سرویس ورزش مشرق – گری لیشر نویسنده بخش ورزشی NBC نیویورک که بر فوتبال اروپا تمرکز بیشتری دارد مخاطب سوالات خبرنگار ورزشی مشرق بود. او درباره علل نگارش مقاله اخیر خود درباره تحریم جام جهانی 2022 قطر گفت.
* از این که دعوت برای این گفت و گو را قبول کردی، ممنونم. اولین سوال درباره علت برقراری این ارتباط تلفنی است، چرا باید جام جهانی 2022 قطر را تحریم کرد؟
چرا نباید این کار را کرد؟ کشوری که ادعای دموکراسی دارد اما خلیفه آن نماد بارز دیکتاتوری است. هر روز چند قانون دیگر وضع می شود و خبرنگاران و گردشگران باید با دلهره قوانین تازه را مطالعه کنند تا مبادا مشکلی در قطر برایشان پیش نیاید. زنان باید با پوشش مورد نظر قطر وارد استادیوم بشوند. نوشیدن الکل ممنوع است و شعارهای سیاسی نباید شنیده شود. خلاصه طوری رفتار می شود انگار برگزار کننده جام جهانی قطر است نه فیفا!
* خب البته برگزار کننده که خود قطر است، میزبانی این جام جهانی را نیز قطر به خودش هدیه داده نه فیفا!
بله درست است، کاملا هوشمندانه کنایه زدید، بله مشکل از همان روزی شروع شد که فیفای بلاتر با دریافت پول، میزبانی را به قطر داد. حالا هم درست است، باید فقط تاسف خورد، اما کارهای دیگری هم می شود انجام داد.
* مثلا چه کاری؟ تمام دنیا جام جهانی 2022 قطر را تحریم کند؟ به نظر شما شدنی است؟
من یک خبرنگار هستم، ایده ای را به نگارش درآورده و منتشر می‌کنم. به نظر من بهتر از انجام نشدن هیچ کاری است. باید یک کاری کرد. قطر حقوق بشر را رعایت نکرده است، هزاران کارگر نپالی، بنگلادشی و هندی در دو سال گذشته در بدترین شرایط کار کرده و حقوق ناچیزی دریافت کرده‌اند. در گرمای شدید قطر ده‌ها نفر از این کارگران مرده‌اند و آنها حتی شناسنامه و گذرنامه نداشته‌اند. اکنون حتی خانواده این کارگران هندی و پاکستانی و نپالی از سرنوشت آنها خبر ندارند و قطر خیلی خونسرد می‌گوید: احتمالا بی خبر، به صورت غیر قانونی به کشور دیگری مهاجرت کرده‌اند.
* این ها البته همگی اتهام هستند و کسی چنین ادعاهایی را ثابت نکرده است، اگر قرار بر تحریم قطر باشد دقیقا چه کارهایی باید صورت بگیرد؟
به نظر من هم کارهای نمادین خوب است و هم کارهای کاربردی و تاثیر گذار. مثلا بسیاری از باشگاه‌های بزرپ جهان در این چند ماه اخیر بیانیه داده‌اند. بارسلونا آخرین باشگاهی بوده که چند روز پیش به این کمپین بزرگ ملحق شده است. پاری سن ژرمن و چند باشگاه بزرگ دیگر فرانسه نیز بیانیه صادر کرده و گفته‌اند که هرگز به پخش بازی‌ها یا ترغیب هواداران خود برای سفر به قطر گامی بر نخواهند داشت. بازیکنان بزرگ دنیا هم باید بیدار شوند و به خاطر پول قطری‌ها اینقدر در تبلیغات، جام جهانی قطر را تبلیغ نکنند.
* شاید در این بار بشود به بکام اشاره کنیم، کسی که قبول نکرد سفیر دوستی با قطر باشد!
بله حرکت دیوید بکام تحسین بر انگیز بود. او البته در چند سال گذشته حرکات اشتباهی کرده و رفتارش در این حوزه به تازگی در حال اصلاح است. بکام قبول نکرد کنار یک کویر بایستد و بگوید: اینجا امنیت و آرامش موج می‌زند. کدام آرامش؟ قطر حتی به خبرنگاران اجازه نمی‌دهد آزادانه با مردم کوچه و خیابانش مصاحبه کنند؟ چند منطقه از قطر هست که اصولا مردمش با سایر مردم قطر فرق دارند، من نمی‌دانم چرا اما در ایمیل‌های جداگانه از فیفا خواسته شده به خبرنگاران جدا هشدار دهد که این شهرها و مناطق خاص هرگز سفر نکنند! این کدام امنیت و آرامشی است که قرار بود بکام از آن حرف بزند؟
* نظرت درباره گروهی که انگلیس، آمریکا، ولز و ایران در آن حضور دارند چیست؟
به نظر من یک گروه سیاسی است، می‌دانم نباید فوتبال را سیاسی جلوه داد اما واقعیت است که بازی دو تیم ایران و آمریکا همیشه مهم و خاص و البته سیاسی بوده است. بهتر است خود بازیکنان فقط به فوتبال فکر کنند اما ماجرا این است که هواداران و مردم دنیا این بازی را مثل یک فوتبال معمولی تماشا نخواهند کرد. بازی ایران و انگلیس هم تماشایی خواهد بود. ایران کار بسیار سختی در پیش دارد و صعودش از این گروه ساده نیست. کی‌روش مربی خوبی است اما قرار نیست معجزه کند. ولز هم حتی حریف ساده‌ای برای ایران محسوب نمی‌شود. به عقیده من ایران در صورت تساوی‌های عجیب و غریب بازی‌های دیگر و یک پیروزی تاریخی و یک تساوی می‌تواند به صعود از این گروه به عنوان تیم دوم امیدوار باشد.
