه زمانی رخ داد که قطار مذکور در حالی که دست مسافر میان در مانده بود، بر اساس روایت مسافر شروع به حرکت می‌کند و مسافر ناچار می‌شود هم‌‌‌پای حرکت قطار مسافت سکو را طی کند؛ این در حالی است که به طور معمول و استاندارد، در صورتی که شیء یا فردی مانع از بسته شدن در واگن شود، در باید باز و دوباره بسته شود. اما برخلاف انتظار قطار شروع به حرکت می‌کند و در نهایت پیش از برخورد مسافر با دیوار سکو که خطر جانی به دنبال دارد، به کمک یک مسافر دیگر حاضر در سکو و نیز به دنبال فریادهای سایر افراد حاضر در سکو و داخل واگن برای مطلع کردن راهبر قطار، مسافر اگرچه به زمین برخورد می‌کند، اما در نهایت جان او از حادثه به مراتب بدتر در امان می‌‌‌ماند.
اما درباره علت این حادثه حداقل سه پرسش مطرح است که پاسخ به آن از سوی متولی بهره‌‌‌برداری مترو می‌توان منعکس‌‌‌کننده میزان احتمال تکرار این رخداد نادر باشد. پرسش اول این است که چگونه در قطار در شرایطی که شیء خاصی مانع از بسته شدن آن شده، به طور خودکار متکی به حسگرهای مربوطه، باز نشده تا از نو بسته شود؟
پرسش دوم مربوط به عملکرد تجهیزات داخل کابین راهبر قطار است که قاعدتا باید از بسته نشدن همه درها مطلع شود و مادامی‌‌‌که از این موضوع اطمینان حاصل نکرده، نباید اقدام به حرکت کند. سوال این است که آیا چنین تجهیزاتی در کابین وجود داشته و راهبر مرتکب خطا شده یا اینکه این تجهیزات به درستی عمل نکرده است؟ پرسش سوم نیز ناظر بر تجهیزات مربوط به ارتباط راهبر قطار با ماموران ایستگاه است. سوال اینجاست که آیا این تجهیزات وجود نداشته یا اینکه ماموران ایستگاه از آنچه در سکو در حال وقوع بوده غفلت کرده و موضوع را به موقع به راهبر اطلاع نداده‌‌‌اند؟
پاسخ به این پرسش‌‌‌ها از سوی متولی بهره‌‌‌برداری متروی تهران می‌تواند مشخص کند که آیا نگرانی درباره تکرار این حادثه نادر به‌‌‌جاست یا اینکه تجهیزات و امکانات ایستگاه‌‌‌ها و قطارهای در حال سرویس‌‌‌دهی نقص فنی نداشته و صرفا برخورد با اغفال ماموران و راهبر می‌تواند نتیجه‌‌‌بخش باشد؟
