گوهر یسنا انزانی – روانشناس
تحریریه زندگی آنلاین : نکات قابل تأمل در «دوستی‌های خانوادگی»؛
برای دوستی‌ها و رفت‌وآمدهای خانوادگی نمی‌توان نسخه واحدی به همه زوجین داد، در بسیاری از موارد حسادت، سوء استفاده‌های مالی، عاطفی و رفتاری در دوستی‌های خانوادگی اتفاق می‌افتد که می‌تواند خانواده‌ها را تا مرز فروپاشی پیش ببرد؛ بنابراین تا زمانی که از افراد شناخت نسبی پیدا نکرده‌اید آنها را به‌عنوان دوستان خانوادگی به خانه خود راه ندهید.
زوجین نباید هر کسی را به‌عنوان دوست خانوادگی به خانه خود راه دهند. اولویت زوجین پس از ازدواج باید خودشان، همسرشان و سپس خانواده یکدیگر باشد. درواقع در ابتدا تفریحات دو نفره با همسر و سپس با خانواده‌ها باید اولویت زوجین باشد و دوستان نیز می‌توانند در این مسیر کنار زوجین و نه اولویت آنها برای تفریح باشند. زن و شوهر پیش از ازدواج باید ابتدا از علایق خود شناخت کافی پیدا کرده و بدانند که تمایل به برقراری کدام نوع از صمیمیت با همسر خود را دارند و با مطرح کردن خواسته‌ها و نیازهایشان با همسر سعی کنند این نیاز صمیمیت را از طریق همسر و سپس خانواده‌ها تأمین کنند.
بیشتر بخوانید:
انواع صمیمیت
«صمیمیت» به انواع صمیمیت عقلانی (صحبت درباره افکار و عقاید خود)، روانشناختی (صحبت درباره موضوعات مهم)، عاطفی (صحبت درباره احساسات خود با دیگران)، معنوی (صحبت درباره کارهای خیر)، زیبایی شناختی (صحبت درباره هنر و موسیقی)، اجتماعی و تفریحی (رفتن به سینما و سفر و گردش)، زمانی (صرف زمان با یکدیگر) و جسمی تقسیم می‌شود.
اگر به حد کافی در رابطه زناشویی صمیمیت بین زوجین وجود نداشته باشد، راه برای رابطه‌های فرازناشویی باز می‌شود. زوجین در ابتدا باید بدانند از همسر خود کدام نوع از صمیمیت را خواستار هستند و همسرشان کدام نوع صمیمیت را از آنها انتظار دارد و سپس درصدد رفع نیاز یکدیگر برآیند.
اینگونه برای رسیدن به این صمیمیت‌ها با همسر خود زمان صرف می‌کنند و به اشتباه آن را در دوستی‌های خانوادگی جستجو نمی‌کنند.
این به آن معنا نیست که نباید دوستان و رفت‌وآمدهای خانوادگی با دوستان داشت اما اولویت ما برای رفع خواسته‌هایمان باید همسر و خانواده‌های خود باشد.
بیشتر افراد درون‌گرا نیاز به ارتباط کمتر و صمیمیت‌های معنوی، عقلانی و روانشناختی دارند و در مقابل افراد برون‌گرا معمولاً نیاز به صمیمیت‌های زمانی، اجتماعی و تفریحی دارند و در ابتدا زوجین باید نوع صمیمیت مورد نیاز یکدیگر را بشناسند.
احساسات خود را در ابتدا با همسر در میان گذاشته و اگر خواسته‌ای دارید به او بیان کنید تا بتوانید نیازها و صمیمیت لازم را از طریق یکدیگر به دست آورید.
شرایط انتخاب دوستان خانوادگی
دوستان خانوادگی حتماً باید با ما صادق و بی‌ریا باشند و برای رشد فردی و خانوادگی به ما کمک کنند و در عین حال حدومرز رفتاری را نیز رعایت کنند. راجع به هرفرد و علایق او واقع بینانه فکر کنید و تصمیم بگیرید که آیا می‌توانید با او رفت‌وآمد خانوادگی داشته باشید یا خیر، دوستان خود را بدون نقاب در شرایط مختلف امتحان کنید تا اصل وجودی آنها را بشناسید و ویژگی‌های منفی آنها را هم ببینید. بدون شناخت کافی از دوستان وارد رابطه صمیمی با آنها نشوید. نباید اطلاعات شخصی خود را در اختیار دوستان خانوادگی قرار دهید و در هر مقطع زمانی و تحت هر شرایط خانوادگی آنها را به خانه خود راه دهید، چه‌بسا دوستی‌های خانوادگی که گرفتار حسادت شده و خانواده‌ها را متلاشی کرده است. بسیاری از افراد دارای اختلالات شخصیتی، جز به کمک آزمون‌های روانشناختی و از طریق مراجعه به روانشناس شناخته نمی‌شوند، ازاین‌رو بسیاری پیش آمده که زوجین با چنین افرادی وارد دوستی‌ها و رفت‌وآمدهای خانوادگی شده و در نهایت زندگی خود را از دست داده‌اند، از این رو در انتخاب دوستان خانوادگی باید دقت نظر بیشتری داشته باشیم.
بیشتر بخوانید:
حدومرز در روابط دوستانه خانوادگی
برای مثال فرد دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است در دوستی‌های خانوادگی کارهای هنجار گریزی نظیر برقراری روابط فرا زناشویی و یا مصرف مواد مخدر انجام دهد. از این رو در دوستی‌ها و رفت‌وآمدهای خانوادگی باید دقت کنیم که این افراد دارای اختلال شخصیت را به خانه خود راه ندهیم و در صورت لزوم از مشاوره روانشناسان برای شناخت بهتر افراد بهره گیریم.
انتخاب دوستان بر اساس خط قرمزهای خانوادگی
زوجین پیش از ازدواج باید درباره حدومرزهای روابط دوستانه خود صحبت کنند و بر اساس خط قرمزهای خود و همسر، حد وسطی را در نظر گرفته و آن اصل را در روابط خود با دوستان رعایت کنند. در این راستا زوجین باید اصول رفت‌وآمدی مخصوص خود را بشناسند و بدانند هدف‌شان از برقراری ارتباط دوستانه با افراد چه هست.
عواقب کاهش صمیمیت زوج‌ها
کاهش میزان "صمیمیت" زوجین از جمله عوامل سوق دادن رابطه زناشویی به سمت "طلاق عاطفی" است. در چنین شرایطی زوجین بدون آنکه هیچ حس، میل، رغبت و عاطفه‌ای نسبت به یکدیگر داشته باشند، زیر یک سقف با هم زندگی می‌کنند و زندگی مشترک بدون هیچ تفریح و هدف دو نفره‌ای پیش می‌رود. کاهش ارتباط کلامی بین زوجین، سواد عاطفی کم، کاهش صمیمیت و سرگرمی میان زوجین به طلاق عاطفی دامن می‌زند و می‌تواند کیفیت زندگی را در ابعاد فردی، خانوادگی، سلامت جسم، رضایت از محیط زندگی و روابط با فرزندان کاهش دهد. از این رو میزان صمیمیت میان زوجین را باید جدی گرفت.
