سازمان بهداشت جهانی روز پنجشنبه اعلام کرد که تعداد موارد آبله میمونی در سطح جهان طی هفته گذشته 21 درصد کاهش یافته است. این سازمان در عین حال اعلام کرد که شیوع جهانی این ویروس و پیدا شدن تازه‌ترین موارد در برخی کشورهای دیگر نگرانی‌هایی را ایجاد کرده است.
به گزارش آسوشیتدپرس، آمار نشان می‌دهد که شیوع بیماری آبله میمونی ممکن است در اروپا در حال کاهش باشد، اما در همین زمان، برخی کشورها، ازجمله ایران و اندونزی به‌تازگی نخستین موارد ابتلا به این ویروس را گزارش دادند.
از اواخر ماه آوریل تا روز پنجشنبه، بیش از 45 هزار مورد ابتلا به آبله میمونی در 98 کشور گزارش شد. پنج هزار و 907 مورد از این تعداد مربوط به هفته اخیر بوده است. به گزارش سازمان بهداشت جهانی، قاره آمریکا 60 درصد مبتلایان به آبله میمونی را در ماه گذشته به خود اختصاص داده، درحالی که موارد ابتلا در اروپا حدود 38 درصد است.
سازمان بهداشت جهانی به کشورهایی که واکسن دارند، توصیه کرده است که ایمن‌سازی را برای افراد در معرض خطر بالای این بیماری، ازجمله مردان همجنس‌گرا یا افراد دارای چندین شریک جنسی و کارکنان بخش‌های بهداشتی در اولویت قرار دهند. با این حال نزدیک شدن به فصل شروع فعالیت مدارس، والدین را درباره مراقبت از فرزندانشان در برابر ابتلا به بیماری آبله میمونی نگران کرده است.
آبله میمونی در کودکان چگونه است؟
بنا بر اعلام سازمان بهداشت جهانی، علائم آبله میمونی در کودکان به شکلی مشابه بزرگسالان ظاهر می‌شود. این نشانه‌ها به احتمال زیاد با بثورات بدنی در دست، پا و دهان شروع می‌شود که ممکن است شبیه علامت‌های یک واکنش آلرژیک (حساسیت) یا آبله مرغان باشد.
بثورات به‌سرعت ضایعه‌های پوستی را تشکیل می‌دهند که طی دو تا چهار هفته پیشرفت می‌کنند و به تاول‌ها، جوش‌ها و سپس برجستگی‌های بزرگ تبدیل می‌شوند. در همین حال، بیماران احتمالا از تب، تورم غدد لنفاوی، خستگی و سردرد رنج می‌برند.
با این حال طبق گفته آکادمی اطفال آمریکا، خطر ابتلای کودکان و نوجوانان به این ویروس کم است و عفونت در کودکان و نوجوانان ایالات متحده تاکنون خفیف بوده است.
آبله میمونی در کودکان چگونه پخش می‌شود؟
شیوع آبله میمونی در کودکان و نوجوانان به همان روشی است که در بزرگسالان گسترش می‌یابد؛ از طریق تماس شخصی نزدیک. برای بچه‌ها، تماس نزدیک می‌تواند به معنای در آغوش گرفتن دیگری و تماس مستقیم پوستشان با پوست فرد آلوده با بثورات عفونی باشد. در عین حال رفتارهایی مانند بوسیدن یا صحبت کردن با فاصله بسیار نزدیک با فرد بیمار و انتقال آب دهان او می‌تواند کودکان را مبتلا کند.
سازمان‌های بهداشتی به احتمال انتشار ویروس از طریق تماس با اشیا یا سطوح آلوده، ازجمله لباس، حوله و ملحفه افراد مبتلا به ویروس نیز اشاره می‌کنند. مشخص نیست که آیا کودکان نسبت به بزرگسالان بیشتر مستعد ابتلا به آبله میمونی‌اند یا این‌که آیا این ویروس به همان شیوه روی آن‌ها تاثیر می‌گذارد. با این حال، طبق گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، بیماری ناشی از سویه اولیه این ویروس در کودکان زیر هشت سال به احتمال زیاد شدید است، به‌ویژه در افرادی که دارای شرایط تضعیف‌کننده سیستم ایمنی یا شرایط پوستی خاص باشند.
اگر کودکی در معرض آبله میمونی قرار گرفت چه باید کرد؟
برخلاف کووید -19 و سایر بیماری‌های مسری، افرادی که در معرض ویروس آبله میمونی قرار دارند، الزاما مجبور به قرنطینه شدن نیستند. با این حال، اگر نتوان به‌طور دقیق مشخص کرد که مبتلایان در کجا یا با چه کسانی ارتباط داشته‌اند یا اگر حضور آن‌ها در محیط را نتوان مدیریت کرد و خطر ابتلا دیگران را تهدید کند، ممکن است به قرنطینه مبتلایان توصیه شود. در این میان، سن و توانایی کودک نیز مدنظر قرار می‌گیرد.
اگر کودک با فرد مبتلا به آبله میمونی در تماس باشد، باید او را به مدت 21 روز از نزدیک تحت نظر داشته باشید. در صورت بروز علائم، بهتر است از همسالانش جدا شود و از ماسک استفاده کند. واکسیناسیون و درمان پیشگیرانه ضد ویروسی ممکن است برای برخی از کودکان مشکوک به ابتلا نیز مدنظر قرار بگیرد.
آیا آبله میمونی برای کودکان کشنده است؟
در حال حاضر، بیشتر کودکان واجد شرایط واکسن آبله میمونی نیستند، مگر این‌که به‌طور مستقیم در معرض ویروس قرار گرفته باشند. تاکنون هیچ مورد مرگ‌ومیر مربوط به آبله میمونی در بزرگسالان یا کودکان رخ نداده است، اما به گفته کارشناسان، اگرچه آبله میمونی چندان کشنده نیست، این بیماری می‌تواند طاقت‌فرسا باشد و بیش از یک ماه ادامه یابد و زندگی روزمره را با اختلال مواجه کند، بنابراین بهتر است ساده از کنار آن نگذرید.
