دلیلی که مدیران منچستر را وادار به اتخاذ چنین تاکتیکی می‌کند و باعث شده آنها به‌شدت با جدایی رونالدو مخالفت کنند، این است که آنها می‌دانند اگر موافقت‌شان با این موضوع را علنی کنند، پول زیادی به دست نمی‌آورند و البته اگر این بازیکن هم تیمی جدید پیدا نکند، قطعا جایگاه شخصیتی‌اش در میان سایر بازیکنان تنزل پیدا می‌کند. پس آنها در پشت پرده اعلام کرد‌ه‌اند که در صورت ارائه یک پیشنهاد خوب، مشکلی با فروش رونالدو ندارند، اما این موضوع را علنی نمی‌کنند و البته مطابق قراردادی که با وی دارند، نگه داشتن او را هم حق خودشان می‌دانند. این داستان می‌تواند قابل توجه مدیران فوتبال ایران باشد؛ جایی که بازیکن با وجود قرارداد، با یک پیشنهاد نازل دلاری همه‌چیز را زیر پا می‌گذارد و می‌رود. بسیاری از این قراردادها خیلی ضعیف تنظیم شده و همه حق را به بازیکن می‌دهد. حتی اگر باشگاه حق قانونی داشته باشد، اغلب به بهانه خدمات بازیکن یا مربی از حق خودش می‌گذرد؛ شبیه کاری که مثلا باشگاه استقلال در قبال فرهاد مجیدی انجام داد. تازه اینکه رونالدو است و چهره‌ای تاریخی، استثنایی و بسیار محبوب در تاریخ یونایتد محسوب می‌شود؛ بازیکنان ایرانی اگر یک هزارم پتانسیل و موفقیت‌های او را داشتند، احتمالا در شأن خودشان نمی‌دانستند حتی با باشگاه قرارداد امضا کنند!
