محمدرضا قاسمی با بیان اینکه شوره سر واژه ی کلی است که ما به کار می بریم که علت های زیادی در بروز و تشدید آن دخیل است، افزود: شوره سر، ماحصلِ رشد یک میکروب طبیعی پوست به اسم مالاسزیا است که روی پوست سر رشد می کند و مواد اسیدی تولید می نماید که باعث ایجاد قرمزی در پوست می گردد؛ و چون این میکروب، چربی دوست است و پوست سر نیز پوست خیلی چرب می باشد، از این بیماری به اسم درماتیت سبورئیک یاد می شود. این بیماری بیش تر در پوست سر ابروها و داخل گوش را درگیر می کند و بیشتر در سن بلوغ خودش را نشان می دهد.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در ادامه افزود: شوره سر غیر از شوره چرب، شوره خشک نیز است؛ که این ها می تواند در بیماری هایی که پوست سر را خشک می کنند همچون کم کاری تیرویید و تعریق بیش تر شود؛ و یا در خانم هایی که حالت رنگی شدید و پوسته پوسته روی سرشان ایجاد می شود، که آن شوره خشک است.
بیشتربخوانید:
بسته به نوعِ حساسیت های افراد، ما شاهد شوره سر هستیم. آلرژی و حسایت می تواند ارثی باشد، پس در نتیجه می تواند شوره سر هم ارثی باشد؛ اما شوره سر از نوع چرب، معمولا پایه ژنتیکی ندارد و چون میکروب طبیعی است ما نمی توانیم آن را ریشه کن کنیم. از این رو، در شوره های چرب، هدف ما، کنترل کردن و درمان آن است ، که راه های درمان شوره سر را پزشک متخصص تشخیص می دهد و فرد حتما باید به پزشک مراجعه کند.
در نوع شوره چرب ممکن است چربی ناحیه های مختلف سر متفاوت باشد و در نتیجه شدت شوره هم متفاوت است. کسی که جلوی سرش را دستکاری می کند تحریک چربی ها را بیش تر می کند.
درماتیت سبورئیک چرب، پوست را درگیر می کند، و داخل ابرو، خط خنده، شیار کنار بینی، و... این موراد همه یک نوع از شوره چرب هستند که درمان آن ها یکی است؛ اما محل شوره، متفاوتی دارند.
بیشتربخوانید:
