چرا تک فرزندها کمتر سپاسگذار والدین خود هستند؟

حجت الاسلام علی ترابی با بیان اینکه در جامعه کنونی به دلیل تفاوت نوع سبک زندگی، بسیاری از مردم تک فرزندی را انتخاب می‌کنند، گفت: بخشی از مردم تک فرزندی، بخشی دیگری بی فرزندی را انتخاب می‌کنند و نزدیک به بیست درصد از مردم نیز قادر به فرزند آوری نیستند؛ به این معنا که علی رغم آنکه فرزند می‌خواهند، اما فرزند دار نمی‌شوند.

این پژوهشگر حوزه جمعیت ادامه داد: ما سه گروه بحرانی در زمینه فرزندآوری داریم؛ گروهی که بی فرزندی را عمدا انتخاب کرده اند، گروهی که بی فرزندی را آگاهانه انتخاب کرده اند و گروهی که عقیم هستند که این سه گروه، آمار قابل توجهی از جامعه ما هستند بنابراین ما با بحران اجتماعی سنگین در زمینه خانواده رو به رو خواهیم شد.

وی با تأکید بر اینکه در زمینه تک فرزندی و آسیب‌های این موضوع در قدم اول ما باید پیامد‌های این مسئله را در ابعاد مختلف به مردم اطلاع دهیم، عنوان کرد: تک فرزندی به این معناست که یک خانم در طول دوران زندگی و در زمانی که قابلیت فرزند آوری دارد تنها یک فرزند را به دنیا بیاورد.

ترابی با بیان اینکه خانواده‌های تک فرزند دارای مشکلات عدیده در زمینه توانمندی‌های روان شناختی خواهند بود، افزود: این اختلالات در دو سطح کودک و والدین به ویژه مادر مطرح می‌شود.

این پژوهشگر حوزه جمعیت اظهار کرد: کودکانی که تک فرزند هستند، دارای اختلالات مختلفی خواهند شد که بیشترین مصادیق ان با یک عنوان کلی به نام آی کی یو یا همان هوش هیجانی اجتماعی تعریف می‌شود؛ این فرزندان دارای تاب آوری و قدرت تحمل کمتری هستند همچنین این کودکان قدرت سازگاری کمتری با اجتماع و در آینده با همسر و دیگران دارند.

وی افزود: کودکان تک فرزند قدرت راه وری و مدیریت پائین و در عین حال در زمینه انعطاف، تبعیت و رهرو بودن ضعیف هستند و همچنین دارای توقعات زیاد و غیر منطقی هستند.

ترابی با بیان اینکه افراد تک فرزند دارای کمال زدگی و آرمان طلبی هستند که آرمان طلبی به معنی اختلال است، عنوان کرد: این نقش از مادر به آن‌ها سرایت می‌کند که این افراد دارای اضطراب هستند که این اضطراب اقسام مختلفی دارد.

این پژوهشگر حوزه جمعیت با اشاره به اینکه موضوع تک فرزندی در کشور ما کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است، تصریح کرد: مادری که تک فرزند دارد، پیوسته این نگرانی رادارد که همین یک فرزند را از دست بدهد و نوعی دلبستگی به فرزند خود دارد.

وی ادامه داد: مادرانی که دارای تک فرزند هستند مراقبت‌های بسیار زیاد و افراطی نسبت به بچه دارند و سعی در کنترل فرزند خود دارند و حتی زمانی که فرزند آنان تا مدرسه می‌رود و بر می‌گردد در ذهنشان از او مراقبت می‌کنند و اضطراب دارند و این اضطراب منتشر و تعمیم یافته و به پدر و فرزند نیز منتقل خواهد شد؛ این اضطراب محدود به یک موضوع نیست و به مرور همه ابعاد زندگی فرد را درگیر و کنترل می‌کند.

ترابی گفت: بعد دیگری از پیامد‌های تک فرزندی که خانواده‌ها نسبت به آن باید آگاه شوند، این است که هر چه قدر والدین هزینه‌های مالی، روانی و عاطفی خود را برای یک کودک صرف می‌کنند برخلاف اینکه آن‌ها فکر می‌کنند که یک کودک مورد حمایت بهتر از چند کودک دارای امکانات کمتر است؛ اما فرزندان کمتر سپاسگزار خواهند بود.

این پژوهشگر حوزه جمعیت خاطر نشان کرد: کودکان تک فرزند این مهم را متوجه می‌شوند که از نعمت بزرگ خواهر و برادر محروم هستند و از والدین خود این سوال را می‌کنند که چرا تصمیم ندارند که فرزند دیگری داشته باشند و زمانی که متوجه می‌شوند که والدین در این زمینه تصمیمی ندارند، این مسئله به گره ذهنی و عقده تبدیل می‌شود که والدین این مسئله را به دل می‌گیرند و در اینجاست که جمیع زحمات والدین نادیده گرفته می‌شود و این فرزندان به ندرت حامیان خوبی برای والدین خواهند بود.